Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Profesör Kang'ın dersi bittiğinde üzerimden tonlarca yük kalkış gibi hissettiğimden kitaplarımı yavaş yavaş çantama sıkıştırdım. Birkaç gündür her şey sakindi, Jaehyun kayıplara karışmıştı ve Jungkook beni resmen görmezden geliyordu. Tayfasıyla takılıyordu ve bana selam veren tek kişi Jin'di. Diğerleri bana kızgındı sanırım, özellikle Yoongi her an bir yerinden tabanca çıkartıp kafama sıkabilecekmiş gibi bakıyordu. Biraz anlayışla karşılamaları gerekmez miydi? Orada donup kalmamın doğru bir şey olduğunu savunmuyordum ama sanki bile isteye yapmışım gibi de davranmalarına pek anlam veremiyordum.
Amfinin merdivenlerinden inerken Lisa ile sözleştiğimiz gibi kampüse 5 dakikalık uzaklıkta olan güzel bir kafede buluşma planımıza uymayı düşünüyordum, oradan da ortak dersimize gidecektik ama Bay Kang beni durdurdu. ''Chae Young, biraz konuşabilir miyiz?'' İngilizce konuşuyordu, kendisinin öğrencileriyle Korece konuşmamak gibi önemli bir prensibi vardı.
Orta yaşlı, kısa boylu ve hafif tombul bir adamdı. Onu ilk gördüğünüzde tatlı göründüğünü söyleyebilirdiniz ama sınavına bir kez girdiniz mi kitapları ezberlemeye başlardınız. ''Elbette.''
''Biliyorsun, resital yaklaşıyor.'' Her yıl, seçkin üniversiteler bir araya gelerek ülkenin ileri gelenlerinin de katılımıyla bütün geliri vakıflara bağışlanacak olan devasa bir resital düzenlenirdi. Henüz buradaki birinci yılımdı ama eskiden gitmeyi çok isterdim çünkü gerçekten büyük bir olay olduğu su götürmez bir gerçekti. ''Evet efendim.''
''Bahar şenliğinde gösterdiğin harika performanstan sonra resitalde yer alabileceğini düşündüm, fikrimi gözden geçirmeni tavsiye ederim.'' Pekala, bahar şenliğinden sonra bir daha piyanoya elimi sürmemiştim. Lisa ile evimizde org vardı ve orada pratik yapmıştım ama şenlikte parmaklarım tuşların üzerinde gezinirken aklıma dolan ucu keskin bıçaklı hatıralar neredeyse bayılmama sebep olacaktı. Piyano bana annemi hatırlatıyordu, Hoseok'u hatırlatıyordu.
''Ben, bilemiyorum...''
Kemikli gözlüklerinin üzerinden bana kızgın bir bakış attı. ''Chae Young, kendine haksızlık ediyorsun. Üstelik gelirler vakıflara bağışlanacak, böyle bir şeyin içinde olmak isteyeceğinden eminim.'' İkilemde kalmaktan nefret ediyordum, aslında muhtemelen kabul etmemem gerekiyordu çünkü pratik yapmamış olmanın getirdiği dezavantajlarla beraber daha çok pratik yapmam gerekecekti. Resitale iki hafta vardı, riske atmaya değer miydi?
