Demoiselle

Chapter 08

Chapter 08

I'VE been staring at him a while ago. I can't remember where I've seen him, he's very familiar pero hindi ko maalala kung saan ko siya huling nakita, and his name is very familiar.

Mahaba ang itim niyang buhok na sa tingin ko ay lagpas sakanyang mga balikat. He has this intimidating black eyes and black lashes and thick eyebrows, his pointed nose and perfect red lips. He's wearing this kind of weird clothes.

He is very familiar with that guy with the orange eyes that I've seen a year ago. Pero kung siya iyon, hindi naman orange ang mga mata niya ngayon.

Agad akong nag iwas ng tingin ng bumaling ang mga mata niya saakin a para bang naririnig niya lahat ng iniisip ko—if he can read my mind ibig sabihin siya nga ang lalaking iyon!

Nanatili siyang naka tayo sa may bintana ng aking silid kung saan siya naka pasok kanina, and he's just staring at us kaya mas lalo akong nawalan ng lakas na loob na mag salita—he's very very intimidating for pete's sake! I can't even look at him straight from the eyes!

This room is suffocating.

Hindi ko na napigilan ang hindi mag salita dahil hindi narin ako kumportable dahil sa kanina pang katahimikan na bumabalot saamin.

"A-Ahm...c-can't we t-talk?" because fine, if hindi pwedeng mag salita then hindi ako mag sasalita.

I'm powerless here so what's the point?

He looked at me this time again at unti-unting nag bago ang ekspresyon ng mukha niya. Lumambot na iyon at para bang sa isang iglap ay bigla nalang siyang umamo sa kanina'y nakaka takot niyang awra.

"Y-Yes...sorry if I scared you, I'm sorry my Lady" pag hingi niya ng tawad.

Napipilan ako nang mapagtanto ang pamilyar niyang boses. He is really that man! Iyong nag sasalita sa isipan ko! Iyong naririnig ko kahit na hindi ko naman siya nakikita sa pamamagitan ng isip ko! That man who can talk to me by just using my mind!

But what happened to him? Ang tagal niyang nawala, and his eyes...what happened to his eyes?

I want to ask him, but I can't I just can't.

"Y-You're bleeding..." nabaling ako kay Mowi dahil sa sinabi niya at sinundan ko kung saan siya naka tingin, and he's bleeding!

Kaagad akong tumayo at lumapit sakanya tsaka hinawakan ang kamay niyang patuloy ang pag agos ng dugo. Ininspeksyon ko ang kanan niyang braso at nakita ko ang napakalaki niyang sugat.

"Oh my God" bakit naman ganito kalaki ang sugat niya?! Tiyak na marami ng dugo ang nawala sakanya dahil sa sugat niyang ito.

"I-I'm f-fine—"

"No, you're not, wait there" mabilis ang naging pag kilos kong kinuha ng towel ko nan aka sampay sa upuan sa aking study table,

"Aray!" hindi ko na napansin na naka higa nga pala roon si Dim kaya natapakan ko siya sakanyang daliri.

"Sorry!" dali dali akong lumapit sa lalaking sugatan at mariing inilagay ang tuwalya ng sakanyang sugat para maampat ang dugo kahit papaano.

Naramdaman ko ang pag pitlag niya dahil sa sakit noon. Dahan dahan ko siyang hinila paupo saaking kama na hawa hawak parin ang kanyang braso.

"Uhm, Mowi can you please get the medicine kit doon—"

"You don't have to Lady. This won't take long." Pag putol niya saakin.