Piękna niczym we włosach wstążeczka,
Płynie mała, drewniana łódeczka,
Dzielnie szarżuje przez wszystkie fale,
Nie posiada zadrapań wcale,
Omija skały, pale, oraz brzegi,
Podróżuję hardo już od wielu jesieni,
Cała uśmiechnięta, wolna i radosna,
Nie wie co oznacza słowo troska,
Zwiedziła już chyba wszystkie kraje,
Przepłynęła Szkocję, Walię i Irlandię,
Piła zieloną herbatkę z królową,
Ciesząc swe oczy jej zniewalającą urodą,
Płynęła Nilem podziwiając piramidy,
Uciekała przed krokodylem nie na niby,
Brała udział przy poszukiwaniu skarbów,
Transportując na pokładzie groźnych piratów,
Stocznie swoją pamięta najukochańszą,
Pamięta bale, na których wszyscy tańczą,
Płacze, lecz nie widać tego zbyt dobrze,
Gdyż woda obmywa jej deski boczne,
Teraz płynie sama i wspomina swoje życie,
A na horyzoncie wodospad na samym szczycie,
Dyszy ciężko, pianę z siebie gęstą wyrzuca,
Wygląda zupełnie inaczej niż na pustyni susza,
I gdy łódeczka myśli, że jej koniec się zbliża,
Sekundy w swej pamięci niezręcznie odlicza,
Na linę ją łapie pewien młody mężczyzna,
Chyba rybak, podpowiada jej wiedza empiryczna,
Zakochawszy się w łódeczce zabrał ją ze sobą,
Żyli razem podróżując dalej błękitną wodą.
YOU ARE READING
Wszystko jest ułudą
PoetryHej! Niniejszym publikuję zbiór wierszy, których jestem autorem. Co jakiś czas będą pojawiać się nowe, także zachęcam cię do obserwowania, jeżeli coś przykuło twoją uwagę.
