Demoiselle

Chapter 14

A/N: Exciting na!!!!! powerful na ang ating LADY AVIA

Chapter 14

AFTER I dropped the bomb, everyone was silent and waiting for my parents to speak. I can see how Mom's affected by my words, she's teary eyed and I can see that it's hard for her to tell the truth.

While Dad excuse himself to get something on their room.

I'm still waiting, we are all waiting for Mom to say something until she spoke.

"You're not our real daughter anak," sunod sunod ang pag patak ng mga luha sakanyang mata as she continues to speak. "Me and your father adopted you when we found out the truth that we can't have a baby, that's why we decided to just adopt a kid. Mother Teresa Orphanage, you are from there. Nuong una palang beses na Makita ka naming naglalaro kasama ng mga bata sa labas, hindi na kami nag dalawang isip na ikaw ang ampunin namin, pero hindi naging madali ang pag payag ni Sister Merideth sa pag ampon namin sayo, hindi siya pumayag nuong una dahil kakaiba ka raw na bata, and I can see it back then, you're just turning five and you're already thinking like an adult, at minsan nahahanap ka sa hardin ng ampunan at may kinakausap,"

Sandaling huminto si Mom sa pag kekwento tungkol sa nakaraan ko upang punasan ang kanyang mga luha. Ang mga kasama ko namang nakikinig ay napansin kong pasimpleng bumaling ang tingin kay Pierre na nag kibit balikat lamang.

Sa palagi ko ay siya ang tinutukoy ni Mom na nakaka usap ko sa hardin ng ampunan.

"You're extra ordinary just like what sister Merideth said. Nahirapan siyang pumayag, pero kalaunan ay napapayag rin namin siya kasi kailangan mo ring maranasan ang magkaroon ng pamilya, pero isang mahigpit na bilin ang sinabi niya saamin, na kahit na anong mangyari hinding hindi maaari na palitan namin ang iyong pangalan," Mom seems reminiscing all the memories, "Nagtaka ako nuong una pero pumayag nalang kami sakanyang gusto. Bagay naman sayo ang pangalan, you're gorgeous and tough kid. After a few weeks that we adopted you, napansin namin ang mga kakaibang bagay na sinasabi ni sister Merideth, you always talk to someone na hindi nakikita kaya insip namin na imaginary friend mo lamang iyon, pero nuong isang hapon na nag tungo tayo sa plaza ay isang batang lalaki ang nakita naming kausap at kasama mo, pero may kakaiba sa batang iyon, nuong una hinayaan ka naming makipag laro sa batang iyon kasi nakikita naming maasaya ka pero habang tumatagal napapansi namin na hindi normal ang batang kalaro mo, nagawa niyang buhatin ang batong upuan gamit lamang ang kanyang maliliit na mga kamay para kunin ang nalaglag mong hikaw. It did shock me and you Dad kaya kaagad ka naming hinila palayo at pabalik sa bahay," hinawakan ni Mom ang mga kamay ko.

"Alam mo ba ang naging reaksyon mo?" Mom asked me.

"Ano po?"

"You cried so hard while shouting the name of that kid, Nixen." Nanlaki ang mga mata ko dahil sa pamilyar na pangalan, ganuon rin ang naging reaksyon ng mga protector ko na para bang isang malaking impormasyon ang narinig nila mula kay Mom.

Pilit kong hinalungkat sa isip ko kung saan ko ba narinig ang pangalan na iyon, pamilyar, sobrang pamilyar na parang—

"It's God Nixen, omaygad." Hindi makapaniwang saad ni Mowi, bakas sakanilang lahat ang pagka gulo.

That kid from Mom's story is God Nixen? From the Kingdom of Keres? And the Brother of Goddess Nania? Nakalaro ko siya at nakilala nuong bata pa lamang ako, pero bakit hindi ko maalala?

"Nakatulog ka sa sobrang pagod sa pag iyak at pag gising mo parang wala lang nangyari, hindi mo narin nagawang maalala ang batang iyon. Even if we're curious we just let it past, alam kong may nangyaring kakaiba kung bakit nakalimutan mo ang alaala na iyon pero ipinagsawalang bahala nalamang namin ng daddy mo."