Bu sabah uyandım anne yine olmadığın ve olamayacagin bi sabaha ben artik gerçekten yoruldum bu insanlardaki para hırsına tatmin olmayan o duygularına benim nice kardeslerimi alıp götürdü yalanlari simdi ise kimse yok yanımda,bir tarafim hep eksik dolmuyor anne dolmuyor anne dolmuyor,cevapsız tonlarca soru ve 3 senedir yoksun anne yoksun,ne yapmam lazim mezarina gelip hergun aglamayimi birakmaliyim zaten beni yattigin o toprak anlıyor sadece,hic bir kardeşlik ölene kadar değil eğer iyi günün değilse.Ne kadar duygum varsa alda git yanimdan sen olmazsan uyanmam çiz beni yarından,bastan oynayalim bu oyunu anne sen hayatta kal.Hani birakmazdin lan hani oğlundum gelmeyin üstüme be ben artik yoruldum.Hic kimse inanmasada sürekli ağlıyorum beni görenler yaradandan anne seni diliyodur.Özlüyorum lan,inanmasanda özledim dirilmen imkansızken yine ben özlerim,bak bu gözlerim gittiğinden beri yaşlara bulandi son yaklasimdayim hayat perdesi kapandı.Anne çık gel artik hayat sonsuza kadar değil ki bir insan ölünce hangi insan sevinirdi yıkılan binalardan farkım yok eğer yoksan.Kalmadı artik gücüm tutanamiyorum hayata,her pis işte adim geçiyor bu nasıl bir dunya,ayrı kalmadı bu zaman geçti önümden hakkini helal et diyemedim anne sen ölmeden.Allahım görüyordur halimi biliyodur,guldugume bakmayın öldükçe diriliyorum son dediklerimiz aslinda hep bir baslangic bu insanlar yalancı kalbimi alda çık.Ölüme attım adimini,ben ölümü bekliyorum yarin bir gün ölürsem ben öğrenir mi özlediğim?Yaşamak öyle zor öyle acımasız ki inan bana mutluluğu sunmak için uykularima çağırıyorum.Onu hic özlemedigimi sanıyorlar yazmak mi özlemek? Hiç yokken şu dilime düşen satırları bekleme.Gideni hatırlamak için varmış onca şiirler ben annemi bulduğum yerden sevgiliyi beklemem.Annecim arada rüyada gel özlüyorum olmasanda yanımda toprağını öpüyorum.Ben aşkı gömdüm toprağa seninle beraber beni anlayan bi kardeş vardı gitti bilader.Aglamazdim tabi sen hayatta olsaydın yanımda dursaydin annem diyip sarilsaydim.Her yazdığım şey seni anlatır anlayana,ben olmasaydim hayatta sen olurdun yanımda.Dertde bulandim artik cikamiyorum yarına son kez iciyorum derken arkası geliyor anne.Sigaramdan aldığım her nefeste anlamistim artik eski bir ben yok,bataklara batmistim.Hayattan anladığın nedir diye sorsalar bir avuç aci derdim birde vardı yalanlar.Benimse özlediğim bir kişi kabirde,nasipse yakında yanındayım özleminle.Halimi gören insanlar benimle agladilar biktim artik yaşamaktan her gün ayni acıyı tatmaktan.Ask falan yalan ağa annen ölmüşse,Yabu kadar canım yanmazdi o bir dirilse.İçmekten bayıldım tutmadilar kolumdan ah bugün paramparça her yerimde duman.Anne sakin üzülme ben seni unutmam selametle olsun öksüzlükten utanmam.Kendimi kaybettim kaç gece delirdim hastanede olsam dahi varlığını bilirdim.Seni öyle sevdim ki canımı verirdim kardeşlerim falan içme dedi onları dinlemedim.Anladım bittiğini yaşamdan gittgini soyle anne simdi nasıl mutlu olurum ki? Kaybeden ben oldum bu savaşta lütfen ölüm bize geldiğinde yavasla.Kaçıncı mektup bu cennete yollanan,bir anne ölünce bin evlattir kahrolan,duygularim paramparça olmuyo kacmakla,ben aynı enesimde hadi anne uyansana demek isterdim de öldiğünü unutmusum,ben her gece inan beynimi uyusturdum görmüyor kimse beni ne yazık unutuldum.Annen öldü dediklerinde kesildi bileklerim,ve simdi beklemekteyim ölümü gozlemekteyim sonu görünen her yoğun nöbetciyim.Eminim izliyosun cennetten evladını,sar basa hayatımı tutmuyor mu gunahlarim,elimde kalem gozlerimde kalan yaşlarım kalk o mezardan geldim de aslanım.Karanlık içinde ellerimde kelepçe ben bugünde olmedim bayıldım sadece,mezarlığın yokuşunda tırmanırken en ustlere durul dusundum de benim canım toprak icinde.Yokluğunun 3.yılı doldu bugün anne sen de gelip bana nasıl olduğumu sorma,derdimin çaresi yoktu ki bu dünyada kolaysa ölmedi de herşeyi mi yalanla.Öldüğünde anlarsınız annesiz kalınca yıkık bir şehir görürsün bana bakinca,sadece umutlarım vardı senin kollarında simdi hepsi kayboldu annem toprak altında.
