songfick 🎤
hope world 💚
j-hope's mixtape 💛
希望 - nadzieja
Co wydarzyło się w życiu największej nadziei Bangtanów, że powstało tyle wspaniałych teksów? Co kryje się za uśmiechem i pogodą ducha Jung Hoseoka? Czy są to również smutek i bezsilność? Je...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Słońce mocno przygrzewa, a ja moczę ciało w chłodnym basenie. Obok mnie pływa Jungkook, co jakiś czas wynurzając swoje umięśnione plecy ponad powierzchnię i pozwalając mi patrzeć na krople wody ześlizgujące się po jego karku i łopatkach.
Chłopak krzyczy coś do mnie, a później znowu znika w głębinach. Jego poczynania obserwuje również siedzący na białym leżaku Namjoon, który tego dnia odpuścił sobie wodne zabawy. Mój przyjaciel co pewien czas zerka do otwartej na kolanach książki, ale dobrze umiem odgadnąć jego myśli. Jest szczęśliwy, patrząc na bawiącą się w wodzie rodzinę. Skórę ma opaloną, choć od dłuższego czasu ochrania ją wysokimi filtrami, za poleceniem Yoongiego, który w przeciwieństwie do reszty się bez nich nie rusza.
Z zamyślenia wyrywa mnie głośny śmiech Jimina i nagłe ściśnięcie w talii za sprawą Taehyunga. Oboje podpływają do mnie, ukazując swoje szerokie uśmiechy. Odwzajemniam je i bez zbędnego namawiania, przystępuję do gry w siatkówkę. Dzielimy się na drużyny, a ja już czuję jak krew w moim organizmie przyspiesza.
Ekscytacja i radość to najlepsze z uczuć, jakie znam. Nigdy się do nich nie przyzwyczaję, ponieważ uderzają znienacka, wypełniając całe ciało.
Po drugiej stronie siatki wynurzają się Jin i Yoongi, który wbrew opinii większości znanych mi osób lubi zaskakiwać. Jego blady tors osłania cienka biała koszulka, a włosy ulizane ma do tyłu, najwyraźniej przez nadmiar wody, jaka zebrała mu się na grzywce. Kim stoi tuż obok niego, z uśmiechem dyktując młodszemu przemyślaną taktykę na "zniszczenie" naszej drużyny. Mina rozbawia determinacja hyunga, ale w jego oczach widać szczere zadowolenie z jego obecności. Dzieli ich zaledwie parę miesięcy, ale gdy tylko siedzą blisko lub mają możliwość do rozmowy, da się wyczuć ich przywiązanie do siebie nawzajem.
— Kto serwuje? — pyta Jungkook, na co odzywa się Jimin, któremu pozwalam kontynuować, mimo wcześniejszych chęci.
Patrzę na całą czwórkę, zahaczając również o zainteresowanego grą Namjoona. Nie towarzyszą nam żadne kamery, a mimo wszystko wydaje mi się, że ktoś powinien zrobić tej scenie zdjęcie. Robię to nieświadomie, prosząc w duchu o dobrą pamięć. Uwieczniam ich determinację, uśmiechy i krzyki, widząc w nich to czego zawsze potrzebowałem.
Znikając z mojego obrazka, witam się ze swoim światem nadziei*.
1. Pierwsza linijka refrenu piosenki: "Say hello to my Hope World" (przeredagowana na potrzeby rozdziału).
