Demons: The Prince

Λίγη γεύση

Οι σιελογονοι του αδένες προκάλεσαν έκρηξη στο στόμα του, πέρασε τη γλώσσα πάνω από τα χείλη του γλιστρώντας την πάνω κάτω και κοίταξε το αίμα στο στήθος της.

"Φοβάσαι πως θα παρασυρθείς;" τον προκάλεσε απροκάλυπτα περιμένοντας την επόμενη κίνηση του και ο Κίαν αντέδρασε ενστικτωδώς...

Η Σερ τον έχασε από το οπτικό της πεδίο. Η ταχύτητα με την οποία έκανε κύκλους γύρω της σαν θηρευτης ήταν αστραπιαία. Ένιωσε άξαφνα το κορμί της να αιωρείται και στο επόμενο λεπτό βρέθηκε στον αέρα. Τα χέρια του είχαν τυλιχτεί στη μέση της με τη μορφή σκιάς και μετακινώντας τη προς τη βραχώδη περιοχή της λίμνης την ξάπλωσε. Όταν πλέον πήρε μορφή, η όψη του προσώπου είχε αλλάξει εντελώς από την "δίψα". Τα φρύδια του σκληρυναν, το χείλη του είχαν ενα περίεργο διαολεμενο χαμόγελο ενώ τα μάτια...τα μάτια ήταν βουτηγμένα σε ένα καθάριο, αγνό μαύρο.

Έκανε να μιλήσει μα το στόμα της δεν άνοιγε. Προσπάθησε ξανά μα τίποτα. Πρωτη  φορά πανικοβληθηκε. Τα άκρα της ήταν κολλημένα στις πέτρες και εκείνος είχε τον απόλυτο έλεγχο.

"Ποιος φοβάται;" της είπε βλέποντας μέσα από το δέρμα τη καρδιά της να κοπανιεται. Η φωνή του ήταν αλλαγμένη, πιο μπάσα. Η Σερ δεν μπορούσε να δώσει απάντηση φυσικά.  Ο Κίαν φρόντισε να παραλύσει ολόκληρο το κορμί της.

Με μια κίνηση των δαχτύλων του, τέντωσε τα χέρια της ψηλά.  Η πληγή στο στήθος είχε αρχίσει να επουλωνεται  με αποτελεσμα η εκστατική της μυρωδιά να απαλύνει  κι εκείνος νευρίασε. Οι κυνόδοντες του, βγήκαν πιο μεγάλοι και κάνοντας έναν ελιγμό με το κεφάλι , έσκισε με τα δόντια του τη σάρκα της και την απελευθέρωσε από τη παράλυση. Η κραυγή που βγήκε από τα χείλη της έφτασε σαν ραψωδία στα αφτιά του.

Το αίμα της ήταν ότι πιο γλυκό είχε δοκιμάσει, η γεύση του ταίριαζε με τα γούστα του ενώ η πυκνότητα του γαργαλαγε τη γλώσσα του φτάνοντας τη κάψα του στα ύψη.

"Φτάνει...." ψέλλισε ξεψυχισμενα η Σερ μα ο Κίαν όχι απλά δε σταμάτησε μα έφυγε από εκείνο το σημείο. Ρούφηξε το αριστερό της στήθος και φτάνοντας στη ρόγα της ,τη δάγκωσε δυνατά... Η Σερ λαχανιασε.... Ζαλιζοταν...Προσπαθούσε να αναπνεύσει μα ο αέρας έφτανε με δυσκολία στα πνευμόνια της. Ένιωσε τα χέρια του να ταξιδεύουν ανάμεσα στα μπούτια της κι εκείνον να αφήνει το στήθος και να κατεβαίνει στη κοιλιά

"Φτάνει...σταμάτα..." του ξαναείπε τραυλιζοντας αλλά ο Κίαν είχε βγει εκτός ελέγχου. Ήθελε κι άλλο... Ήθελε πολύ... το ήθελε όλο...