ZEHRA (Tamamlandı)

4. Bölüm

Allahın bizim için koyduğu sınırları sırf nefs ve hefes uğrana çiğnemek akıl işi değildir. Hatayı bile bile yapmak demek uçuruma bilerek gitmek demekti ama ben bunu çok sonra anlayacaktım.

Kermesin ikinci gününde hazırlanmış çıkmayı heyecanla bekliyorum. Kızlar bu heyecanımı garipsemiyor dalga geçerek bakıyorlar sadece. Durmadan camdan dışarı bakıyorum Merve hoca geldi mi diye, bizi kermes yerine o götürecekti. Emine yanıma yaklaşıp,

"Kızım bi yerinde dur, ne bu acele?" gülerek hatta imalı söylediği şeye kendimi toparlayıp cevap verdim

"Yok ya acelem yok sadece Hoca gelmiş mi diye bakıyorum, gelirse beklemesin yani ondan." demiştim emine bana cevap vermeden korna sesini duyduk hemen hareketlenip

"heh geldi işte." koşarak merdiven inmeye başlamıştım ki arkamdan emine tepsileri almam için seslenmişti.

"Ay unutmuşum ya." deyip geri çıktım merdivenleri iki tepsi üst üste koyup inmeye başladım hızlıca Emine ise ardımdan konuşuyordu

"Aklın nerde bilmiyorum ki kermese gidiyoruz ama kermes malını unutuyor hay Allahım yaa" Diyerek sitem ediyordu bana. Onu duymamazlıktan gelerek, çıktım kapıdan hemen arabaya binip selam verdim. Kızlarda arabada yerini alınca on dakikada kermes yerine varmıştık.

Getirdiğimiz malzemeleri masaya dizip satış için beklemeye başladık. Gözlerimi etrafta gezdiriyorum
Nerede acaba
Bir kez daha görürmüyüm
Diye düşünceler vardı kafamda.
Bilemedim bir bakışın içimi yakıp kavuracağını ahh bilemedim işte.
Nefs bu gözüne güzel görüneni görmek ister defaatle.
Nefsim benim düşmanım idi ama bana bunu unutturan gene nefsimdi.

Elinde poşetlerle bu tarafa doğru geliyordu işte, gözlerimde bir bahar havası vardı. Ben ilkbahar sanırken meğer bu bahar benim sonbaharım olmuş. Poşetleri masanın üzerine bırakarak selam vermişti kısık sesle, kafası gene önündeydi, kafasını kaldırıp bakmasını diledim içimden bir defa baksa dedim. Kafasını çok hafifçe kaldırıp kısa bir bakış atmıştı, gözlerim gözleri ile buluştu lakin o kadar kısaydı ki göz rengini seçememiştim. Poşetleri bırakıp uzaklaştı masadan. Ben ise arkadasından bakıyordum öyle, koluma yediğim çimdik ile kendime geldim, emine kolumu çimdiklemişti.

"ahh napıyorsun bee?" bir yandan kolumu ovuyorum, bir yandan ona laf yetiştiriyorum.

"Zehra kendine gel, adam gideli ay oldu hala arkasında bakıyorsun, şimdi biri görecek kötü olacak bakma öyle melül melül." demişti emine. Ama bana Allahın her an gördüğünü her saniye yanımda olduğunu hatırlatmamıştı, o bana kuldan çekinmemi tavsiye etmişti o da ben gibi gaflettemiydi!

"Saçmalama istersen emine ne bakması yahu?" demiştim dediğim şey bana bile komik gelmişti.

"Zehra sen benim kardeşimsin seni iyi tanıyorum dünden beri garipsin, çocugu bir gördün nevrin değişti senin." biraz kızgın biraz dalga geçerek söylemişti. Haklımıydı?
Keşke haksız olsaydı.
Yok öyle bir şey deseydim.
Ama vardı işte
Çok saçma ilk kez gördüğüm biri için içimde kelebeklerin uçuşması çok saçma.
Bu saçma olaya kaptırmıştım kendimi
Bu olayda boğulacağımı bilemeden.

"Off emine yaa kursa gidince konuşalım tamam mı?" içimdeki herşeyi anlatacak bana akıl vermesini isteyecektim.

Gelen gidene kek börek satıyoruz, kazandığımız her para için seviniyoruz.
Kazancımız Afrikada su kuyuları için kullanılacaktı. Öğle namazını kılmak için kızlarla sırayla yakındaki camiye gidip namaz kılıp geliyorduk. Emine namazdan dönünce ben namaz için yönümü camiye verdim, caminin avlusuna girince  bankta oturmuş bir kaç gencin sesi dikkatimi çekti sabah selam veren ses ile aynı sesti. Kafamı o tarafa çevirince bir müddet öylece baktım, yanındaki iki gence kuran mealini okuyordu. Bir kaç ayet okuyup kafasını kaldırmıştı gayri ihtiyarı benim olduğum yöne bakınca bakışları benimkiler ile kesişti.
Neden Zehra neden bakıp duruyorsun?
Neden Haramı allayıp pullayıp kendine sunuyorsun?
Yapma Zehra bunun elbette bir bedeli var.
Demişti iç sesim, ama onu bastıran elbette en azılı düşmanın Nefsim olmuştu. Bana dost görünmeye çalışan Nefsim.
Sen bir tek erkeğe bakıyorsun, başka kimseye bakmıyorsun ki.
Hem Allah aşkı helal kılmış bunda ne gibi bir sakınca olabilir.
Bakınca mutlu oluyorsan bakmaya devam et.
Böyle demişti Nefsim ve ben onu dost bilip ona uyumuştum.