ဝတ္႐ုံနီကိုမ်က္နွာထိဖံုးလႊမ္းျပီး အပ်က္အစီးေတြၾကားထဲက အသက္ရွင္က်န္ရစ္ေနတဲ့လူသားေတြကို အေဝးတစ္ေနရာကုန္းျပင္ျမင့္ကေနရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ ထိုမ်က္ဝန္းအိမ္ထဲမွာေတာ့ အရည္ၾကည္လဲ့ေနတဲ့မ်က္ရည္တို႔ေဝ့ဝဲတက္လ်က္ မ်က္လံုးကိုမိွတ္လိုက္သည္ဆိုရင္ပဲ မ်က္ရည္စေတြကပါးျပင္ထက္သို႔ခုန္ဆင္းလာ၏.....။
" ကြ်န္ုပ္အမွား တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈေတြေၾကာင့္ သင္တို႔ဒီလိုခံစားေနရတာပါ..... ကြ်န္ုပ္ကိုခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ "
ႏႈတ္ကေနတိုးညင္းစြာေရရြတ္လိုက္ျပီး ထိုအပ်က္စီးေတြၾကားကမသြားပဲ တျခားလမ္းကသြားရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္.....။ ေကာင္းကင္ေပၚကိုပ်ံတက္သြားတဲ့ ဇာမဏီငွက္နဲ႔သ႑ာန္တူတဲ့ ဇာမဏီငွက္မဟုတ္တဲ့ငွက္ရဲ႕ေက်ာကုန္းထက္၌ ဝတ္႐ုံနီနဲ႔လူတစ္ေယာက္စီးနင္းသြား၏.....။
" ကယ္ၾကပါဦး !..... ကယ္ၾကပါ !..... "
" စားစရာေလးရွိရင္ ေပးသနားပါလား..... ကြ်န္မကေလး ဆာေနလို႔ပါ "
" လာမလုနဲ႔ သြား !! ငါ့စားစရာ !..... "
အပ်က္စီးမ်ားတဲ့လမ္းကိုေရွာင္ကြင္းလာခဲ့ေပမယ့္ အခုေရာက္ေနတဲ့ေနရာကခုနတုန္းကထက္ အေျခအေနပိုဆိုးရြားေနသည္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္လုယက္စားေသာက္ေနၾကသလို ငိုယိုေတာင္းပန္ေနၾကတာေတြက ျမင္ရက္စရာပင္မရွိ ျမင္ကြင္းတိုင္းကစိတ္ထိခိုက္ေစ၏.....။
မိမိအမွားေၾကာင့္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ထိုလူေတြကိုမ်က္နွာခ်င္းမဆိုင္ရဲခဲ့ ထိုေၾကာင့္မ်က္နွာကိုလႊဲျပီး ေလ်ွာက္လာခဲ့လိုက္သည္ ထိုသို႔ေလ်ွာက္လာရင္းက ဝတ္႐ုံစကိုတစ္ေယာက္ေယာက္ကလွမ္းဆြဲလိုက္သလိုမို႔ ေျခလွမ္းေတြရပ္လိုက္မိသည္.....။
ငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္က အသနားခံတဲ့မ်က္ဝန္းနဲ႔ေမာ့ၾကည့္ေနတာနဲ႔ အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြား၏.....။
" မမ ေမေမ့ကိုကယ္ပါဦး..... အီး ဟီး !..... ေမေမ မနိုးေတာ့ဘူး..... "
ကေလးမေလးညြန္ျပရာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျဖဴ ေဖ်ာ့အားေလ်ာ့ေနတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လဲေနသည္.....။
" စားစရာေလးပါရင္ေပးပါ..... ေမေမ့ကိုေကြ်းမွျဖစ္မယ္ ဒါမွနိုးလာမွာ..... စားစရာတစ္ခုခု ေပးခဲ့ ပါ ေနာ္ မမ "
ငိုယိုျပီးေျပာေနတဲ့ကေလးမေလးကို ဆက္ၾကည့္ဖို႔ရာမစြမ္းနိုင္ေတာ့ပါ.....။
ဝတ္႐ုံစထဲကလက္တစ္ဖက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားရင္း မိမိေၾကာင့္ဆိုတဲ့အျပစ္တင္စိတ္က သူမစိတ္ကိုထိုးနွက္ေနတာေၾကာင့္ ဆံုးျဖတ္တစ္ခုကိုခ်လိုက္ျပီး ဒီေနရာကေနျမန္ျမန္ထြက္လာခဲ့လိုက္၏.....။
............................................................
" မျဖစ္ေသးဘူး အရွင္မကို အျမန္ရွာေတြ႕မွျဖစ္မယ္..... "
ေနဝန္းျဖာစံအိမ္အတြင္း အေရွ႕မွအေနာက္ အေနာက္မွအေရွ႕သို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ေလ်ွာက္ေနရင္း စိတ္လႈပ္ရွားစြာေရရြတ္ေနသည့္ ေနနတ္ဘုရားမရဲ႕မ်က္နွာက မွန္ထဲတြင္ေတာ့တျခားတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနသည္.....။
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုသာ အျမန္ရွာေတြ႕ဖို႔စိတ္ေစာေနတဲ့သူမကို တျခားေသာနတ္ဘုရားမေတြသာေတြ႕ရင္ အထူးအဆန္းသဖြယ္ေမးျမန္းမည္မွာေသခ်ာသည္ ဒီခ်ိန္မွာဘယ္သူ႔နဲ႔မွေတြ႕ဆံုလို႔မျဖစ္ သူမအေၾကာင္းသူမမသိတဲ့သူက တျခားသူအေၾကာင္းဆိုပိုလို႔ေတာင္မသိနိုင္..... မေတာ္တဆမွားယြင္းေျပာမိခဲ့ရင္ အရာအားလံုး႐ႈပ္ေထြးသြားနိုင္သည္.....။
" ဟူး !..... "
သက္ျပင္းကိုသာခ်လိုက္ျပီး စားပြဲမွာဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း လက္တင္ကာစဥ္းစားေနလိုက္သည္.....။ ေနာက္ျဖစ္မယ့္ကိစၥေတြကို မၾကံဳခင္ကတည္းက အရင္ၾကိဳေတြးထားရေပမည္.....။
မည္သူ႔ကိုမ်ွမေပါက္ၾကားေစနဲ႔ဆိုတဲ့အမိန္႔ဆန္တဲ့ကတိတစ္ခုကို နားထဲအထပ္ထပ္ၾကားေယာင္ရင္း ဒုတိယအၾကိမ္သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္.....။
............................................................
လူေတြအားလံုးကေမွာ္ငွက္တစ္ေကာင္နဲ႔ ပိန္သြယ္သြယ္အရပ္ရွည္ရွည္နဲ႔သူမကို အထူးအဆန္းၾကည့္ေနၾကသည္ သူတို႔ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြမွာစူးစမ္းျခင္းထက္ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းေတြကပိုေနသည္လို႔ သူမထင္လိုက္မိသည္ တစ္ကိုယ္လံုးကိုဖံုးထားတဲ့သူမကို သူတို႔အျမင္မွာထူးဆန္းျပီးေၾကာက္စရာေကာင္းေနလိမ့္မည္လို႔ ေတြးလိုက္မိေတာ့ အကယ္၍သူမမူရင္းပံုကိုသာေတြ႕ရင္ မည္မ်ွတုန္လႈပ္ေနမည္နည္း.....။
အေတြးေတြလြန္ေနတုန္း အသားသည္ထုပ္ေပးတဲ့အသားေတြကို သူမငွက္ေက်ာေပၚတင္လိုက္ျပီး အသားခုတ္တဲ့ခံုေပၚေရႊတစ္တံုးခ်ေပးလိုက္ေတာ့ အ့ံၾသဝမ္းသာတဲ့အၾကည့္နဲ႔ သူမကိုၾကည့္လိုက္သည္ကိုေတြ႕လိုက္၏.....။
" ျပန္မအမ္းနဲ႔ေတာ့..... "
ျပန္ေပးမယ့္ဒဂၤါးျပားေတြကိုသိမ္းဆည္းရင္း သူမကိုရယ္ျပေနသည့္အသားသည္ကို သူမလက္တစ္ဖက္ျပန္ျပလိုက္ျပီး.....။
" လူသားေတြက တကယ္႐ုိးပါလား "
သူမတစ္ကိုယ္တည္းေျပာရင္းျပံဳးကာ အေနာက္ကမာၻကေနအေရွ႕ဖက္ျခမ္းနယ္ေျမကို ေမွာ္ငွက္ေလးကိုစီးျပီးခရီးဆက္လိုက္၏.....။
ညအေမွာင္ၾကီးစိုးလာတဲ့ေကာင္းကင္ယံထက္ ေမွာ္ငွက္ေလးစီးရင္း ထြက္ျပဴ စၾကယ္ေတြကိုေငးၾကည့္ေနလိုက္သည္ ထိုအခိုက္လေရာင္ကိုမျမင္ေတြ႕၍ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုစိုးရိမ္မိသြားျပန္၏ အဆင္ေျပမွာပါအားလံုးသြားၾကတာပဲေလလို႔ စိတ္ထဲေျဖသိမ့္လိုက္မိျပန္သည္.....။
ေျမျပင္ထက္ငွက္ေလးဆင္းသက္လာ၍ သူမအသာယာအထုပ္ေတြကို ေျမမွာခ်ေပးလိုက္ျပီး.....။
" အားလံုးေဝစားလိုက္ၾကပါ..... နွစ္ရက္စာေတာ့လံုေလာက္မွာပါ မလုယက္ၾကပါနဲ႔ "
ရိကၡာထုပ္မွန္းသိ၍ လုယက္ဖို႔ေျပးလာၾကတဲ့လူေတြကို မလုၾကဖို႔ဟန္႔တားရင္း ေန႔လယ္ကေတြ႕ခဲ့တဲ့ကေလးမဆီကို သူမကိုယ္တိုင္အသားထုပ္နဲ႔ေရကိုယူသြားေပးလိုက္သည္.....။
" အစိမ္းလိုက္မစားနဲ႔ မီးကင္ျပီးမွစား..... ဒီေဆးရည္ကို ညီမေလး အေမကိုတိုက္လိုက္ "
ကေလးမကိုေျပာရင္း ျငိမ္းသက္ေနတဲ့မီးဖိုကို မီးထေတာက္ေစလိုက္ျပီး ကေလးအေမကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး ေဆးရည္ပုလင္းထားခဲ့ကာ ထိုေနရာကလွည့္ထြက္လာလိုက္သည္.....။
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မမ "
သူမေနာက္မွာက်န္ခဲ့တဲ့အသံေသးေသးေလးကို လွည့္မၾကည့္ပဲျပံဳးလိုက္ျပီး ငွက္ေက်ာေပၚခုန္တက္လိုက္ရင္း သူမကိုေက်းဇူးတင္တဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့လူေတြကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္.....။
" သြားစို႔ မီးငွက္ေလး..... "
သူမ ေက်ာကိုပုတ္ရင္းေျပာလိုက္ေတာ့ ေကာင္းကင္ထက္ကို ေမွာ္ငွက္ေလးအရွိန္နဲ႔ပ်ံတက္သြားျပီး တစ္ကိုယ္လံုးမီးေတာက္အသြင္ေျပာင္းကာ မီးငွက္တစ္ေကာင္အျဖစ္နဲ႔ ညေကာင္းကင္ထက္ေတာက္ပစြာပ်ံသန္းလိုက္သည္.....။
..............................................................
" ဧကရီ..... ဧကရီ ဘာလို႔ဒီမွာအိပ္ေနတာလဲ "
" အင္း ဟင္း..... "
တစ္ေယာက္ေယာက္လႈပ္ႏိႈးသလိုခံစားရျပီး နားထဲၾကားလိုက္တဲ့သူမအသံေၾကာင့္ ဧကရီမ်က္လံုးတို႔ပြင့္လာသည္.....။
" ငါလည္း အျမင္ေတြေတာင္မွားေနပါလား..... တကယ့္အတိုင္းလိုပဲ..... တကယ္သာဆိုသိပ္ေကာင္းမယ္ "
မ်က္လံုးေရွ႕ျမင္လိုက္တဲ့ျဖဴ လႊလႊဝတ္စံုနဲ႔မိန္းကေလးရဲ႕မ်က္နွာကို ထိကိုင္ရင္းေတြေတြေလးေျပာေနတဲ့ဧကရီ..... ေပ်ာ္ေနတဲ့မ်က္နွာေလးကစကားအဆံုးမွာ ညိႇဳးငယ္စြာေခါင္းငံု႔လိုက္မိျပန္သည္.....။
အၾကိမ္တိုင္းသူမျပန္ေရာက္လာသည္လို႔ေတြးထင္ခဲ့ေပမယ့္ အၾကိမ္တိုင္းကထင္ေယာင္ထင္မွားအျဖစ္နဲ႔သာ အဆံုးသတ္သြားခဲ့တာခ်ည္း ဒီတစ္ၾကိမ္လည္းထိုအတိုင္းပဲေနမွာပါဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ စံအိမ္တံခါးကိုေက်ာမွီရင္း ထိုပံုရိပ္ကိုလက္နဲ႔ထိကိုင္မရဲ၍ ေခါင္းကိုသာငံု႔မ်က္လံုးကိုမိွတ္ျပီး ႐ူးသြပ္တဲ့အေတြးေတြေပ်ာက္ေအာင္ ဧကရီၾကိဳစားေနမိသည္.....။
" ဟင္ ! "
ပုခံုးကိုလာထိလိုက္တဲ့လက္တစ္စံုေၾကာင့္ ဧကရီအ့ံၾသစြာမ်က္လံုးတို႔ဖြင့္မိေတာ့ ျပံဳးရင္းၾကည့္ေနတဲ့သူမမ်က္ဝန္းတို႔နဲ႔ဆံုသြားသည္.....။ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာတဲ့ရင္ကိုလက္နဲ႔ဖိရင္း ပံုရိပ္ေလးနဲ႔ေတာင္ျပဳစားနိုင္တဲ့သူမကို ဧကရီေငးရင္း တကယ္လာထိေနသလိုခံစားရတဲ့သူမလက္ေၾကာင့္ အိပ္မက္လားလို႔ပင္ေတြးမိသြားသည္.....။
" ဒါ အိပ္မက္ဆိုလည္း ငါမနိုးပါရေစနဲ႔..... ခဏေလာက္ ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ နင့္ကိုဖက္ထားခ်င္တယ္..... နင့္ကိုလြမ္းလည္းလြမ္းတယ္ !..... ခ်စ္လည္းခ်စ္ေနျပီ "
သူမကို႐ုတ္တရပ္သိုင္းဖက္လိုက္ကာ စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္းဖြင့္ေျပာရင္းငိုေနတဲ့ ဧကရီေက်ာကို လက္တစ္စံုကျပန္ဖက္ထားရင္း အျပံဳးတစ္ခုကိုျပံဳးလိုက္သည္.....။
" ငါ့ကိုတကယ္ခ်စ္တာလား ဧကရီ "
လည္တိုင္နားကပ္ရင္း ေလတိုးသံေလးနဲ႔ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ ဧကရီၾကက္သီးထသြားသည္ ျပန္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမအၾကည့္နဲ႔ဆံုသြား၏ မ်က္နွာနွစ္ခုသည္လည္းနီးကပ္လ်က္.....။
" ဟင္ ! အင္း ခ်စ္တယ္..... အိပ္မက္နဲ႔လည္း မတူ သ လို..... "
ဧကရီဆက္ေျပာမယ့္စကားေတြကို သူမအနမ္းနဲ႔ေခတၱပိတ္လိုက္၏ ျပီးေတာ့ ျပဴ းေၾကာင္ေၾကာင္ၾကည့္ေနတဲ့ ဧကရီကို ရယ္ခ်င္စိတ္ထိန္းျပီး ခပ္တည္တည္နဲ႔ေမးလိုက္သည္.....။
" အိပ္မက္လို႔ထင္ေသးလား ဧကရီ..... "
..............................................................
VOCÊ ESTÁ LENDO
လွမ်းတယ်ဧကရီ ( Z + U ) ©
Fantasiaဘဝချင်းမတူတဲ့နတ်ဘုရားမတစ်ပါးနဲ့ချစ်ကြိုးသွယ်ခဲ့တဲ့ လူသားမိန်းကလေးဧကရီ.....
