songfick 🎤
hope world 💚
j-hope's mixtape 💛
希望 - nadzieja
Co wydarzyło się w życiu największej nadziei Bangtanów, że powstało tyle wspaniałych teksów? Co kryje się za uśmiechem i pogodą ducha Jung Hoseoka? Czy są to również smutek i bezsilność? Je...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Opadam na kolana pośród jasnych świateł sali treningowej. Moje ciało wygina się w bólu, a po odsłoniętych ramionach płyną strużki potu. Moja twarz jest cała czerwona, a do płuc nie dochodzi świeże powietrze. Przewracam się na plecy i zasłaniając oczy, przylegam do podłogi, na siłę chcąc poczuć jej chłód na całym ciele.
Moja klatka piersiowa faluje gwałtownie, a stopy wręcz krzyczą, abym uwolnił je od butów. Ćwiczę już ósmą godzinę. Moje ciało woła "ratunku", a ja dalej wiem, że robię za mało. Trening musi trwać dłużej, ruchy powinny być bardziej precyzyjne, a przejścia w układzie płynniejsze.
Płuca palą, wypełniając moje serce i przełyk wrzątkiem. Ledwo wypowiadam jakiekolwiek słowa. Nie proszę nikogo o pomoc. Nie mówię, że chcę przerwę.
Takie chwile są moją codziennością. Moimi granicami, które i tak przekraczam. To podstawy życia, jakie wybrałem w czerwcu 2013 roku.
Po oblaniu twarzy zimną wodą, podchodzę do lustra i mierząc się z samym sobą spojrzeniem, ponownie zaczynam śledzić swój cień na białej podłodze.
