Demons: The Prince

Σου χρωστάω και πατσιζουμε

Ο ίδιος εδυσε... Η Τζέιν είναι στο κήπο φτιάχνοντας τα λουλούδια ενώ ο Κίαν κάθεται  προβληματισμένος στη πολυθρόνα . Δεν τον πλησιάζω και πολύ έπειτα από όσα έγιναν. Γενικά το κορμί του ήταν τέλειο για να ξαπλώνω  και ήθελα να αποκτήσω μια επαφή για να τον αποτραβηξω από πάνω της μα πλέον με φόβισε. Δεν σταματούσε... ένιωθα ότι πεθαίνω και ξέρω πως το έβλεπε και ο ίδιος μα δεν σταματούσε...

Με κοιτάζει σκεπτικός. Μια μέρα πριν στο κρεβάτι, πέταξε ένα υπονοούμενο που φυσικά δεν πέρασε απαρατήρητο από μένα... Για το καλό σου να είσαι καλά ένα απλό γατί...Είπε και τώρα ξέρω ... Τώρα καταλαβαίνω τη δυναμική του... Αν βγήκε εκτός ελέγχου νιώθοντας την ανάγκη να πιει το αίμα μου , πως θα είναι αν νιώσει την ανάγκη να με σκοτώσει; Πρέπει να αλλάξω πλάνο. Να επικεντρωθώ στη Τζέιν... Ίσως αν καταφέρω να την αρπάξω όταν ξαναπάει στη πόλη, να τη χρησιμοποιήσω για να επιστρέψει πίσω. Ίσως τη σκοτώσω αθόρυβα...Δεν ξέρω, πάντως ότι κι αν κάνω πρέπει να το κάνω προσεκτικά.

Δεν θα πω ψέματα... Εκείνος με σκότωνε μα παρά την αίσθηση του θανάτου, τα δόντια του στη σάρκα μου ήταν απλά... απλά ωραία, αισθησιακά, τολμηρά μα επικίνδυνα θανατηφόρα. Δεν ξέρω αν πρέπει να ξαναπάω στη λίμνη. Βγήκε για να ψάξει το γατί να έχει τη δύναμη να τηλεμετακινειται... τι κι αν με είδε να αλλάζω;; Τι κι αν το βλέμμα που μου ρίχνει τώρα είναι γεμάτο νοσηρές σκέψεις και τρόπους δολοφονίας; Τι κι αν ξέρει ποια ειμαι ;  Από την άλλη αν ήξερε δε θα με σκότωνε; Γιατί να ρισκάρει να μπω στο σπίτι του ;
Είμαι αρκετά μπερδεμένη... Μόλις αποκοιμηθουν θα βγω και θα ρισκάρω. Αν εμφανιστεί στη λίμνη, θα σημαίνει δύο πράγματα : πρώτον με κατάλαβε, ή έχει και ο ίδιος την επιθυμία να με γευτεί... Και στις δύο περιπτώσεις όμως θα απογοητευθεί γιατί δεν  σκοπεύω να πεθάνω... Γιατί και οι δυο περιπτώσεις θα οδηγήσουν σε θάνατο.

Ο Κίαν για μένα μοιάζει με τη θάλασσα... Ακόμα και έπειτα από τόσους αιώνες το ανθρώπινο είδος δεν έχει καταφέρει να δαμάσει το βυθό της και να αποκαλύψει τα μυστικά της μα το ίδιο ισχύει και για εμάς... Φτάνουμε αρκετά πιο κάτω από κάθε μηχάνημα που έφτιαξε η τεχνολογία τους μα και πάλι τα ζωτικά μας όργανα δεν αντέχουν... Το μάυρο σκότος της αβύσσου της παραμένει ανεξερεύνητο και ο Κίαν είναι ακριβώς σαν κι εκείνη... Θεωρώ πως ούτε και ο ίδιος ξέρει και κατανοεί της δυνατότητες του. Τα σημάδια του στον αυχένα είναι ακόμα πιο έντονα από τα δικά μας , η δύναμη του τεράστια και σαν πλάσμα εκπέμπει μια αλλιώτικη αύρα. Δεν χρειαζόταν να φτάσω στο θάνατο για να το καταλάβω... Δυστυχώς ή ευτυχώς , ένας από τους λόγους που το γατισιο αυτό σώμα , έψαχνε να βολευτεί πάνω του, ήταν επειδή ο Κίαν βγάζει κάτι που σε τραβάει... Σαν εκεινα τα σαρκοβόρα  φυτά που περιμένουν από τα έντομα να κάτσουν πριν σφραγίσουν τα άγρια φύλλα τους και τα σκοτώσουν...