GONCADAN GÜLE (ASKIDA)

3.BÖLÜM

17.07.2019

Merhaba arkadaşlar, Yeni bir bölümle karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz. Düşüncelerinizi benimle paylaşırsanız sevinirim.

Keyifli okumalar📚💐

Bir babanın kızına sadece sesiyle bile verdiği huzur ömre bedel.

Senin sesinden kendi adımı duyamamak.. "Kızım Beyza'm" deyip sarılıp sıcaklığını hissedip kollarınla beni saramamana nasıl dayanabilirim. Baba ben buna nasıl dayanabilirim söylesene!

***
5 AY SONRA

Sırt üstü uzanmıştım oda karanlık sadece sokak lambasının pencereden içeriye yansıyan ışıkları oda da loş bir ortam oluşturmuştu. Sanki uzun yollar yürümüşte o yürüyüşten sonra oturmuşum ve ayağa kalkacak mecalim kalmamış gibi bir yorgunluk var üzerimde. Ancak bu yorgunluğun sebebi uzun yollar yürümemden kaynaklı değil.
Karanlık odada tavana diktiğim gözlerim bir noktaya kilitlenmiş durumda. Aklımda binlerce sorun ve benim bunlara bir türlü çözüm bulamayışım..

Gözlerimden usulca yola çıkıp kulağımın hizasından geçerek yastığımla buluşan gözyaşlarımı bir çırpıda ellerimle uğurlayarak yatağımda doğrulup oturdum.
Böyle nereye varabilirdim? Kime yararım dokunabilirdi ki?

Doktorun babanız artık yatağa bağlı yaşayacak deyişi, benim babamın ölmediği için sevinmem ancak bu saatten sonra ömrünün tamamını bir yatağa bağlı olarak geçirecek olmasına üzülmem. Hiçbir duygusunu düşüncesini bize yansıtamaması her şeyden önemlisi birinin desteği olmadan yaşayamayacak olması. Her sabah işe gidemeyişi, bize sarılamayışı...

Düşünüyorum da ben aynı durumda olsam babam beni bırakıpta gider miydi?

Ama ben her gitmeyeceğim dediğimde hiç bir duygusunu dile getiremeyen babamın gözlerinden boşalan yaşlar ve kan çanağına dönen gözleri..
Okumamı ne kadar istediğini biliyorum ve ne kadar onlardan ayrılmak istemesem de şuan İzmir de yurt odasındaydım.

Yataktan yavaşça kalkıp çıplak ayaklarımı soğuk zeminle buluşturdum. Ayşe ve Zehra'yı uyandırmamak için sessizce camın önüne doğru yürüdüm.

Yarım saat kadar sadece dışarıyı izledim saat gece bire geliyordu. Uykum geliyor ama uyuyamıyorum düşünceler kafamda dönüp duruyor.

Kendi derdime düşüp Ömer 'i çok ihmal etmiştim. Eski neşemden eser kalmamış sessiz somurtkan bir kıza dönüşmüştüm.

Bu süre zarfı içinde Ömer sürekli yanımda olmaya çalışmıştı. İlk başlarda bu halimi anlayışla karşılıyor yanımda oluyordu ama şu sıralar hal ve hareketleri değişmişti. Belki de benden sıkılmıştı. Kim sürekli somurtan birini yanında isterdi ki. Bilmiyorum belkide ben kuruntu yapıyordum..

Masanın üstünde duran telefonumu alıp Ömer 'e mesaj yazmaya başladım.

" Ömer.. bu aralar sana vakit ayıramadığımın farkındayım. Babamın olayı, okul, dersler, okuldan sonra çalışmam derken seni çok ihmal ettim."

"Bugün bile tüm ısrarlarına rağmen arkadaşlarla toplanacağımız yere gelemedim. Gelmediğim için bana kırgın olduğunu biliyorum. Ama sebebini biliyorsun. Okuldan sonra çalıştığım için vakit ayıramıyorum."