beni uğurla

on

hislerim karmakarışıktı. 

bir yanım heyecanlıydı, onu göreceğim için. bir yanım korkuyordu, evlenmiş olma ihtimaline. bir yanımsa... yeni bir hayatın ilk gününde gibiydi. 

acaba o limanda mı görecektim onu yine? iskelede mi bekleyecekti? 

mektubu aldıktan sonra ne hissetmişti?

şiirler yazmıştım; deli gibi, bir sürü şiirler yazmıştım ona. ona dair hislerimi anlattığım, onunla olan her anıma olan şiirlerim vardı. ona duyduğum özleme yazdığım şiirler vardı.

denize düşen turuncumsu hava gün batımı olduğunu belli ediyordu. güneş yavaş yavaş kaybolurken iyi bir ressamın elinden çıkmış tablo gibi olan gökyüzüne baktım.

bulutlar eşsizdi.

güzel olan her kelimenin aklıma onu getirmesi normal miydi? 

derin bir nefes alıp verdim ve gömleğimin cebinden fotoğrafını çıkardım. bu fotoğraf en son bir araya gelmemizden önceki zamanlarda çekilmişti.

fotoğrafta ben ayakta durarak gülüyordum, benden kısa olan sıla omzumdan beni kendine çekerek boylarımızı eşitlemeye çalışıyordu. ikimizde kahkaha atarak gülüyorduk. fotoğraf makinesi o anı yakalayınca ortaya her bakışımda beni gülümseten bir fotoğraf çıkmıştı.

"böyle nice anılar biriktireceğiz seninle." diye fısıldadım fotoğrafa.

öyle olacaktı.

bu sefer gitmek yerine onun yanında olacaktım.

bu gece yağmurda 

camında bi' damlayım

toprak kokusundayım

ıslanmış serenatım...