Yıkık dökük bir virane evim barkım yok olmuş,kollarimda kesikler hayatım boka sarmış.Simdi bırakın beni azraille hesabim,yoksulluğu bilir misin ekmek için savaşlar,sokaklarda kimsesiz ve oksuzum ben usta.Maddeye düşen bi gencin hikayesi bu iste kimseler yok ki yanımda ölürüm bu gidisle.Yıkılmış bir haldeyim kimse sormasını beni,hayata karşı usta kalmadı bi hevesim.Acımayin bu halime birde siz vurun haydi.Harmanim ben mutluluğa gözyaşlarım birikti.Mutluluğu arar oldum ufak bi pet şişede.Ölümden hic korkmuyorum ben yasarken ölmüşüm kötü şeyler geçiyor aklımda kafam yine cinayet.Karanlık bu sokaklarda ellerimse üşüyor annem dinle oğlunu yüreği kan agliyor,gözaltlarım mosmor delirmisim harbiden.Ben herkesin gözünde bir keşmişim annecim utanma sen oğlundan bu hayatin eseri.Hic bir zaman bulamadım imrendigim hayati aksam oldu yine bak evimden uzaktayim kafam yine zirvede cekiyorum çok hızlı son kapakta ölüm var düşüşlerde bul beni.Benim canım önemsiz gelen gecen vuruyor.Yaklaşmayı denemeyin bu gözlerim kan ağlıyor.Yaşanmış ve yaşanacak yıkık dökük bu hayatımda dumanla bogulurum her günüm aynı be.Ellerimden tutan yok hayat dimi toz pembe size gore çok kolay.Kimse anlamaz beni kimse beni dinlemedi.Kuralsizca yenildim haksiz yere bu hayattan acımasızca elendim.Hadi dinleyin beni hayat denen bu oyunu paran varsa en buyuksun zaten. ask denen bu illeti tadamadim hic bir zaman.Kiriilmis bu kalemle yazıyorum.Çok yoruldum bak annecim gözaltlarım mosmor kiyamazdin sen bana hayat beni harciyor haykiririm saatlerce kimse beni duymuyor.Örnek değil ibretiz al bir kapak gülümse.
