My Big Boss | Kristel & Yohan Fanfiction

Kabanata 4

Kabanata 4

With gritted teeth and angry eyes, I look up at Yohan as he keep on doing his office works, pretending that nothing happened earlier.

Nang magbukas ang pinto, nadatnan kami sa huwisyong aakalain ng taong may ginawa kaming kalaswa-laswa. Yohan's arms encircling my waist, my hand in his shoulder and our foreheads and noes touched.

Lips almost in contact.

Ngunit nang makita ni Yohan kung sino iyong pumasok, kaagad niya akong binitawan dahilan upang mahulog ako ng tuluyan sa sahig. Pabagsak ang nangyari kaya ngayon iniinda ko pa rin ang sakit sa aking likuran. Yohan didn't apologize for it though.

The woman who entered in his office and witnessed the accidental stunt, was his business partner. Pero sa tingin ko'y baka isa 'to sa ka-affair niya o di kaya'y ito ang dahilan nung umiiyak ang kanyang girlfriend noong isang araw na nagkakita kami sa Mall.

Siguro kaya ganoon lang ang reaksyon ni Yohan kanina, na agad akong binitiwan dahil baka takot ba namang mapagdudahan na baka, isa naman ako sa iilang babaeng lumilinya para sambahin siya.

But NO, don't count me in.

I cleared my throat, as I stand and walk towards his table.

"Uhm, do you have something to tell?" I asked, being proudful.

"Kindly hand that paper bag to the woman outside."

"'Yun lang?"

"Yes," ikli n'yang sagot.

'Di ko naitago ang gulat na ekspresyon. He's a jerk for being like this. Ganito ba lahat ng CEO? Wala man lang bang mabait sa kanila?

Pinandilatan ko siya saka lumakad na at kinuha ang paper bag sa lamesa. Padabog kong isinara ang pintoan ng kanyang opisina nang ako'y lumabas. I went to the lobby and no other person stood up there but the woman earlier. Sandali kong sinilip ang paper bag at nakita ang laman nitong designer bag rin. Aba'y may pa-gift si senyor sa mga naging biktima ah.

"Excuse me." I called her.

She turns to me and smile, "Yes?"

"Mr. Kim want to give this to you," I then handed her the bag.

Tinanggap niya ito at sinilip ang laman. She suppresses a laugh and gaze back at me.

"Are you the new secretary? E, nakita ko pa kani-kanina lang dito si Kuya Roy, ah."

"No, I am not. Actually, personal assistant po ako ni Yohan."

Tumaas ang isang kilay niya at lumingon sa ibaba. Bumaling na rin ako roon. Nakikita rito ang mga kumakayod na tauhan ni Yohan. Iyong usual works na nangyayari sa bigating kompanya. Kayod-kalabaw ang mga trabahante sa kanya-kanyang responsibilidad.

"The company started four years ago.." bumaling ako sa kanya, nagtataka nang siya na mismo ang nanguna sa pakikipag-usap. "See those workers and how tall this building is? Lahat 'yun ay dahil sa kasipagan niya. The agency.. the Face Republic.. all of those were a success because of him."

Hilaw akong ngumiti sa kanya. Ang close na siguro namin, no? Hindi ko pa nga alam ang pangalan niya at sigurado rin akong hindi niya rin alam kung sino ako.

"Ah.. Hindi ko po alam na kailangan pa lang alamin 'yung history ng kompanya. Hindi kasi binanggit ni Yohan," ani ko.

"You sure you're his PA? First name basis?"

"Ah.. 'yan.. Walang sinabi si Yohan kung ano ang dapat na itawag ko sa kanya. Kaya Yohan na lang."

"You are merely his personal assitant so you should call him 'Sir' and not by his name because you aren't in the same level as he was."

Aray. Medyo sakit 'din magsalita si Ate ah.

"Kung wala na po kayong ibang sasabihin, mawalang galang po pero babalik na po ako 'dun dahil marami pa akong aasikasuhin," agap ko para matapos na.

She only nods so I take it as my cue. I was about to turn back but she adds up.

"Thank you for comforting me way back at the mall. See you around!" Aniya at lumakad na paalis.

Natameme akong mag-isa sa lobby. Paulit-ulit akong napag-isip sa huli n'yang sinabi. "Comforting way back at mall?"

Realizations dawned on me then. It means... she and the crying girl at the mall are just one person!
Maling akala ako! Akala ko ibang babae iyon. Malay ko ba hindi ko naman nakita ang mukha niya noon sa mall. Inaakusahan ko pang babaero itong si Yohan.

Umabot ng ilang araw ang pagiging P.A. ko. Labag man sa loob nung una, kalaunan ay nagustuhan ko rin. Maganda namang magtrabaho sa kompanya ni Yohan. Maliban lang sa t'wing sa office niya may kailangan. Mas gugustuhin ko iyong parating tumatakbo at pumupunta sa iba't-ibang floor ng buildings para magpa-perma kaysa sa pinagsisilbihan siya sa loob ng kanyang office. Nakakaumay ang nakabusangot n'yang mukha.

Pero mas nanaig pa rin ang guilt ko sa pang-aakusa kay Yohan. Isa sa rason kaya minamadali ko ang pakikipag-usap sa kanya t'wing may pinapagawa siya. Minsan kapag nasa opisinia lang niya ay iniiwasan kong magkatama ang mga mata namin, lalo na't minsan ay tumitingin rin siya sa aking gawi, naninigurado ata na hindi masasayang ang isinusweldo niya sa akin.

"Please do prepare to pack your things, bring decent and comfy clothes you have. It's urgent so we'll leave tomorrow morning," Yohan said.

I stunned from what he said. "Ano? Itatanan mo ba ako? Hoy lalaki ka.. alam ko namang maganda ako, hindi nga iyan tinatanong pa pero hoy! Ligaw muna bago 'yan! Mas maganda kasal muna bago tanan tsaka ganyan ba sa inyo sa Korea? Hindi naman siguro ah! Pilipino ako, conservative pa rin ako oy!"

Umangat ang kanyang ulo at tumingala sa akin. He shifted on his seat. Slightly tilting his head to the side, his brows frowning as he look at me in annoyance.

"What the hell are you talking about?" Tanong niya. "I have some business to take care of and you as my personal assitant is needed there! Anong kahibangan iyan, Kristel?"

"Alam mo paanong mag-tagalog?!" Tanong ko, hindi na iniisip pa ang sinasabi n'yang may lakad kami.

"Sinabi ko ba noon na hindi?"

"Ano?! Alam mo talaga?" Tumalikod ako't napapikit. Nagpakawala ako ng mabibigat na hinga dahil sa ngayon ko lang nalaman na marunong pala s'yang magtagalog paano na 'yung sinasabi ko... narining n'ya kaya? No, naiintidihan niya pala?

"Oo Kristel, if you're asking your mind kung naiintidihan ko ba ang mga pinagsasalita mong tagalog noong nakaraang araw... Oo, I understand those clear and loud."

Humarap ako kay Yohan. Hindi ko na magawang ngumiti kahit peke man lang. Sadyang mas nanaig ang panginginig ng labi at buong katawan. Siguro'y ito na ang ending ng pagiging PA ko. Maganda man pero wala na akong future para sa model o sa agency man lang nila dahil nadudumihan ko na naman ang records ko!

"You cursing me in tagalog, I've heard and understand it..."

Nagbaba akong tingin, iniiwasan na makita pa ang sa tingin ko'y mas galit na ekspresyon ni Yohan.

"But you also fantasizing me and pinupuri mo ako... Mas gusto ko iyon sa lahat ng salitang tagalog na narinig ko."