Angel,who? ✔️

"Φύγε"

Κοιμόμουν βαθιά στην αγκαλιά του Μορφέα μέχρι που άκουσα μια φωνή,η οποία φαινόταν να έρχεται από μακρυά, να με καλεί.
"Violet"είπε η φωνή . Και όσο αυτή η φωνή συνέχιζε να φωνάζει το όνομα μου άρχισα να συνειδητοποιώ ότι  άνοικε στον Άντριαν. Όμως δεν είχα καμία όρεξη να ανοίξω τα ματάκια μου και να σηκωθώ από το πουπουλένιο μου κρεβάτι.
"Violet σήκω η μαμά σου έχει φτιάξει κρέπες με μερέντα. " είπε η φωνή και άνοιξα τα μάτια μου διάπλατα ενώ παράλληλα ανασηκωθηκα απότομα.
"Που είναι οι κρέπες;" ρώτησα με απορία.
"Ήταν ο μόνος τρόπος για να ξυπνήσεις.Η ώρα είναι δώδεκα."είπε εκείνος.
"Το βράδυ;  Ε τοτε γιατί με ξύπνησες ρε; Και μου είπες ψέματα και για τις κρέπες." είπα φανερά θυμωμένη.
"Το μεσημέρι Violet." είπε και άφησε μια ανάσα που κράταγε για ώρα.
"Ααα πες το έτσι." είπα αδιάφορα.
Ξάφνου ένιωσα έναν έντονο πονοκέφαλο.

Έπιασα το κεφάλι μου που ήταν έτοιμο να κάνει μπαμ.
"Έχω απίστευτο πονοκέφαλο και δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα από την χθεσινή νύχτα. Ήπια πολύ ε; "ρώτησα κάπως αμήχανα. Ούτε που θυμάμαι τι ρεζιλίκια έκανα. Ελπίζω να μην την έπεσα σε κανέναν άκυρο.
"Τον Βόσπορο."απάντησε κοφτά.
"Μια φορά να μην με ειρωνευτεις όταν μιλάμε δεν γίνεται;" είπα και έτριψα τα μάτια μου. Πόσο εκνευριστικός είναι. Νομίζει ότι έχει ΤΗ δύναμη και μπορεί να κάνει ότι θέλει. Είναι τόσο εγωκεντρικός και αλαζόνας.
"Τα αισθήματα είναι αμοιβαία Violet." μου είπε ξερά. Πως; 
"Ούτε αυτό το θυμάσαι; Μπορώ και διαβάζω τις σκέψεις των ανθρώπων." είπε και στο τέλος του ξέφυγε ένα γελάκι.
"Αλλά φυσικά πως να θυμάσαι αφού είσαι τόσο ανώριμη που έγινες ντιρλα χτες το βράδυ." είπε κάπως αυστηρά.
" Μπορείς να σταματήσεις να είσαι τόσο υπερπροστατευτικός; Είμαι 17 πλέον μπορώ να προσέχω τον εαυτό μου μόνη μου." τι νομίζει ότι κάνει;  Προσπαθεί να μου το παίξει μανούλα;
"Το είδα  Violet όταν εχτές ήσουν έτοιμη να πέσεις κάτω. Δεν έβλεπες μπροστά σου. Θα μπορούσε να είχε γίνει το οτιδήποτε και με χρειάστηκες τότε γιατί αν δεν ήμουν εκεί να σε βοηθήσω δεν θέλω καν να σκέφτομαι τι θα είχε γίνει."Είπε πλέον αγανακτισμένος. Γιατί κάνει έτσι;! Έχω ξανά βγει,έχω ξανά μεθύσει και τα κατάφερα τέλεια μόνη μου.
"Δεν ήσουν εκεί αυτό είναι το θέμα. Τυχαία σε πέτυχα στο μπάνιο να κάνεις ότι έκανες με την τσουλα. Αλλά βέβαια εγώ είμαι η ανώριμη." είχα σηκωθεί πλέον από το κρεβάτι και φώναζα εκατοστά μακρυά από το πρόσωπο του.Δεν ζηλεύω απλά δεν είμαι εγώ η ανώριμη της υπόθεσης, αυτό θέλω να καταλάβει.
"Violet για ποιο λόγο το γυρίζεις σε εμένα;Δεν ήμουν εκεί όταν με χρειαζόσουν; Ήμουν. Έκανα δηλαδή την δουλειά μου. Πέρα από αυτό δεν έχω καμία υποχρέωση αλλά ούτε και όρεξη να σε νταντευω." είχε έρθει πλέον πολύ κοντά μου. Η ζέστη του ανάσα έπεφτε πάνω στο πρόσωπό μου.
"Αφού σου είμαι βάρος και υποχρέωση λοιπόν, όπως λες, σε απαλλάσσω από τα καθήκοντά σου. Φύγε. Θέλω να φύγεις. Δεν θέλω να έχω πια φύλακα. Ειδικά εάν είναι να έχω εσένα." είπα και μετά από λίγο κατάλαβα τι ξεστόμισα. Δεν με νοιάζει αν αυτός είναι ξεροκέφαλος και εγωιστής εγώ είμαι ακόμα πιο αγύριστο κεφάλι. Ούτος ή άλλος δεν θέλω να φορτώνομαι σε κανενα. Νόμιζα ότι ήθελε να είναι ο φύλακάς μου.
"Δεν το εννοείς αυτό.Violet είναι επικίνδυνο να σε αφήσω μόνη σου."
Είπε και πλέον δεν έδειχνε τόσο θυμωμένος παρά μόνο ανήσυχος.Ναι λες και τον νοιάζει.
"Φύγε." είπα πιο ήρεμα.Και έδειξα την πόρτα του δωματίου μου.Με κοίταξε και για λίγα δευτερόλεπτα έμοιαζε πληγωμένος. Σίγουρα είναι απλά ιδέα μου. Έκανα τα χέρια μου μπουνιές και κοπάνησα δυνατά το στρώμα του κρεβατιού μου.