GONCADAN GÜLE (ASKIDA)

1. BÖLÜM

06.07.2019

Keyifli okumalar

***

Bir rivayete göre mutluluğu ve sevinci paylaşmak çoğalmasına sebep olurmuş. Peki acıları da paylaşmak azalmasına sebep olur mu? Bir şiirde geçiyor her okuduğumda ağlatır beni...

Bak, geçip gidiyor zaman aşındırarak bütün güzel duyguları

Bir yarım umuttur elimizde kalan

Göğüslemek için karanlık yarınları

Bu kekre dünyada

Yazık

Geçit yok aşka

Bir şey yok paylaşacak

Acıdan başka...

Metin Altıok

Karlar ne ara bu kadar çok yağdı hatırlamıyorum. Karla kaplı ormanın içinde gece boyunca koşup durdum. Kendisine doğru koştuğum ses babamın sesiydi.

"Kızım! Beyza'm!"

"Babaaa! Neredesin?" ormanın ortasında durmuş sesin nereden geldiğini bulmaya çalışıyorum ancak nafile. Tekrardan duydum babamın sesini.

"Beyza, yavrum. Kurtar beni!"

"Neredesin baba. Göremiyorum seni babaaaa."
Ağlamaya başlamıştım. Gözyaşlarımı silmek için ellerimi yüzüme götürdüğümde burnuma dolan keskin demir kokusuyla dondum kaldım. Koyu kırmızı bir boya gibi bütün elim kan içindeydi. Neler oluyor böyle aklım almıyor.
Hıçkırıklarım tüm ormanı doldururken olanca gücümle tekrar bağırdım.

"Baba neredesin?"

Birkaç adım ötemdeki karartıyı fark ettim. Yaklaşmaya korksam da adımlarım beni oraya çekiyordu. Gördüklerim karşısında kanım dondu.

"Babaaaaa!" diye haykırdım. Babam kanlar içinde yerde yatıyordu. Titreyen dizlerim beni yere çöktürdü.

"Baba, babacım. Ne oldu sana baba. Lütfen aç gözlerini. Bak bana ben buradayım, bak yanındayım. Baba lütfen uyan. Babacım..."

Kan ter içinde uyandım. Bu da neyin nesiydi? Bu nasıl bir kâbustu Allah'ım. Ağlamıştım, ellerimle gözlerimi sildim. Boğazım kupkuru olmuştu. Biraz zaman geçtikten sonra yatağımda doğruldum. Saat gecenin 3'ü. Böyle olmayacak diyerek kalkıp temiz hava almak için pencerenin önüne geçtim. Gördüğüm kâbusun etkisinden çıkamamıştım. Kendi kendime konuşurken kardeşimin uykulu sesiyle ona doğru döndüm.

"Abla! Ne yapıyorsun orada. Gece kuşunu mu bekliyorsun yine?" diye gülerek sormuştu bana. Kafamı sağa sola sallayıp kendime gelmeye çalıştım. Kardeşim söylediklerini idrak edememişim gibi tekrarladı sorusunu.

"Aaa gece kuşu da kimmiş bakalım?" diye bilmiyormuş gibi karşılık verdim ben de.

"Kim olacak, sanki bilmiyorsun."

"Bilmiyorum tabii hem gece kuş mu olurmuş." diye gülümsedim.

"Ya abla gece gece bile lafı uzatıyorsun ya bir şey demiyorum sana."

"Neyi uzatmışım ben ya?"

"Bak hala uzatıyor ya. Neyse bir şey demedim farz et. Uyuyorum ben. İyi geceler sayın uzun dil."