Angel,who? ✔️

"Νόμιζα ότι δεν θα τελειώσεις ποτέ "

"Έλα λοιπόν σοβαρά τώρα πρέπει να διαβάσω."του είπα και κάθισα καλύτερα στο κρεβάτι.
"Οκευ οκευ δεν σε ενοχλώ άλλο." είπε και σήκωσε τα χέρια του ψηλά ως ένδειξη ότι παραδίνεται .
Όλη η υπόλοιπη ώρα πέρασε με εμένα να διαβάζω και τον Αντριαν να παίζει candy crush στο κινητό του.
Κοίταξα το ρολόι στον καρπό μου και η ώρα είχε πάει 9. Ουαου διαβάζω 4 ώρες.. Ποτέ πέρασαν 4 ώρες;!
Αφού κλείνω τα βιβλία μου, και φροντίζω να τα τοποθετήσω στην τσάντα έτσι ώστε να είναι έτοιμη για αύριο το πρωί, πηγαίνω και ξαπλώνω με φόρα στο κρεβάτι δίπλα στον Αντριαν κάνοντάς τον να τρανταχτει και να στρέψει το βλέμμα του πάνω μου.
"Νόμιζα ότι δεν θα τελειώσεις ποτέ." είπε και γύρισα να τον κοιτάξω.
"Καλά ας έδινες εσύ στο τέλος της χρονιάς εξετάσεις και θα σου'λεγα εγώ. " είπα και κούνησε το κεφάλι του ως ένδειξη κατανόησης.
"Λοιπόν τώρα που τελείωσες με το διάβασμα δεν θες να κάνουμε κάτι άλλο;" είπε και άρχισε να με πλησιάζει.
Αμάν αυτός ο δαίμονας! Όλη την ώρα το μυαλό του είναι στο σεξ;!
"Ναι μαζί σου." είπε και μου έκλεισε το μάτι.
"Να σου πω ούτε να σκέφτομαι ελεύθερα δεν θα μπορώ τώρα;Θα διαβάζεις και τις σκέψεις μου;" είπα δήθεν θυμωμένη. Δεν μπορώ πραγματικά να του κρατήσω μούτρα ειναι τόσο γλυκούλης οταν θέλει.
"Πάντα διάβαζα τις σκέψεις σου απλά η διάφορα είναι ότι τώρα το ξέρεις. " απάντησε και έκλεισα τα μάτια μου ξεφυσωντας.
Αμέσως σε κλάσματα του δευτερολέπτου ανέβηκε από πάνω μου, εγκλώβισε τα χέρια μου μέσα στο δικό του και τα έβαλε πάνω από το κεφάλι μου. Με το ελεύθερό του χέρι άρχισε να χαϊδεύει απαλά το μάγουλό μου κάνοντας με να ανατριχιάσω.
"Μπορείς να με αφήσεις; Θέλω να κοιμηθώ.." είπα και κατσουφιασε.
"Ωωω έλα τώρα Violet μην είσαι ξενέρωτη είναι μόνο εννιά και τέταρτο, τι είσαι για να κοιμηθείς από τόσο νωρίς κοτόπουλο; " είπε και αντί να του θυμώσω, όπως θα'πρεπε που με είπε κοτόπουλο, μου ξέφυγε ένα πνιχτο γελάκι.
Χαμογέλασε αυτόματα μόλις είδε αυτή την αντίδραση.
Πλησίασε τα χείλη μου και άρχισε να με φιλάει μαλακά στην αρχή και έπειτα πιο απαιτητικά και γρήγορα. Τα χέρια μου ακόμα πάνω από το κεφάλι μου. Τελικά του αρέσει πολύ να έχει τον έλεγχο.
Τα χείλη του έψαχναν τα δικά μου απεγνωσμένα σαν τα χείλη μου να ήταν οξυγόνο και εκείνος προσπαθούσε απεγνωσμένα να πάρει ανάσα. Με μία κίνησή του η μπλούζα μου βρισκόταν στο πάτωμα και τα χείλη του στο λαιμό μου. Δάγκωνα τα χείλη μου προσπαθώντας απεγνωσμένα να μην κάνω θόρυβο. Οι γονείς μου ήταν δυο δωμάτια πιο πέρα.
Ήμασταν και οι δυο φουλ αναμενοι και από στιγμή σε στιγμή θα γινόταν το αναμενόμενο.Σηκωθηκε από πάνω μου,έβγαλε την μπλούζα του και έμεινα να θαυμάζω το υπέροχο σώμα του. Χαμογέλασε πονηρά και άρχισε να αφήνει φιλία από το στήθος μου μέχρι χαμηλά στην κοιλιά μου. Τα χέρια μου ήταν πλέον ελεύθερα. Το χέρι του άρχισε να χαϊδεύει το μπούτι μου έντονα και ένιωθα ότι από στιγμή σε στιγμή θα εκραγώ. Το πάθος πλανιοταν στο δωμάτιο και οι ανάσες μας ήταν πλέον βαριές. Ο χτύπος της καρδιάς μου ήταν τόσο δυνατός που δεν άκουσα την πόρτα που κάποιος χτύπαγε μανιωδώς επί ώρα.
Η πόρτα άνοιξε διάπλατα και η Anna μπήκε μέσα με την μάσκαρα να μουτζουρωνει το βρεγμένο από τα δάκρυα πρόσωπο της. Όταν μας είδε καλύτερα έκλεισε την πόρτα και γύρισε το κεφάλι της από την άλλη αφού ψέλλισε ένα γρήγορα συγγνώμη. Έβαλα την μπλούζα μου πανικόβλητη και πήδηξα από το κρεβάτι σαν σίφουνας.
"Τι συμβαίνει Anna;Τι έγινε;" είπα και την έπιασα από τους ώμους τρανταζοντας την ελαφρά. Η Anna δεν έκλαιγε εύκολα.. Στην πραγματικότητα ήταν κάτι ασυνήθιστο για εκείνη.
"Εγώ φταίω ,εγώ. "είπε και άρχισε να κλαίει με λυγμούς κρύβοντας με τα χέρια της τα πρισμενα της μάτια.
" Anna τι έγινε; Σταμάτα να κλαις και πες μου σε παρακαλώ. " της είπα γλυκά και ο Andrian που είχε πλέον ντυθεί ήρθε προς το μέρος μας ανήσυχος.
"Με πήρε τηλέφωνο και μου είπε πως θα πήγαινε σπίτι του να του μιλήσει.. Είπε ότι δεν άντεχε να της φέρεται έτσι και ότι νοιαζόταν πολύ για αυτόν για να τον αφήσει να φύγει. " είπε μέσα στους λυγμούς της και πειράζοντας τα μαλλιά της νευρικά και έντονα.
"Ποιος; Ποιος σε πήρε τηλέφωνο;" της φώναξα αυτή την φορά έτοιμη μα τρελαθω καθώς οι σκέψεις μου είχαν γίνει ένα κουβάρι.
"Η Stefanie" είπε αδύναμα.
"Και τι έγινε μετά, τι συμβαίνει πες μου!" είπα και ένιωσα τον Αντριαν που τύλιξε τα χέρια του γύρω μου και με φίλησε απαλά στα μαλλιά μου.
"Μ-μετα μου το'κλεισε και όταν την έπαιρνα τηλέφωνο δεν απάνταγε. Περασαν ώρες μέχρι που με πήρε η μαμά της. "έκανε μία παύση για να ανασάνει και συνέχισε.
"Μ'-μου είπε πως την βρήκαν στο δρόμο κοντά στο σπίτι σου Scott είχε ένα πολύ σοβαρό χτύπημα στο κεφάλι και αρκετές μελανιές παντού.. Την βρήκε κάποιος περαστικός.. Ει-ειναι στο νοσοκομείο"ειπε και άρχισε να κλαίει δυνατότερα.
Ένιωσα την γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου και δάκρυα πλέον έτρεχαν από τς μάτια μου σαν χείμαρροι δεν έκανα καν τον κόπο να τα σκουπίσω.
"Πάμε στο νοσοκομείο,θα σας πάω εγώ" με ταρακούνησε η φωνή του Αντριαν και αφού έπιασα την Άννα από το χέρι κατευθυνθηκαμε στην αυλή όπου εμφανίστηκε ένα μαύρο αυτοκίνητο. Έκατσα πίσω με την Άννα και ο Αντριαν έβαλε μπροστά. Σ' όλη την διαδρομή έκλαιγε και έλεγε ξανά και ξανά "Εγώ φταίω έπρεπε να είχα πάει να την βρω πριν φτάσει στο σπίτι του " της χάιδευα τα μαλλιά και προσπαθούσα να την καθησυχασω μάταια.
Φτάσαμε στο νοσοκομείο μετά από κάτι που φάνηκε σαν αιώνας.
Κατεβήκαμε από το αμάξι και μπήκαμε μέσα τρέχοντας.
"Συγγνώμη θα μπορούσατε να μας πείτε σε ποιο δωμάτιο βρίσκεται η Stefanie Jones;" ρωτησε ο Αντριαν,που ήταν ο πιο ψύχραιμος απ'ολους μας, μια μεγάλη σε ηλικία νοσοκόμα που πέρναγε από δίπλα μας.
"Στον 2ο όροφο δωμάτιο 55,εχει μπει χειρουργείο."είπε και αφού την ευχαρίστησε ευγενικά τρέξαμε στις σκάλες.
Στον δεύτερο όροφο αφού βρήκαμε το δωμάτιο κάτσαμε σε κάποιες καρέκλες ακριβώς απέναντι από την πόρτα της περιμένοντας. Το ερκοντίσιον ήταν στο τέρμα και σε αντίθεση με την Anna και τον που φορούσαν ζακέτα εγώ ήμουν μόνο με ένα μπλουζάκι και ξεπάγιαζα. Ο Αντριαν αμέσως μου έδωσε την ζακέτα του και την έβαλα χωρίς να διαμαρτυρηθώ. Αγκάλιασα σφιχτά την Anna και κοίταξα το ρολόι τοίχου. Η ώρα ήταν σχεδόν 11. Έστειλα πρόχειρα ένα μήνυμα στην μαμά μου και την ενημέρωσα.
"Αυτός ο μπάσταρδος φταίει για όλα. Δεν έφταναν όλα αυτά που έγιναν το πρωί.. Έτσι και η Stef χειροτερεύσει-"άρχισα να λέω τις σκέψεις μου δυνατά .
"Σσσ" με διέκοψε ο Αντριαν γλυκά και έπιασε το χέρι μου.
"Θα γίνει καλά θα δεις.. Και ο Scot θα πάρει ακριβώς αυτό που του αξίζει. "
Είπε και εγνεψα. Έγειρα πάνω στο ώμο της Anna και πριν καλα καλά το καταλάβω με πήρε ο ύπνος.

Hey πατατουλες μου ❤
Έχετε πάθει ένα μικρό σοκ φαντάζομαι.. Τι πιστεύεται ότι θα συμβεί στην συνέχεια;
Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο 💕 Πατήστε το αστεράκι και αφήστε ένα σχόλιο
Σας υπέρ ευχαριστώ για όλη την υποστήριξη αγάπες μου 💞💞

Cyaaaa 😍