Demons: The Prince

Πάλι εσύ εδώ;;

Το βράδυ περνούσε  "ήρεμα"στο σπίτι.. Η Σερ μετά την απομάκρυνση της και  για να μην μπουκάρει στο δωμάτιο και το μετατρέψει σε λουτρό αίματος, αλώνιζε μέσα στο σπίτι προσπαθώντας να βρει τη ψυχραιμία της. Ήθελε τόσο να αλλάξει μορφή μα ξέροντας πως ο Κίαν τηλεμεταφερεται  αποφάσισε να μη το κάνει. Το ότι έκανε σεξ και έπινε το αίμα μιας θνητης, ωθούσε τα φονικά της ένστικτα στα ύψη. Της συμπεριφερόταν σαν να ήταν αντάξια τους. Εμπηξε τα νύχια της στο μαξιλάρι και άρχισε να το γρατζουναει με μανία βγάζοντας μικρές  φωνούλες θυμου από το γατισιο της λαρύγγι και χουρχουρητα.

"Ωωωω τι έπαθες εσύ;" άκουσε άξαφνα και γύρισε για να δει τη Τζέιν. Γυμνή.
Αναμαλλιασμενη.
Κατακόκκινη.
Δύο ξεραμένα ρυάκια αίματος υπήρχαν στο δεξί της  στήθος, αλλά δύο στο λαιμό, στο μπούτι, στη κοιλιά, στο καρπό, και στον ώμο....

Γύρισε προς το μαξιλάρι και το κόμματιασε. Τόσο απλά...

"Τι διάολο κάνει αυτό το πράγμα;;;" Η βαριά φωνή του Κίαν αντήχησε στο σαλόνι και η Σερ αδυνατώντας να κρατήσει τον εαυτό της κοίταξε το ανοιχτό παράθυρο.

"Δεν ξέρω. Κατέβηκα και το βρήκα σε κατάσταση αμόκ!! Ίσως πεινάει....ξέχασα να του βάλω να φάει... Καημένη Τορι...."

Στο "Τορι" η Σερ έβγαλε ένα τσιριχτο ήχο και πηδηξε έξω από το παράθυρο τρέχοντας προς το δάσος. Ένα δευτερόλεπτο ακόμα αν έμενε θα άλλαζε μορφή και θα  ορμουσε με κάθε κόστος. Αυτό θα έδειχνε σύγχυση. Η σύγχυση επιπολαιότητα και η επιπολαιότητα, θάνατο...

Καθώς έτρεχε ανάμεσα από τα δέντρα, άλλαζε...Οι πατούσες μεγάλωσαν, το τρίχωμα έγινε πιο πυκνό, τα μάτια πήραν μια πράσινη απόχρωση γύρω από τη χρυσή ίριδα , η ταχύτητα δεκαπλασιαστηκε  και φτάνοντας στη λίμνη, γρυλισε δυνατά βουτώντας  μέσα στο νερό με τη μορφή ενός μαύρου πανθηρα. 

Μόλις αναδύθηκε στην επιφάνεια είχε πάρει τη μορφή της. Πέρασε τα χέρια στο πρόσωπο της για να διώξει το νερό και παρέμεινε στη μέση της λίμνης.

"Μαλάκα...Άχρηστε!!! Πουλημενε! Ανίκανε! ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕ!!!!"

Τον έβριζε ασταμάτητα. Η Σερ από μικρή δεν είχε τη φήμη του ψύχραιμου ανθρώπου, το αίμα της έβραζε και το εκρηκτικό ταμπεραμέντο της , την ξεχώριζε από τα υπόλοιπα , υποταγμένα θηλυκά της φατρίας. Δεν ήταν όμως μόνο στη δική της έτσι.... Σχεδόν σε κάθε φατριά, τα θηλυκά ήταν πάντα μια σκάλα πιο κάτω από τους άντρες. Εκείνη κατάφερε να κάνει τη διαφορά. Να παλέψει για τα δικαιώματα  του φύλου της και φυσικά να αναδειχθεί πιο ικανή από κάθε άλλον .