ZEHRA (Tamamlandı)

11. Bölüm

Kızımın ölümün üzerinden altı ay geçmişti bu zaman zarfında kayınvalidemde kalmıştım. Kazımı bir defa olsun görmemiştim, defalarca beni görmek için kapıya kadar gelmişti ama babası onu eve almamış, her geldiğinde azarlayıp herşeyin suçlusu olduğunu haykırmıştı suratına. O her kapıya geldiğinde kayınbabam sinirden küplere binerdi. Hastanede bana verdikleri sakinleştiriceler sayesinde Kazım'a öfkemi kusamadım, nefretimi haykıramadım. Ama bu saatten sonra değil suratını görmek varlığına bile tahammülüm yok. Onu Kahhar olan Allah'a havale ediyorum.

Uzun zamandır düşündüğüm şeyi yapmak için yattığım yerden kalkıp üzerime yıllardır adam gibi takmadığım başörtümü ve nerdeyse unutmuş olduğum feracemi alıp çıktım odadan.

Salona girince kayınvalidem ve kayınpederimi gördüm çay içiyorlar muhabbet ediyorlardı. Onlara bakınca içimdeki anne baba hasretinden kalbime iğneler batmıştı. Oğullarından çok bana anne baba olmuştu ikisi, benimde yanımda olmuşlardı onlar. Kendi babamdan görmediğim babalığı yağmıştı kayınpederim. Kendi annemden görmediğim şefkati görmüştüm kayınvalidemden. Bir müddet onları izledim yüzümde kırık bir tebessüm ile. Beni fark edince gülümsedi kayınvalidem ve onu gören kayınpederim.

"Gelsene kızım, niye kapıda dikiliyorsun?" demişti kayınvalidem.

"Hadi gelde çayımız tatlansın kızım." bunu diyen ise kayınpederimdi. İşte en çokta canımı yakan öz babamın beni bir belâ gibi görmesi iken gelinleri olduğum adamın bana babalık yapmasıydı. Gözlerim dolmuştu tekrar. Derin bir nefes alıp yanlarına gittim. Kayınvalidemin göstermiş olduğu yere yani kendi yanına oturdum.

"Birşey yok değil mi kızım?" demişti şüphe ile kayınvalidem. Onun ellerini tutup öptüm, bana öyle merhamet ile bakıyordu içimde olan buzdan duygular eriyordu adeta.

"Birşey var anne.. Ama iyi birşey inşaAllah." dedim. Her ikiside beni dinliyordu. Kayınpederime bakarak konuştum

"Baba.. Ben çok düşündüm, hayatımın beş yılımı heba olup gitti, bu zamanda ben Allah'tan uzaklaştım onun farz kıldığı şeyleri bıraktım bahanelerin ardına sığınarak, şimdi ömrümün sonuna kadar tövbede etsem korkarım affolunmazsam diye.." derin bir nefes alıp kayınvalideme baktım bu defa gözleri dolu dolu bakıyordu bana. Ellerini sıktım sevgimle.

" Yani demem o ki, ben sizden müsade istiyorum, bana yaşattıkları için onu Allah'a havale ediyorum, ama daha fazla evli kalmak istemiyorum boşanıp kendi yoluma devam etmek istiyorum, onu tanımadan önce nasıl bir Zehra isem o Zehra'ya dönmek istiyorum, ilim meclislerine girmek, ders halklarında olmak istiyorum baba. " sözlerimi hiç kesmeden dinlemişlerdi.

" Kızım biz seni rahatsız edecek birşey mi yaptık? " demişti eşine bakarak kayınpederim. Ahh dedim gözlerindeki merhamet hep mi vardı yoksa sonradan mı olmuştu be baba, kazım beni öldüresiye döverken sadece kızmak ile yetinirdin ya o zamanda bakardım gözlerine ama böylesine yumuşaklığı görmezdim..

" Hayır baba, siz bana yapılmayan Anneliği ve babalığı yaptınız, sizin hakkınızı nasıl öderim bilmiyorum. Allah razı olsun. Ama artık duramıyorum baba. Benim hiç gücüm kalmadı elimde avucumda olan tek şey İmanım ama o kadar zafiyetli ve hastalıklı.." gözlerimden dökülen yaşı silmek için parmaklarını yüzüme yaklaştırdı annem.. Kayınvalidem göz yaşlarımı silerken kendi ağlıyordu.

" Baba ben çok yıprandım, Allah'ın vermiş olduğu imtihanların hangisini geçtim bilmiyorum ama bildiğim bir şey var ki, o da İmanımın git gide eridiğidir. Daha fazla zaman kaybetmeden gücümü ve imanımı toplamam lazım. Baksana halime baba yıllardır şu üzerimdeki kıyafetleri bir kez olsun giymedim, utanıyorum baba halimden.. " sesim titremişti gözlerimden yaşlar akarken bakışlarım buğulandı.