Roommates With The High School Badboy (Voltooid)

45

Het feest is afgelopen en Jackson en ik zijn alles aan het opruimen. ''Waarom moeten wij alles opruimen?'', ''Stel je niet aan, het is heel netjes gebleven.'', hij kijkt mij chagrijnig aan. ''Ga je morgen mee naar school?'', ik knik. 

''Ik ga wel mee om te kijken of ik er iets kan doen.'', hij krijgt een lach op zijn gezicht. ''Maar dan moeten we wel alles opruimen, das een voorwaarde.'', hij knikt en begint gelijk sneller met opruimen. 

Het is eigenlijk best een raar idee om hier te gaan studeren. Ik zat nog een tijdje geleden in Amerika en nu ga ik naar Italie dat is gewoon gekken werk. Wat zouden ze thuis wel niet denken> Wat zouden mijn vrienden denken? Is het wel een goed idee?

Allemaal vragen spoken door mijn hoofd waar ik geen antwoord op heb. Maar ik weet zeker dat ik geen spijt ga hebben van mijn keuze. Ik begin van het bedrijf te houden en de medewerkers zijn ook allemaal schatten en willen ook het beste voor mij. Dus ja, ik ben tevreden hier. Waarom zou ik me dan eigenlijk zorgen maken om wat mensen denken?

Ik krijg een kleine glimlach en dan kijk ik naar Jackson. Hij helemaal niets veranderd. Alleen iets meer volwassen, maar dat mocht ook wel na een tijdje. 

''Kan je het zien?'', ''Ja hoor, ik geniet ervan.'', hij komt op mij aflopen met een sponsje in zijn handen. ''Vind je het leuk om mij zo te zien.'', ik loop achteruit want het sponsje is nat. ''Jackson niet doen, dat weet je.'', hij begint met rennen en ik ook. 

IK weet dat hij sneller is dan mij. Dus hij heeft me ook al snel weer ingehaald en ik krijg vol een spons in mijn gezicht. ''Die ga je terug krijgen.'', ik pak een emmer en gooi die over hem heen. ''Dat is duivels.'', ik geef hem een knipoog. ''Ik ben ook altijd al duivels geweest. Wat dacht je van roze haren?'', hij begint met lachen. ''Dat was ook gewoon gemeen, ik heb 2 dagen lang roze haren gehad.'', ''Ja en ik heb nieuwe schoenen.'', 

''Maar je vond ze mooi.'', ''Dat klopt, en ik zorgde ervoor dat je geen schooluniformen meer aan moest. Dus eigenlijk ben ik een held.'', nu pas valt het mij op hoe dicht Jackson en ik bij elkaar staan. 

Ik kan zijn adem voelen, het geeft tintelingen over heel mijn lichaam. Ahh ik kan hier van genieten. ''Wat doe je toch met mij Veldhoven?'', ''Ik hoop iets goeds Bailey.'', onze lippen raken elkaar aan en het voelt weer als onze eerste keer. 

Het was tegen mijn zin en nu... We worden onderbroken door gekuch. Ik draai me snel om en daar staat giovanni. ''Ik kwam kijken hoe het schoonmaken gaat Maar ik denk dat jullie het wel redden. 

Ik kijk naar mijn schoenen. ''We zijn klaar.'', zegt Jackson. Giovanni kijkt rond en knikt dan. ''Dat zie ik.'', hij krijgt een lach. ''Maak het niet te laat.'', hij geeft mij een knipoog en dan loopt hij weer naar binnen. 

''Dus...'', ''Dus...'', we kijken elkaar aan en schieten dan in de lach. ''Waarom zijn wij zo?'', ''Ik heb geen idee, maar wat dacht je ervan als ik jouw morgen mee uiteten neem?'', ik kijk hem twijfelend aan. ''Ik weet het niet hoor. Ik ben wel zin in een pasta of pizza morgen.'', hij kijkt mij lachend aan. ''Dat is dan geregeld.'', hij loopt langs mij heen. 

''Jackson, laten we het rustig oppakken...'', hij knikt en loopt dan naar binnen. Ik loop achter hem aan naar mijn kamer. 

Ik kan gewoon niet geloven dat we op een date gaan. De laatste keer kan ik mij bijna niet herinneringen. Ik wil het wel weer proberen misschien is hij echt veranderd. Ik heb er namelijk vertrouwen in dat dat mogelijk is. 

Ik kleed me om en ga in bed liggen. Morgen word een leuke dag. 

--
Mijn wekker gaat en ik zet hem uit. Ik sla de dekens van mij af. Vandaag ga ik kijken naar de school en op date... ik kan me wel omkleden als we terug komen dus laat ik maar niet te moeilijk doen. 

Ik loop naar beneden en schuif aan tafel. ''Heb je het nog gezellig gehad met Jackson?'', ik geef Giovanni een dodelijke blik. ''Misschien we iets?'', Alicia kijkt mij lachend aan. ''Nee, jullie misschien niets. Maak je maar geen zorgen.'', Giovanni kijkt mij lachend aan. 

Ik krijg die jongen nog wel hij is niet van mij af. ''Zijn jij en Jackson weer goed?'', Natalie komt naast mij zitten. ''We zijn dingen aan het verbeteren, maar tegen niemand zeggen.'', ze steekt haar pink uit en ik neem hem aan. 

''Ik ben blij dat je bent. Jackson is anders.'', ik kijk Alicia vragend aan. ''Meestal was hij niet zo vrolijk, meer chagrijnig. Hij dacht dat hij alles kom maken en alles maar sinds een tijdje is hij veranderd. En ik denk dat wij jouw daarvoor moeten bedanken.'', ik schud mijn hoofd. 

''Hij is zelf veranderd. Ik heb alleen misschien aangewezen waar ik me aan irriteerde maar voor derest heeft hij alles zelf gedaan.'', ''Goedemorgen'', ik kijk achterom en Jackson komt binnen lopen. ''Ahh daar hebben we de tweede.'', Ik gooi een stukje brood tegen Giovanni. 

''Kan je voor een keer in je leven normaal doen?'', ''No.'', ik rol met mijn ogen en neem een slok. ''De school verwacht al dat wij komen dus we gaan niet als verrassing.'', ik knik. ''Ga je toch kijken naar de school?'', ik knik. ''Misschien wil ik wel planner worden of PA en dan heb je wel een opleiding voor nodig.'', ''Jackson wilt vbaas worden van het bedrijf dus hij kan er dan wel eentje gebruiken.'', we kijken Alicia vragend aan. 

''Maar jij bent toch de baas waarom zou je Jackson in jouw plaats willen hebben?"', ''Misschien heb ik wel andere plannen en dat kan er dan niet bij en ik heb vertrouwen in hem alleen dan moet hij wel een goed persoon naast hem hebben die kan helpen met bepaalde dingen. En jij betn daar geschikt voor. De opleiding is twee jaar dus ik heb twee jar de tijd om alles te regelen.'', ik kijk Jackson lachend aan. 

''Nooit gedacht dat jij ooit een baas zou worden.. Ik dacht vuilnisman.'', Giovanni begint met lachen. ''Dat is de humor die we nodig hebben in ons leven.;''