Küçük bir Elveda

2.

Umarım beğenirsiniz💞
Bir dahaki bölüm efsane olucak🙈
Keyifli okumalar🥀
Koşu için sabahın köründe kalktık. Abimin dün söylediklerinden sonra epeyce bir gaza gelmiştik. Hatta bir spor salonuna yazılmayı düşünüyorduk. Biz bunun hayalini kurarken abimin "Iyi işte benim gittiğim spor salonuna yazdırayım sizi. Hem gözümün  önünde olursunuz." Demesi birazcık moralimi bozmadı değil . Tamam biz oraya birkaç gram yağ eritmek için gidiyorduk ama erkek kesmek bizim de hakkımız ki böyle bir şey yaparsak abimde bizi keserdi.
Şuan koşudayız ve yanımızda abim de var.
"Özür dilerim Kumsal. "
"Ayy aman ne güzel koşuyoruz işte. Abini takma kafana bana bir zararı yok." Diyerek göz kırptı. O arada bakışlarımı abime çevirdiğimde o çoktan avını bulmuş arkamızda bir kızla baya koyu bir sohbet içerisine girmişlerdi.
Tam o arada" merhaba kızlar." Diyen adını henüz bilmediğimiz gerizekalıya bakışlarımı çevirdim.
"Yine mi sen ya? Ne istiyorsun?"
"Kumsal lütfen sadece birkaç dakikanı alıcam."
" Ne diyeceksen çabuk de." Abim hemen yanımızda bitmişti.
"Hayırdır birader bir sıkıntı mı  var?"
Tamam sakin olun abimin kolunu öyle bir tutuyordum ki bir atak yapması için önce beni savurması lazım.
"Siz Afranın abisi olmalısınız. Merhaba ben Eymen. Memnun oldum."
"Ben pek memnun olmadım Eymen."
Kumsalla olayın şokunu atlatmak için birbirimizi baktık ve ardından kendimizi kahvaltı masasında bulduk.
Abim Eymenle almış muhabbeti ilerlerken birden araya girdim.
"Eymen pardon da sen kimsin?"
Oo gerçekten mükemmel bir giriş ya.
"Ne demek sen kimsin? Siz tanışmıyor musunuz lan?" Dedi abim  şaşırarak. Yo abi tanışmıyoruz. Şuan karşısında oturduğun  çocuk sapık diyemedim. Olayı öyle bir anlattım ki ya da anlatmaya çalıştım desem daha doğru olur.
"Şey abi. Şey ya... Şey işte." Derken araya Eymen girdi.
"Arda abi söylediklerimden sonra dayak yemeye hazırım."
Abim sandalyedeki konumunu dikleştirdi.
" Ben okula geçen sene başladım. Kumsal'a aşık oldum. Bunu kendime bile söyleyemiyorken onun karşısına geçip söylemeye utandım. Kendime çeki düzen vermeye çalıştım. Bir yıl boyunca Kumsal kimlerle yakın, ne sever ne sevmez hep araştırdım. Cesaretimi toplayıp konuşacaktım ki iş buralara kadar geldi. Böyle öğrenmeni istemezdim Kumsal özür dilerim." Kafasını önüne eğerek bekledi. Abim elini kaldırınca korkudan gözlerimi kapattım. Sinirinin aksine Eymen'in sırtını sıvazladı.
"Delikanlı çocukmuşsun."
" Eyvallah Abi."
" Ne yani dövmek yok mu abi?" Dedim şaşırarak.
"Dövim mi abicim?"
"Yok yok şaka yaptım."
Olayın şokunu yeni yeni atlatan Kumsal " Ya sen şaka mısın?" Dedi.
" Kumsal şaka falan yapmıyorum. Ben sana aşığım. Benimle çıkar mısın?"
Kumsal bana baktı ardından " Ama önce benim de seni bir sene araştırmam lazım." Abimle ben buna gülerken Eymen" Ya bir sene daha mi bekliycem öliyim ben en iyisi." Dedi
Kumsal gülümserken ben kahkaha atmıştım tabi abim kafama vurunca susmak zorunda kaldım.
" Bana bir gün ver ben sana kararımı yarın söyliyeceğim." Dedi Kumsal.

Biraz oturduktan sonra kalkıp bize geçtik. Kumsal hemen eline telefonu alıp araştırma yapmaya başladı. Ve hemen kararını verdi bir şans verecekti çünkü o da hoşlanmıştı. Daha fazla bu iğrenç aşk işlerine  dayanamayarak uyudum.
...
" Afra kalk artık. Sabah oldu. Ya da öğlen oldu desek daha doğru olur. " Kumsal elimden tutup beni çekiştirirken ben de saatin kaç olduğuna bakmaya çalışıyordum. 11 olduğunu görünce büyük bir sınır krizi geçirdim az önce uyuduk ya zaten. Ya ben bu tatili boşuna mı istedim. Uyumak için. Ama Kumsal hanımın aşk işlerini yüzünden yatamıyordum. Allah'ım sen bana sabır ver.
" Afra kalk hadi ya."
" kalktım Kumsal görmüyor musun? Dolabın karşısında kıyafet seçiyorum." Diyince Kumsal kıkırdadı.
" Çok komiksin be. Ya Afra kalk hadi."
" offf tamam be." Bu sefer cidden kalkmış kıyafet seçiyorduk. Abim odaya birden pat diye girdi.
" Abi bir şey unuttun." Diyince geri çıktı ve kapıyı tıklatarak içeri girdi. Bu çocuk normal değil.
" Şimdi kızlar bomba bir haberim var hazır mısınız?"
" Hazırız?"
"2 gün sonra Izmır yolcususunuz."
" Ne?"
" Üçümüz Izmır'e gidicez. Annem istedi kafa dağıtmanız gerekiyormuş . Bu arada isterseniz Eymen e de haber verin o da gelsin ama arkadaşca."
Içimden " Yav he he " dediğim doğrudur.
" Abi sen zaten yeni gelmedin mi?" Abim memleketimde yani İzmir'de üniversite öğrencisiydi.
" Ya birkaç arkadaş aradı çok özlemişler."Dedi sırıtarak.
" tamam ben anladım.
"Anneeeee!" Diye bağırmamla abim ağzımı kapadı.
" Afra tek kelime edersen evden cesedin çıkar."
"Off tamam be." Diyince abim odadan çıktı. Bizde Kumsalla sevinçten dans etmeye başladık.
Şuan bir kafede iki saattir oturuyoruz daha doğrusu ben uyuyorum. Kumsal'da telefonla oynuyor. Kendimi bir an çiftlerin yanında dolaşan istenmeyen kişi zannetmedim değil ama yapacak bir şey yok. Bana da birini bulana kadar bu iş böyle devam. Iyy ya da vazgeçtim o ne be öyle vıcık vıcık.
" Kızlar bekletmedim değil mi?"
"Hayır hayır  yeni geldik bizde."
Az daha salla Kumsal.
" kararını verdin mi?"
" Evet sana bir şans vereceğim. Ve sana bir teklifim var. Izmır'e gideceğiz de bize katılmak ister misin?"
" Harika olur."

Ailelerden konu açılınca Eymen başladı anlatmaya. Eymen' ın annesi ve babası Eymen 5 yaşındayken trafik kazasında ölmüşler. Eymen daha sonra hayatına çocuk esirgeme kurumunda sürdürmüş. Akrabalarından hiç biri onun bakımı üstlenmek istememiş. Ortamdaki hüzünlü havayı dağıtan Eymen'in çalan telefonuydu.
" kusura bakma kızlar açmalıyım."
"Yok her zamanki kafedeyiz."
"Tamam gel sen  beraber geçeriz sonra."
"Görüşürüz."
Eymen telefonu kapatınca meraklı gözlerle ona baktık.
" Ya kızlar kusura bakmayın. Yeni eve çıktım da ev arkadaşım anahtarı almaya gelicek."
Biz sohbete dalarken Eymen birden ayağa kalktı. Çocuğu görünce biz de tanışmak için ayağa kalktık. Ancak arkadaş çok cana yakın olduğu için bize bakmadan direk Eymen'den anahtarı istedi.
" Ya Efken ateş almaya mi geldin? Otur tanış kızlarla."
" Hayır anahtarı almaya geldim."
Ayy ne kadar komik bir çocuk karnım ağrıdı gülmekten. Sağ tarafımda duran Kumsal'a baktığımda onun da yüz ifadesi aynı benim gibiydi.
" merhaba kızlar ben Efken. Sen Kumsal sen de Afra olmalısın."
"Merhaba Efken"
" Merhaba."
" Kusura bakmayın fazla oturamayacağım eve gidip valizimi hazırlamam lazım." "Ne valizi bu? Beni hemen terk mi ediyorsun?" Dedi Eymen gülerek.
Telefonumun çalmasıyla sessizlik oluştu. Abim arıyordu. Bir an açmamayı düşünmedim değil. Israrla çalınca açtım.
"Efendim abi."
"Nee..!"
" Abi... Ne diyorsun sen?" Gözümden akan yaşı sildim ama ağzımdan bir hıçkırık kopmuştu bile.