Het concert is al een tijdje bezig en net voordat ze Invisible girl gaan zingen gaat er ineens een gekke gedachte door me heen. Mensen gaan me haten ik weet het zeker, altijd vip en nu ook nog IG. Lisa merkt het en stoot me aan ‘’Dit is jou droom trek je er niks van aan’’ Ik knuffel haar. Ze heeft gelijk. We mogen op, Ik zet snellere passen naar de eerste kruk. Ik wil bij rein. Ik moet en zal bij rein. Ik ga zitten, en jawel ik zit op de eerste kruk. Alle ogen zijn op mij gericht, sommige gezichten ken ik maar sommige niet. Ik gebaar naar de mensen die ik ken dat ze fotos moeten maken. De eerste klanken klinken en Rein komt mijn kant op, hij zingt. Zijn stem zo mooi, zijn geur zo lekker en oh wat is hij knap. Hij lijkt verbaasd als hij me ziet zitten maar zingt door. Tijdens de solo van Owen fluistert hij iets in mijn oor ‘’Moet je spreken, laat iets van je weten’’ ‘’en nee nu niet verbaasd kijken’’ ik hoor meisjes gillen en ik ben verbaasd, hoe moet ik nu doen alsof er niks is? Rein wist er wel raad mee. Hij gaf me een knuffel net zolang totdat hij weer moest zingen en mij mee moest nemen van de kruk. Daar sta ik, hand in hand met de mooiste en liefste jongen die ik ken. Waar ik al 2 jaar verliefd op ben, de jongen op de poster die ik iedere dag zeker 3 keer kus. Ik begin te huilen, geen idee waar, misschien wel het besef. Na enkele seconden is het voorbij, rein knuffeld me en neemt me mee naar achter het podium. ‘’Het komt wel goed, beloofd’’ Hij knuffelt me nog een keer en drukt een kus op mijn wang.. En ik? Geen idee wat ik nu moet.
