**VIOLET's POV**
"Oi beshie sigurado ka bang ok ka lang ha? Kagabi ka pa lutang at hindi ka rin makapag focus sa meeting." Napatingin naman ako kay Lia na nag-aalalang nakatingin sakin.
"Ahh yeah! Ok lang ako don't mind me. Nadala na ba dito ni Shine ang mga documents na hinihingi ko?"
"Oo kanina pa. Ikaw lang tong hindi nakapansin. So tell me ano bang sinabi sayo kagabi ni tita para matulala ka ng ganyan you can tell me dahil bestfriend mo ko."
I sigh.
"Fine. Sinabi ni momy na uuwi kami ng pinas mamayang hapon."
"ANO? AGAD-AGAD?!" gulat na sabi niya--correction hindi na yon sabi dahil sigaw na yon psh oa talaga nitong beshie ko.
"Lower down your voice beshie at oo agad-agad. Hindi kasi makakapunta dito sila momy at dady dahil may urgent sa kompanya nila don kaya kami ni cade ang pinapapunta don."
"Ay! Pano ako iiwan niyo nalang ako ni pamangks dito ng mag-isa. Your so bad talaga." Nakalabi niyang salaysay. May pagka-isip bata talaga siya minsan e.
"You can come with us. Wala naman yong kaso kila momy at close naman kayo non so you can stay at our house there."
"Hindi na nga lang. Hindi pa ko pwedeng umalis dito dahil kailangan pa ko nila mama sa pagma-manage ng pinapatayo nilang business. But don't worry susunod ako sa inyo ng inaanak ko."
"Ok."
* FAST FORWARD *
nandito na kami sa airport ni cade. Walang naghatid samin dahil si Lia ay nagkaroon ng emergency sa bahay nila kaya kaming dalawa nalang ni cade ang nagpunta dito.
"Mama, matagal pa po ba ang flight natin? Gusto ko na pong mag rest." Nakangusong sabi ng anak ko. Niyakap ko naman ito at isinandal sa akin.
"Why? Are you already tired?"
"A bit mama. Im also hungry na and i want to eat chicken curry."
Inilayo ko naman siya sakin at kumuha ng isang lunch box sa bag na dala namin at ibinigay yon sa kanya. Nagliwanag naman ang mata niya..
"Woah mama you cook this for me?"
"Of course baby dahil alam kong madali kang magutom so pinagbaon kita niyan."
"Thank you mama.." and then he hug me. Im so lucky to have a baby like him. Ang sweet niya talaga sakin at sa mga ka-close niya pero kapag hindi naman niya kilala e daig niya pa ang tatay niya sa pagka cold.
"MAY I CALL YOU ATTENTION! ALL THE PASSENGER WILL GOING TO PHILIPPINES PLS GO TO YOUR AIRPLAINE NOW AND WITH A MINUTE WE WILL TOOK OUR FLIGHT!"
(A/N:sorry naman po wala po kong alam sa kung anong sinasabi sa speaker e haha pag-tiyagaan niyo nalang po.)
"Let's Go na baby ng makapag-rest ka na din. Sa plane kanlang kumain."
Pumunta naman kami ng anak ko sa plane at hinanap ang seats namin. Ng mahanap namin yon ay umupo na kami don at yon nga patuloy na kumakain ang baby ko. Pinabayaan ko nalang.
(After 2 hours)
"Mama we're here na po. Wake up na pls." Nagising ako dahil sa yugyog ni cade sakin. Kinusot ko naman ang mata ko and i saw my cute baby.
"Nasan na ba tayo baby?"
"Nandito na po tayo sa philippines mama.. i've been waking you up kanina pa but u still not awake." Then he pout. I kisa him in the cheeks before smile at him.
"Ow, sorry my baby boy. Mama is just tired that's why hindi ako nagising kaagad. Let's go na ng maka-uwi na tayo."
"MOM, DAD we're here na!" Agad namang lumabas ng kitchen si momy wearing an apron. I think she's busy cooking dahil expect na niyang darating kami ni cade. Siya nga yong nagpa book ng flight namin diba?
"Anak.. im glad your here." She walk towards us and hug me ganon din ang ginawa niya kay cade.
"I miss the both of you."
"Miss ka din po namin lola."
"I miss you too mom. Where's dad?"
"Maagang umalis. Nagkaroon kasi ng urgent meeting sa kompanya."
"I see. Ikaw na po munang bahala kay cade aakyat lang po ako para magpalit ng damit."
"Sure."
Hinila ko na ang maleta ko at umakyat na sa taas kung saan ang dati kong kwarto. Woah i miss my old room. Marami akong naging memories dito sa kwartong ito like kung paano ako umiyak nong nakipag-break sakin si shawn. But past is past at hindi ko na kailangan pang ungkatin ang nakaraan.
Nagpalit na ko ng damit at nahiga sa kama. Nandon naman si momy kasama ni cade kaya hindi na ko mag-aalala na baka magutom ang anak ko since mom is good at cooking.
Hindi ko namalayan na naka-tulog na pala ko sa sobrang na-pagod ako sa byahe.
**CADEN's POV**
hello po mga readers. Kung naipakilala na ko ni mom mag-papakilala nalang po ulit ako sa inyo.
I'm CADEN KAHN, 5 year old at ang apelyedo ko ay from my mother side. Nasa grade-1 na po ako but because we go here in pinas ay sinabi sakin ni momy na ita-transfer nalang daw niya ko ng school here in pinas.
I never meet my father at wala ring naik-kwento sakin si mama at ayaw ko rin namang mag-tanong dahil baka hindi rin naman masagot ni mama ang mga tanong ko kaya alam kong sasabihin niya din ang tungkol sa papa ko. Not now but soon.
"Apo, anong gustong mong kainin?" Tanong ni lola. Naglu-luto kasi siya at yong ibang maids ay tumutulong lang sa kanya.
"Chicken curry po, la." Matamlay na sabi k. Inalis naman ni lola ang suot niyang gloves at lumapit sakin saka umupo sa tabi ko.
"Why apo? Bakit ka matamlay? May problema ba?"
"Lola, do you know my father?" Nakita ko namang natigilan si lola sa tanong ko.
"A-ahh apo.. b-bakit mo n-naman naitanong yan?"
"Lola, i want to meet my dady.. malaki na po ako pero palaging si momy ang nagc-care sakin i also want my father's care."
"Apo, i think ang momy mo ang tanungin mo tungkol sa papa mo. Wala ako sa posisyon para sagutin ang tanong yan. But always remember this apo, your mama love you so much that's why ginagawa niya to."
**VIOLET's POV**
ganon na ba ko ka selfish sa anak ko? Hindi ko manlang napansin na nangungulila na pala siya sa ama niya. I can't blame him this is my fault and i feel guilty.
OO, narinig ko ang pag-uusap nila ni momy. Kakagising ko lang at gusto ko sanang uminom ng tubig dahil nauuhaw ako at aksidente kong narinig ang usapan nila.
Gosh! What should i do now? My son is finding his father's care and i know i can't grant his wish. Malabo yon lalo na at ang papa niya ang humiwalay sakin at tumaboy.
Nasa puso ko pa rin ang sakit ng nakaraan na akala ko ay tuluyan ko ng makakalimutan but im damn wrong. Nandito pa rin at hindi ko pa siya kayang makita.
'Im sorry anak. But mama can't grant your wish.'
