Hata 'iki'

'Tabutunu taşıdım'

Bu gerçek olamazdı değil mi? Karşımdaki kızım olamazdı. Deniz öldü. Benim kızım öldü. Benim kızım öldü. Gözlerimi sıkıca yumdum. Benim kızım öldü.

T: sakinleş Tahir. Deniz öldü. Sakinleş. Senin kızın öldü. Hayal görüyorsun.

D:BABA!

T: hayır! Öldün sen! Öldün! Kucağımda taşıdım seni! Tabutunu ben taşıdım! Ben gömdüm seni! Benim kızım öldü! Hayal görüyorum ben! Hayal görüyorum! Delirdim delirdim!

Duvarın yanına çöküp dizlerini kendine çekti Tahir. Kulaklarını kapattı.

T: öldün sen! Ben taşıdım tabutunu ben taşıdım! Öldün. Sen öldün.

Tahir'in acıdan bayılması ile anka ne yapacağını şaşırmıştı. Kucağında korkudan titreyen bir çocuk, ve acıdan bayılan bir adam ile sokakta kalmıştı. Hemen iki ambulans çağırdı. Ambunlans gelene kadar düşündü. Düşündü... Düşündü...

Her şey biterdi, her şey geçerdi de... Hayatın bu darbesinden sonra Tahir nasıl toparlanacaktı?

Hastahane odasında açtı gözlerini Tahir. Hemen doğruldu. O ara içeri anka girdi.

A:iyi misin tahir?

T:rüyamda denizi gördüm. Yaşıyordu.

A:Tahir-

T:çok gerçekti. Ama benim kızım öldü. Yaşamıyor. Ben gömdüm onu. Bu gerçek olamaz.

A:Tahir deniz yaşıyor. Gerçekti. Rüya görmedin.

T: HAYIR! BENİM KIZIM ÖLDÜ! BEN GÖMDÜM! BEN YATTIM GÜNLERCE MEZARINDA! BENİM KIZIM ÖLDÜ! KAHRETSİN!

Yanındaki masadakileri devirdi Tahir. Ağlıyordu... Yıkıyordu... Dağıtıyordu...

Yeniden yıkılıyordu.. yeniden dağılıyordu.. yeniden can veriyordu..

Bu aldığı son darbe ona çok ağır gelmişti. Bunun üstesinden nasıl gelinirdi? Kızı şuan kapının önündeydi. Hasretini çektiği kızı, öldüğünü zannettiği kızı, herşeyi... Kızı kapının önündeydi.

T:anka kızımı getir. Lütfen ona sarılmam gerek. Çok özledim ben kızımı.

Ağlayarak kafa salladı anka. Kapıyı açıp asiyeyi çağırdı. Kucağında denizle girdiler içeri. Asiyenin elleri titriyordu. O da biliyordu. Kardeşi yine darmaduman olmuştu.

Parçalar parçalanıyordu...

D: baba...

Ağlayarak kafasını önüne eğdi Tahir.

T: kızım.

Deniz hemen babasına koştu. Sımsıkı sarıldı o küçük kollarıyla. Artık denizde ağlıyordu.

D:seyi çoyk özledim baba!

T:bende kızım bende.

Uzun süre sarıldılar baba kız. Bu manzara çok acıklıydı. Hiç bir baba evladıyla sınanmamalıydı. Bunu kim yapmıştı neden yapmıştı bilmiyordu ama bulacaktı. Ve bulduğunda...

An:uyudu.

Dedi anka gülümseyerek. Hastahaneden çıkmış eve gelmişlerdi.
Denizle tekrar bu eve gireceği asla aklına gelmezdi. Nasıl gelebilirdi?

Tahir denizi yatırdı ve aşağıya indi. Anka ve Asiye koltukta oturmuş tahiri bekliyordu. Asiye denizin anlattıklarıyla donup kalmıştı. Tahir bunu affetmezdi. Tahir bunu kaldıramazdı. Hayat hep onu üzmek zorunda mıydı? Asiyenin dizini sallamasından anlamıştı Tahir bir şeyleri anlatacak olmasını.