Bazen bana soruyorlar neden bu kadar çok seviyorsun neden hep onu istiyorsun diyorlar. Hayat güzel tadını çıkar yıpratma kendini bu kadar diyorlar. Susuyorum cevap veremiyorum. Beni ona bu kadar bağlayan sebep nedir bende bilmiyorum. Tek bildiğim o olmayınca kalbimin acıdığı, yüreğimin çaresizce bir hüznünün çöktüğü o olmayınca kendimi hep eksik hep yarim kaldığımı hissetiğim. Uğraşmıyorum çabalıyorum mutlaka bir sebebi olmalıdır diyorum bulamıyorum. Bazen onu tamamlayanlara anlatmak istiyorum beceremiyorum. Sol yanıma acı saplanıyor nereden başlayacağımı bilmiyorum susuyorum. Sonra kimsenin olmadığı bir yere çekiliyor... onu gördüğümde söylemek istediğim uzun konuşmaları kuruyorum kafamda onu görünce unutuyorum bütün cümleleri. Beceremiyorum bir türlü hep için de yaşıyorum, hep içime atıyorum, o olmadan da seviyor insan önce kızıyorum kendime boş ver sonra belkide gerçek aşk budur diyorum...
Aşk: sebepsizce sevince aşk olmuyor mu zaten.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AYNADAKİ BEN
ChickLitbütün insanlar hayal kurmayı sever, mutlu olurlar kısa bir süre için bile olsa, neden peki? neden hayatımızda bu kadar mutlu olamuyoruzda gerçek olmadığını bildiğimiz şeyler bizi başka kişilerin yerine koyuyor ve kısa sürede olsa kalbimiz sevgi dolu...
