Roommates With The High School Badboy (Voltooid)

53

We praten heel de avond over verschillende dingen. Na het eten neem ik afscheid van de meiden en pak dan de scooter naar het ziekenhuis. Ik heb nog geen rijbewijs dus laten we maar hopen dat ik geen bekeuring krijg voor mijn rijgedrag.

Als ik aankom in de kamer van Jackson zit er helemaal niemand bij hem. Hij kijkt lachend mijn kant op. ''Ik wist wel dat je mij zou komen opzoeken vandaag.'', ik rol met mijn ogen. ''Wat dacht je dan? Dat ik lekker met mijn neus de club zou zitten?'', hij knikt. 

''Nee, dat is leuker met jouw.'', ik pak een stoel en ga naast hem zitten. ''Heb je lekker gegeten?'', ik knik. ''Pasta Pesto.'', ''Wat heb jij toch met pesto, overal doe jij pesto op.'', ik lach. ''Dat maakt alles gewoon lekker, en in Italie heb je natuurlijk veel lekkerder dan in Nederland of Amerika.'', hij kijkt mij aan. 

''Wil je terug?'', ik haal mijn schouders op. ''Ik ben hier nu bij jouw, en ik mag hopen dat je snel beter word zodat ik je een klap kan geven voor je gedrag.'', hij vermijd oogcontact. ''Ik wilde niet dat hij dood ging.'', ik kijk hem aan. ''Nee... maar waarom was je daar?'', hij kijkt mij niet eens aan. 

''We waren gewoon een rondje aan het rijden en toen kwam er een gek op ons af nou goed. Ik wil er niet over praten.'', het is helemaal stil in de kamer. ''Fine, schuif op.'', hij kijkt mij niet begrijpend aan. Ik duw zijn lichaam aan de kant en ga dan naast hem liggen. 

''Gewoon voortaan voorzichtiger doen, julllie reden ook heel hard.'', hij legt zijn handen op mijn haar. ''Ik kan niet nog iemand verliezen.'', ''Ik zal er opletten.'', ik neem een diepe adem. ''Maar Tess, je voelt toch nog wel iets voor mij.'', ik zucht. 

''Natuurlijk, je bent mijn first everything, iedereen heeft nog gevoelens voor die persoon.'', hij valt stil. ''Het was nog steeds niet mijn bedoeling geweest die avond met Blake... ik wist het echt niet.'', ik lach. ''Dat waren mij nog eens ontspannen tijden, gewoon lekker high school...'', hij lacht ook. ''Kan je nog een keer herinneren dat je mijn schoenen verpest had?'', ''Ja...'', '"Ik heb ze nog steeds en draag ze ook nog wel.'', samen schieten we in de lach. 

''We waren echt een raar stel samen in die tijd.'', ik lach uit en dan is het weer stil. ''Ik moet maar eens gaan... anders gaan ze zich zorgen maken om mij.'', ik kruip uit zijn bed. ''Maar je kan ook blijven.'', ik schud mijn hoofd. ''Nee dokter vinden het waarschijnlijk ook niet goed, ik zie je morgen.'', ik geef hem een kus op zijn voorhoofd en dan loop ik naar buiten. 

Ik loop door de gangen van het ziekenhuis en zie een paar mensen huilend in de wachtkamer zitten. Er is een dokter met ze aan het praten... arme mensen, in dat opzichte ben ik blij dat ik Jackson nog heb. 

Ik stap op de scooter en rijd dan op mijn gemakje terug naar huis. Als ik binnen ben zit de familie op een bank. ''Ah daar ben je! Was het gezellig?'', ik knik en ga op een stoel zitten. ''Ik heb bijgepraat met de meiden, en ik ben nog even langs Jackson geweest.'' ze kijken mij lachend aan. 

''Ik wist dat je nog iets voor hem voelde.'', ik rol met mijn ogen. ''Dat gaat jullie helemaal niets aan, en nee... het word niets denk ik.'', ze kijken mij niet begrijpend aan. ''Als wij samen zijn gaat het nooit goed aflopen, een van ons gaat de fout in net zoals de vorige keer. Het zit ons gewoon niet mee.'', ik sta weer op. ''Maar ik ga slapen ik ben echt moe en morgen weer school.'', ik loop naar boven en trek mijn pyjama aan.

Als ik in bed lig kan ik gewoon niet in slaap komen... het lukt mij gewoon niet. Ik blijf naar het plafond staren en ik merk dat de zon al opkomt. Ik zucht. Natuurlijk heb ik weer eens een nacht niet geslapen... rip school. 

Zal ik skippen? Nee, dat kan ik niet maken ik ben redelijk nieuw op school ik wil een goede indruk achterlaten mijn eerste weken. Ik neem een lange douche en dan kleed ik me maar om.

Ik neem een appel en ga dan naar buiten. Ik heb geen zin in heel de familie, ze gaan vast weer vragen stellen over mij en Jackson en daar heb ik helemaal geen zin in. En om dan eerder naar school te gaan kan geen kwaad. 

Als ik op school ben aangekomen is er vrijwel niemand aanwezig. Ik loop de koffietent in en de bar jongen kijkt mij lachend aan. ''Dat is een vroege vogel.'', ik geef hem een lach. ''Ik wilde eventjes rustig mijn ochtend beginnen en dat helpt niet als er een hele familie op je zit te wachtne om gezellig met je te praten.'', hij lacht. 

''De Baileys zijn inderdaad wel een familie bij elkaar.'', ik lach. ''Kan je voor mij een cappucino maken?'', ''Natuurlijk, wil je een smaak erin?'', ik schud mijn hoofd en hij maakt mijn koffie. 

''Dus hoe gaat het eigenlijk met Jackson, iedereen is benieuwt.'', ik zucht. ''Nou ja hij is wakker, en alles gaat ook goed stabiel en zo. Maar zal niet al te snel naar school komen.'', ik neem een plek in het tentje en hij komt erbij zitten. ''Ik sta andesr heel de ochtend niets te doen.'', 

We praten heel de ochtend en ik weet zijn naam eigenlijk niet eens. Ik moet gaan en ik sta op. ''Oww voordat ik het vergeet je naam...'', hij lacht. ''Levi.'', hij geeft mij een papier met een nummer erop en ik geef hem een lach. Ik loop naar buiten en zie Julia al kijken naar mij. 

''Sinds wanneer ben jij vroeg op school.'', ik haal mijn schouders op. ''Ik heb al twee koffies op... hopelijk kom ik de dag door.'', ''Hoezo heb je niet goed geslapen dan?'', ''Jawel...'', waarom kan ik niet eerlijk tegen haar zijn. Ze is er nu altijd voor mij en neemt het ook op voor mij... 

Ik ben gewoon een moeilijk persoon en daar moet ik maar eens mee gaan leren leven.

--
Sorry allemaal dat ik jullie zo lang heb laten wachten op een nieuw hoofdstuk. Ik ben enorm druk bezig met mijn studie en heb mezelf in een writersblock geschreven. Ik ben dus erg aan het kijken hoe ik dit kan oplossen. Ik ga proberen om meer te schrijven nu in de Corona tijd. En ik wil dat iedereen safe en gezond nog is!

#stayhome

Gr, F