şizofren bir kızın günlüğü

Bölüm 1

26.06.2017

Yoğun bir gündü. Artık çalışmaktan yorulmuştum. Ama aynı zamanda seviyordum. Yoksa sevmiyor muydum? Off hayır hayır seviyordum. Hahaha sadece şaka yapmıştım. Evet her günüm böyle geçiyor. Sürekli ikilemler.Ölsem mi , yaşasam mı? Uyumalı mıyım, uyumamalımıyım? Size bir sır vereceğim. Biliyor musunuz? Ben aşığım. Evet evet aşığım. Ismi Cem. O kadar güzel gülüyorki. Kırmızı saçları var. Ah hadi ama şaşırmayın. Ben istemistim. Sizcede cok güzel bir renk değil mi? Kan rengi. Bayılırım kan rengine. Aslına bakarsanız ben direk kanı seviyorum. Küçükken bircok kez koluma jilet atmıştım kanı sevdiğim için. Kendime zarar vermeyi seviyorum. O anki acı psikopatça hoşuma gidiyor. Her neyse ben Cemi anlatıyordum. Kırmızı saçları var. Mavi gözleri. Ben baştan aşağı büyülüyor. Ama hastanedekiler bana inanmıyor. Cem yok diyorlar. Kendi kafamda kurgulamışım. Bana inanıyorsunuz değil mi? Cem var. Diyeceksiniz sen doktor musun? Maalesef. Bir klinikte yatıyorum. Neymiş hastaymışım. Tabiki hasta değilim ben. O annem olcak kadın yatırdı beni. Benden bıktığı için yatırdı buraya. Ya neden geceleri gidip mezarlıkta yattığım için hastaneye yatırır. Ya da kendime acı vermekten haz duyduğum icin . Hadi ama bunlar geçerli sebepler değil. Ne var yani demekki yatakta yatamiyorum demi ama. Bence çok hoş ay ışığının altında Baykuş sesleri ile uyumak. Herkesin zevki farkli sonuçta. Cemle çok romantik bir ortam bence. Kac kere diyorum gel diye ama gelmiyor. Korkuyor mu benden? Korkacak bişey yapmıyorum ki. Ben gidiyorum yarın görüşürüz.

28.06.2018

Dün yazamadım Özür dilerim. Haplarla sürekli uyutuyorlar. Ama bugün haplarımı icmedim. Lütfen kızmayın. Hapları sadece hastalar içer. Ben hasta değilim ki. Hapları ictiģimde siyah silüetli adamlar görüyorum. Sürekli beni çağırıyorlar. Bazen aralarına Cemde katılıyor. Oda beni çağırıyor. Tam yanına gideceğim bi anda kayboluyorlar. Bu bilinmezlik beni delirtiyor. Bi geliyorlar bi gidiyorlar. Ama bende yakında onlara katılacağım. Off çok pardon ben kendimi tanıtmadım. Ben Lâl. 22 yaşındayım. 3 yıl öncesine kadar bende sizin gibiydim. 3 yıldır bu klinikteyim. Daha ne kadar duracağım bilmiyorum. Her gün bir umut kapıya bakıyorum. Ama koca bir hiç. Sadece kocaman İğneli adamlar geliyor.
Bi nevi benim yüzümden geliyorlar. Hiç rahat durmadığım için. Birçok kaçmak için yol aradım ama yok. 2 hemşire bile yaraladım. Özür dilerim ben gidiyorum.

Merhabalar.

Lütfen vote ve yorum bırakmayı unutmayın.  Sizleri seviyorum.