De weg van het perron naar de Starbucks heeft nog nooit zo lang geleken. Bij iedere stap denk ik na. ''Wat zeg ik straks als Rein daar zit?'' ''Wat als Rein er nog niet zit?'' ''Wat als er een stilte valt?'' Mijn gedachte word verbroken, ik sta voor de Starbucks, normaal geen probleem mee, nu besluipt een misselijk gevoel me. Ik kijk rond, geen Rein te bekennen. ''Zou hij me vergeten zijn?'' Ik word uit mijn gedachte verstoord. ''Kan ik u helpen mevrouw?'' ''Nee nog niks..'' Ik loop de kassa voorbij en ga zitten, aan een tafeltje, in de hoek. Daar wacht ik voor ongeveer 5 minuutjes. Dan zie ik Rein aan komen lopen, hij ziet mij nog niet. Ik word heel erg zenuwachtig en wil eigenlijk gillen. Het duurt niet lang voordat Rein me heeft zien zitten. Zo zelfverzekerd als hij is, stapt hij op me af. Een scheve glimlach op zijn gezicht. ''Hee, zit je hier allang?'' De tinteling in zijn stem laat me weten dat ook hij zenuwachtig is. ''Hee, nee nog niet zo heel lang.'' Ik voel dat ik bloos, hoe ga ik dit gesprek ingodsnaam gaande houden? ''Waarom wilde je afspreken?'' Shit.. dit klonk vast veel botter dat ik dacht.. ''Ik moet je iets vertellen..'' Rein kijkt serieus. Wat moet ik verwachten? ''Loop je mee?'' Ik volg zijn gebaar sta op en ga langzaam naast hem lopen. Rein begint te vertellen. ''Tijdens de meet and Greet wist ik meteen wie je was, ik herkende je van twitter. Niet dat ik je stalk, maar ik lees je tweets en zie best veel van je. Je viel me gewoon op. Toen zag ik dat je een meet and Greet had en verheugde me er best op om je te zien, totdat ik daan's tweet zag naar je. Nu kon ik je natuurlijk niet tweetten dat zou opvallen, wat moesten de andere mainiacs wel niet denken, niet dat ik me voor je schaam maar je zit in de fanbase dus je snapt me wel toch..?'' Rein valt stil, en ik begin een beetje verward te knikken. ''Nou daarom dus, en toen ik je tijdens de foto een kus gaf hoopte ik dat je zou merken dat ik je specialer vind dan andere, tot dat daan ineens het zelfde deed. Ik wist niet hou ik mezelf er uit moest lullen en daan bleef stil het was echt irritant.'' Ik onderbreek Rein. ''Hoe denk je dat het voor mij was? Dit overvalt me wel een beetje.. niet dat ik het niet tof vind maar je bent/was wel mijn idool.'' Rein begint te lachen ''Was je idool?'' ''Vind je me niet meer leuk?'' Hij prikt in mijn zij. ''Jawel maar ik bedoel ik loop hier met je dus idool kan ik je niet meer noemen, en jawel je bent leuk..'' ik draai weg omdat ik bloos. ''Je bloost..'' zegt Rein. ''Goh sherlock dat wist ik niet.'' Rein draait zich naar me toe en geeft me een kus. Niet totaal onverwacht want wat doe je anders op zo'n moment?
