She's a Fake Girlfriend #Wattys2019 (COMPLETED)

(48) Forty Eight

MIKA'S POV

Matapos kung sabihin kay tita Rose na sasama ako pupuntang America. Pinag process na niya ako ng papers ko. Kumuha kami ng NBI at nag pa schedule na ako agad agad sa DFA for may passport. Usually it takes 10 to 15 days ang process pero sa akin after 2 days ko daw kunin ung passport ko. May kakilala kasi sa loob si tita kaya naisingit siguro ung name ko. Pumunta din kami sa school para iprocess ung pag transfer ko. May mga papers na kinuha at ipinakita si tita dun kaso hindi ko na sinilip kung ano ung mga un. According to tita same school ang papasukan namin ni Rudolf para lagi kaming magkasama. Titira din daw ako sa kanila para 24/7 magkasama kami ni Rudolf. And syempre hindi naman kami same ng kwarto titira lang ako sa iisang bubung kasama sila.

"Mika call me after two days para makuha natin ung papers mo. I have to go" paalam ni tita saka siya sumakay sa kotse nito. Nag diretsyu din ako sa meeting place namin para taposin na namin ung project namin. Hindi naman pwede na aalis ako ng bansa nang hindi natatapos un saka baka un pa ung dahilan para hindi sila pumasa ayoko naman ng ganun. Baka sisihin pa nila ako.

"Mika! Saan ka ba galing kanina ka pa namin inaantay." Pangbungad sa akin ni Ange.

"Sorry." Late na din kasi ako ng halos 30 minutes sa usapang oras ng pagkikita eh. Napalingon ako kay Rio. Nag taas kilay siya saka niya ako inirapan si Nico naman  iniiwasan ung tingin ko. Napapaluha naman ako. Okey lang yan Mika soon or later malilimutan mo din siya yang nararamdaman mung yan mawawala din, like nothing happen, like he didnt exist. Nag focus ako sa activity namin.

"I love you. And Im sorry" nakatitig lang ako sa mata ni Nico ngayun. I na feel ko na sincere at galing sa puso niya ung mga salita niya. Hindi ko mapigilang lumuha.

"CUT! Ano ba Nico wala sa script yan! Focus! Ung sasabihin mo lang thank you for being may wife eh tapos!" Sigaw ni Ange. Binago nila ung mga ibang salita dun sa roll playing namin since wala naman sa rule na bawal palitan as long as na andun pa din ung story sabi ng Prof namin. "Saka ikaw Mika bakit ka umiiyak?"

"Ha? Ano para damang dama ung story  kaya dapat may drama." Palusot ko. Saka pinunas ung mga luha ko. Pagkatapos namin agad akong nag paalam sa mga kasama ko. Natapos namin ng maaga ung buong story bali ipinapaubaya ko na sakalina ung editing. Total tapos naman na ung role ko, bahala na sila in the end hindi ko rin lang naman tataposin itong semester na to eh. Baliwa din itong mga ginagawa ko ngayun.

"Wait Mika!" Narining kung sumigaw si Nico. Hindi ko pinansin nagpatuloy lang ako sa pag lalakad. "Mika Please!" Muli niyang sigaw napahinto ako. Wala eh ayaw makisama sa akin ung mga paa ko. Hindi ko siya  nilingon.

"Bakit" tanong ko. Nakakatawa ako para akong timang nasalikuran ko ung kausap hindi man lang ako humarap. I dont want to see his face baka hindi nanaman ako pakisahan ng mga mata ko at bigla nalang tutulo ung mga luha ko.

"Im sorry, please give me a time. I'll promise ipapaliwanag ko sayu ang lahat sa tamang panahon." He said. Hindi ko alam ung mukha niya ngayun dahil wala akong balak na tignan siya.

"Okey." I dont want to argue or talk about it anymore. Ayokong mag explain sa taong ayaw naman makinig sa akin, ayoko nalang magmakaawa ng love para kanya. Saka ako nag lakad papalayu sa kanya. Pero bakit ganun ung puso ko at utak ko hindi sila mag tugma ng gusto. Heto nanaman ako parang sira ulo na umiiyak pababa ng hagdan.

--------
Paglabas na ako ng main gate nakita ko ung sasakyan ni Rudolf naka park. Anong ginagawa ng sasakyan ni Rudolf dito? Bumaba ung driver window nito.

"Hi Mika good evening." Its Rudolf.

"What are you doing here?"

"Para sunduin ka, ano pa ba?" Naka smile pa din ito. I feel so secure pag kasama ko si Rudolf. "So lets go?" Wika niya. Tumango ako. "Hindi na kita pag bubuksan ha, alam mo naman na  disable na ako." Hindi pa siya ganun kaayus para tumayo ng mag isa ayon yan sa kwento ni Tita Rose. Pero kahit papaano naigagalaw ung mga binti nito.