Taste of Love

Chapter 2

Tunog ng alarm clock at ang mumunting halik sa mukha niya ang gumising kay Luatta kinabukasan, hindi pa nagmumulat ng mga mata ay napangiti na agad siya.

Tipikal na araw ito para sa mag-ina. Bakasyon ngayon pero inenroll ni Luatta si Galaxy sa isang culinary work shop school. Matalino ito at nakitaan na niya agad ng interes sa pag luto.

"Mama get up! I wanna go to school" sigaw nito at nagtatalon. Napailing lang si Luatta, manang-mana sa- never mind.

Inihatid niya ang anak sa school nito, bid good byes at hinabilin sa culinary teacher niya na siya ring kaklase nito noong nag aaral pa lamang sa kolehiyo.

"Luatta, I mean Chef Luatta Andromeda Garcia, ano ba ang secret mo at hindi ka tumatanda?" pag-kakamali ng Chef na tinawanan niya.

"Chef Tina, unlimited happiness and a cup of Galaxy is all I need" napangiti ang kaibigan at umiling-iling.
"Kahit naman noong nasa culinary school tayo, ligawin ka na, hay, kaya siguro sobrang higpit sayo ng anak mo. Mukhang ayaw kang mag boyfriend" sabay buhanglit ng tawa nito.

"Wala sa isip ko ang mag-asawa, Tin. I don't really find myself being with another man again, una at huli na siguro ang papa ni Galaxy" napakamot ng bahagya si Luatta sa kaniyang pisnge, hindi kumportable sa pinag uusapan.

"Ang alam ko, nandito siya sa Pilipinas. Matagal na Luatta, may restaurant siya rito, siguro naman ay dapat mong ipakilala sa kaniya si Galaxy. Nakikita ko sa mata niya ang inggit kapag nakikita niya ang mga classmates niyang sinusundo ng papa nila. Trust me friend, I know how it feels"

"7 years was the last time that I talked and saw him. After he left for Japan, we've never communicate. And I didn't tried to. Kahit pa nag-dadalantao ako. I never ask for his help, after all, he left me, us, maybe it will took me such time Tin. I'm not ready for Galaxy to meet his father"

"But I think, 7 years is enough time for you. After all, Galaxy isn't a kid anymore. Matalino siya at may potential sa kitchen. Maybe it's time for him to meet his father. Think about it friend"

Matapos ang ilan pang kwentuhan, nag-paalam na rin Luatta at tuluyan ng umalis at tinawagan ang kaibigan Para kamustahin ang nalalapit na kasal nito.

Traffic, yan ang bumungad kay Gin umagang-umaga. Naiinis man ay wala siyang magawa. Bakit nga kasi tumirik ang sasakyan niya habang papunta siya sa restaurant niya. Kakamot kamot ng ulo ang taxi driver na sinakyan ni Gin ng mapadako ang tingin nito sa rearview mirror.

"Pasensya na ho ser. Mukhang sa EDSA na lang ho ang may forever, wala na ho atang solusyon ang traffic dito sa Pilipinas" medyo natatawang sabi ng matanda. Medyo nawala ang atensyon ni Gin sa inis niya at kinausap niya rin ang matandang driver.

"Hindi niyo ho kasalanan iyon manong"

Matapos mag usap ni Luatta at ng kaibigan through call, napagkasunduan nilang sa mismong restaurant kung saan nagpa cater si Megu sila magkita. Hindi pa man nag iinit ang pwet niya sa kaniyang inuupuan ay dumating rin ang kaibigan na may dalang paper bag.

"Nakakapagod mamigay ng invitation, friend. Ewan ko ba naman kasi sa mother-in-law ko, sinabi ko na ngang through e-mail na lang eh ayaw. Mas maganda raw kung iaabot personally"
Iyon agad ang sabi ng kaibigan matapos maupo sa upuan na kaharap sa kaniya. Napailing na lamang siya habang sumisimsim ng watermelon juice, her favorite.

Magsasalita pa lamang si Luatta ng makarinig ng nagmamadaling yabag at biglang tumayo ang kaibigan, dala ang isang invitation.

"Excuse me, Dojima-san" papalayong boses na lang narinig ni Lua sa kaibigan.

"Mam, this is a rissoto beef, the dish is in the house, no need to pay for it" nagulat man ay bahagyang napatango na lamang si Lua.

While endulging the familiar taste of the dish, someone sat infront of her. Ang upuan ni Megu.

"Oh hey, andito ka na pala. I thought matatagalan ka sa pagbigay ng invitation sa may ari-" naputol ang sasabihin niya ng matantong hindi pala si Megumi ang kausap. Si Jiro.

"Well, hello there Lua. Enjoying yourself, I see?"

Kumunot ang noo niya, medyo kumurba ang kaniyang labi, bago nagsalita.

"Oh hello. We met again. You're the one incharge of my friend's catering. How did you know my name? Naalala ko, we were not properly introduced. Luatta Garcia, please to meet you"
Tinaas niya ang kanang kamay para makipag-shake hands.

His eyes were full of amusement. Like something funny happened.
Napasimangot si Luatta sa tinuran ng kausap.

"Seriously, Lua? You don't remember me?! It's me, Jiro Hiens Francisco! You're classmate sa Culinary School when we were first year!"

What?