GONCADAN GÜLE (ASKIDA)

5. BÖLÜM

08.08.2019

Keyifli okumalar 💐

Ömrüm ilk bahardan sonra yazı yaşamadan direkt olarak son bahara geçmiş gibi. Yüreğim tüm anılarını, yüzümü gülümseten tüm olayları, sevinçlerimi, umutlarımı, hayallerimi...

Rüzgarla birlikte çiseleyen yağmur eşliğinde dalından düşmekle düşmemek arasında yine de her şeye rağmen bir umutla belki tekrar yeşeririm diye bekleyen yapraklar gibi hayata tutunmaya çalışıyor yüreğim.

Bu tutunma boş bu tutunma anlamsız yanarsın yüreğim hem de çok yanarsın.

Bu kadar umuda rağmen yinede tutunamıyor. Umutlarını ümitlerini, anılarını, hayallerini birer birer uğurluyor yüreğim.

Tıpkı son baharda rüzgara karşı koyamayıp dökülen yapraklar gibi.

Şimdi benim yüreğimde başlayan hazan mevsimi miydi?

Tamam olarak buydu bu yürek artık hazan yeri!

***

Sarhoştum, aklım başımda değildi diyor. Hadi aklı başında değildi, kalbi neredeydi? Başka birine dokunurken kalbi nerdeydi? Hiç mi sızlamadı içi, aklına gelmedim mi?

'Gelmedin tabi salak!' dedi iç sesim. Ben salaklığıma doymayayım. O da İhanete.

Kafam kazan gibiydi. Babamın rahatsızlığı olmadan öncesine kadar kendimden çok onu düşündüğüm için, tüm önceliklerimi ona verdiğim için.. Ne bileyim verdiğim değerin karşılığının bu olması zoruma gidiyor. Hazmedemiyorum.

Birisi bundan bir kaç ay önce böyle bir şey yaşayacaksın  dese ben böyle bir şeyin olacağına ihtimal bile vermezdim. Hala inanmak istemiyordum fakat kendimi kandırmanın bir manası yok.

Artık herkesin bir yolu vardı gideceği yada gidemeyeceği.. Ama şu bir gerçek benim hiç bir yolum artık Ömer'e gitmeyecek ve Ömer'den geçmeyecekti. Milyonlarca düşünce var kafamda ama göz kapaklarım beni bir süreliğine de olsa uykunun kollarına doğru uğurluyordu..

Sabah hep beraber kahvaltımızı yaptık. Uzun zaman oldu böyle sıcak bir ortamda kahvaltı yapmayalı. Umut ve ailesi oldukça sıcak kanlı insanlardı. Kahvaltıdan sonra Hatice teyzeye her şey için teşekkür ettikten sonra Zehra'yla birlikte yurda gitmek için evden ayrıldık. Yolda annemlere konuştum ve hiç bir değişiklik yoktu.

Yurda gidip üstümü değiştirdim ve iş yerine gitmek için yurttan çıktım.

***

Bugün hafta sonu olduğu için kafe oldukça yoğundu müşterilerin biri gelip biri gidiyordu. Bu yoğunluk arasında gözüm kapıdan girenlere takıldı. Gelenler Umut ve adını  bilmediğim çarptığım çocuktu. Başımla selam verdim nasıl olsa boşluk bulduğum zaman yanına gidecektim.

Ben daha kapıdan girenlere bakarken müşterilerden biri sarı saçlı bir kadın seslendi.

"Bakar mısınız dedi.?"

Sipariş defterimi alarak masaya doğru ilerledim güler yüzlü bir şekilde "hoş geldiniz efendim ne alırdınız" diye sordum?