Hayalet (Tamamlandı)

II

Evet,bir klasik olmuştu. Klişe bir klasik,kaza. Tamam ben de böyle sıradan olmasını istemezdim ama napalım oldu bir kere.Neyse ciddileşelim ve konuya dönelim. Ben aslında kazayı pek hatırlamıyorum, nasıl oldu bilmiyorum. Tek hatırladığım şey, o çığlık...
O çığlığı duyduğumda gözlerimi açtım. Her yerim acıyordu. Elim kesilmişti. Galiba kafamda da ufak bir sıkıntı vardı çünkü başım dönüyordu. Elimden geldiğince hızla kalkmaya çalıştım. Gözlerimi kapatıp biraz ovuşturdum,başım hala dönüyordu. Başımın dönmesine takmamaya çalışarak çığlığın geldiği yere doğru yürüdüm. Ve anladım ki o çığlık, kardeşimin çığlığıydı."Abla yardım et! Korkuyorum!" diyordu. Sesini duyuyordum ama bir türlü bulamıyordum. "Ablacım nerdesin bulamıyorum seni! Yerini tarif etmeye çalış!" dedim. Kardeşimin o cümlesinden sonra dizlerimin bağı çözüldü "Alt tarafımda kocaman bir deniz var,korkuyorum. " Ne? Yani şimdi o.. Yani kardeşim uçurumun kenarında asılı mı kaldı? Koşarak yanına gittim. Hemen elini tuttum ve onu yukarı çektim. Birlikte ağlamaya başladık. Cidden çok korkmuştu. Onu bir köşeye bıraktım. Göz yaşlarımı sildim ve telefonumu almaya gittim,ambulansı arıcaktım. Telefonu aldım almasına da,çalışmıyordu tabi o kadar kaza yaptın hangi telefon dayanır?Kardeşim yanıma geldi ve parmağıyla arabayı işaret etti. Oraya baktığımda bir de ne göreyim? Annem ön camdan fırlıcakken cama sıkışmış. Bildiğiniz camın içinde kalmış. Annemin bilinci yarı açıktı. Hemen yanına gittik. Kardeşim annemin elini öptü. O an annem kıpırdadı. Gözleri hafifçe oynadı ve "Sizi çok seviyorum" dedi ve araba patladı.
Ben oracıkta öylece kalmıştım. Kardeşimse bayılmıştı. Son anda onu yanıma çekmiştim arabanın patlamasından pek etkilenmemiştir psikolojiktir diye düşündüm. Ve onu kenara bırakıp babamı aramaya başladım.(Ne kadar iyi bir ablayım) "Baba! Nerdesin? Beni duyabiliyosan bir ses ver nolur!" en sonunda gördüm işte ordaydı, otobanın kenarında. Kalkmış, kollarını iki yana açmış bana doğru geliyordu. Karşıdan karşıya geçerken babama araba çarptı.
Yok artık ya! Sen ciddi misin dünya! Hadi ben neyse şuncacık çocuğuda mı düşünmüyon? Lan beş yaşında çocuk beş! Nasıl dayansın bu acıya! Babamın yanına koşarak gittim. Çok yaralanmıştı,araba çarpmasa bile ölme ihtimali yüksekti yani. Babamı yolun kenarına kadar çektim. Sonra yoldan geçen birine otostop yaptım. Adamın telefonundan ambulansı aradık. O gelene kadar ilk yardımı adamın arabasındaki ilk yardım çantasından yapmıştık. Cidden unutulası bir gün değildi.
Ambulans geldi, hastaneye gittik. Kardeşim uyuyordu ya da uyutulmuştu bilmiyorum. O sırada anemle babamı morga kaldırmışlardı. Son bir kez onları görmeye gittim. Vedalaşıp kardeşimin yanına döndüm. Sonra da doktor geldi. Beni dışarı çağırdı ve "İlk öncelikle başınız sağolsun. Kardeşiniz daha küçük ve bu olaydan küçük olmasına rağmen yaşına göre büyük şeyler algılamış. Ve maalesef algıları doğru. O yüzden kardeşinizle o biraz sakinleştikten sonra konuşsanız güzel olur." dedi. Ben de başımla onayladım ve kardeşimin yanına döndüm. Yanına gittiğimde arkası dönük camdan dışarı bakıyordu. "Öldüler dimi? Bana gerçeği söyle!" dedi. Ben de fazla uzatmadan kısaca başımı salladım. Ve sonra "Ama ben varım. Ben sana çok iyi bakıcam söz veriyorum.Her şey çok güzel olacak,inan bana." dedim. O da gülümsedi ve sarıldık.

********************
Baya uzun yazmışım.
.......................................................................
Burdan Menajerime selam yolluyorum
☆Teşekkürler Menajer☆