Demons: The Prince

Η επιστροφή

Μόλις οι πρώτες ακτίνες του ήλιου βίασαν το σκοτάδι της προηγούμενης νύχτας και άνοιξε τα μάτια του , τα έκλεισε ξανά... Τι είχε κάνει; αναρωτήθηκε βλέποντας τη Σερ κουλουριασμενη δίπλα του να κοιμάται πλημμυρισμένη από ηρεμία. Το μετάνιωσε; Δεν ήξερε ούτε και ο ίδιος μα σίγουρα δεν ένιωθε καλά...

Σηκώθηκε απαλά , σκεπτόμενος πως άφησε τα ρούχα του στη λίμνη και τη κοίταξε. Τα δικά της ήταν ξεσκισμενα και πεταμένα...το κορμί της ήταν γεμάτο από σημάδια, μερικά είχαν αφήσει μια απαλή μωβ απόχρωση στο δέρμα της  ενώ αρκετά από αυτά ακόμα δεν είχαν επουλωθεί. Το ίδιο ακριβώς πράγμα υπήρχε όμως και στο δικό του σώμα. Έμοιαζε θαρρείς και πάλευε όλη τη νύχτα με κάποιο αγριο θηρίο. Γρατζουνιές βαθειές κατα μήκος όλης της πλάτης και του στήθους είχαν πάρει τη μορφή ραβδωσεων ενώ το σχήμα των δοντιών της σχημάτιζε αχνά μικρές μαυριλες κάτω από τη σάρκα του.

"Μη γυρίσεις πίσω...." ψέλλισε και χαιδευοντας τη γύμνια της κοιλιάς της  εξαφανίστηκε...

****

"Ευτυχώς που δε σκοτώθηκες! Θα τρελαίνομουν..." Η Τζέιν πήγαινε πέρα δώθε στη κουζίνα ετοιμάζοντας γεύμα για εκείνη ενώ ο Κίαν καθόταν σκεπτικός στο τραπέζι. Ψέμα... της είπε το πρώτο του ψέμα έπειτα από τόσα χρόνια. Πώς όμως να της έλεγε πως στην ουσία πηδηξε την γάτα της που δεν είναι γάτα αλλά ένας γαμημένος, θελκτικός δαίμονας; Αντι αυτού της είπε πω έπεσε πάνω σε κάτι άντρες του πατέρα του.  Απλό, καθημερινό, πιστευτό...

"Κίαν; Γιατί δε λες κάτι; Φαίνεσαι τρομερά προβληματισμένος... Δεν είναι η πρώτη φορά αγάπη μου που συμβαίνει κάτι τέτοιο...έλα..." Η Τζέιν πήγε κοντά και τον έπιασε απαλά από το χέρι "Έλα να ανέβουμε πάνω να κάνουμε ένα μπάνιο...." συνέχισε βάζοντας λίγη δύναμη για να του δείξει πως θέλει να τον σηκώσει.

"Δεν θέλω Τζέιν. Θα κάνω σε λιγάκι..."

"Επιμένω... Σε αυτή τη κατάσταση σίγουρα δεν έχει τραφεί κι όλας από χθες. Σε βλέπω περίεργο Κίαν. Μήπως έχεις ανάγκη από πραγματικό φαγητό; Γιατί δε δοκιμάζεις λίγο από το δικό μου ;"

Ο Κίαν γέλασε και σηκώθηκε

"Δεν υπάρχει περίπτωση Τζέιν...Κάθισε να φας και θα πάω για μπάνιο..."

"Δε θέλεις να σου κάνω παρέα ;; Μπορεί να σε χαλαρώσω κι αν θέλεις... Αν θέλεις μπορείς να τραφεις λιγάκι  και επειτα να βγεις για να φας κανονικά στο δάσος..."

"Καλύτερα να φας ήρεμη...Θα τη βρω την άκρη. Απλά θέλω να φύγουμε..."

"Ούτε δύο μήνες δεν είμαστε εδώ. Πιο γρήγορα από κάθε άλλη φορά έγινε η επίθεση..." σχολίασε σκεπτική μα ένα απαλό χτύπημα στο τζαμί της κουζίνας τους τράβηξε την προσοχή
"Επέστρεψε πάλι! Δεν καταλαβαίνω το πρόβλημα αυτής της γάτας και φεύγει!" Η Τζέιν πήγε προς το παράθυρο χωρίς να αντιληφθεί τον Κίαν ο οποίος είχε ήδη φτιάξει μια μπάλα φωτιάς πίσω από τη πλάτη. Εκείνος ήξερε...Κατά Πόσο όμως  ο δαίμονας είχε καταλάβει πως ξέρει; Για εκείνη ήταν ακόμα αποστολή. Ήταν όμως; Ούτε και ο ίδιος ήξερε πλέον τι θα γινόταν μα προετοίμασε τον εαυτό του για τα χειρότερα.