Yatağın kenarına doğru kayıp konuştu.
-Yanıma yatar mısın? ( Jimin)
Ben ona şaşkınca bakarken o mahçup gözlerle bana baktı.
-Ah özür dilerim sanırım bu biraz - ( Jimin)
Dediğini yarım bırakan şey benim hızla yanına yatıp ellerimi beline dolamam olmu...
Okul çok büyük olduğu öğrencilerden yardım alıcaktık.
-Pişt yakışıklı bi baksana. ( Lisa )
Çocuk arkasına baktıktan sonra tekrar Lisa'ya döndü.
-Ben mi? ( ? )
-Evet. 12/C nerde biliyor musun? ( Lisa )
-Haaa bizim sınıf. Bu arada sen Lisa değil misin? ( ? )
-Evet de nerden bildin? ( Lisa )
-Yeni gelenlerin dosyalarına bakarız arada. ( ? )
Lisa sabır dilercesine tavana baktı. Gerçekten bu çocuk her kimse onu boğucam. Dosyalarımız diyor. Özeline saygı diye bir şey kalmamış.
-Aslında sende baya güzelsin. Artık sana prenses diyicem. ( ? )
-Hı hı bir daha görürsen dersin. ( Jisoo )
-Neyse ben Jungkook. Gelin ben de sınıfa çıkıyordum. ( Jungkook )
Sınıfa doğru yürürken aklımdan Jimin'i çıkarmaya çalışıyordum. Artık dayanamadın ve gitmeye karar verdim.
-Jisoo Lisa Rose. Benim karnım ağırıyor. Eve gidicem.
-Önemli bir şey mi? Biz de gelelim mi? ( Rose )
-Hayır hayır eve geçicem hemen.
-Ah peki ıhlamuru ısıt kendine tamam mı? ( Jisoo )
-Tamam hadi bay bay.
Merdivenlerden inip kapının önünde durdum. Kendime gelmem gerek. Yani unutmuştur herhalde beni. Ama ben hatırlıyorum. O görüntüsü aklımdan çıkmıyor. Uçağa bindiğimde. Hıçkıra hıçkıra ağlıyorduk. İkimizde.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çıkışa doğru koştuğumda görevli beni tanıyıp kapıyı açtı. Hızlı bir şekilde yürüyordum. Otoyola geldiğimde karşıya geçmek için durdum.
-67. 66. 65...
Sayarken gözlerim karşıdaki kişiye takıldı. Bu oydu. Evet oydu.
-JİMİNNN!
Gözleri beni bulduğunda şok geçiriyordu adeta. Elindeki kahve parmakkarından kurtularak yere düştü. Hatırlamış mıydı?
Aynı anda sekiz arabanın geçebildiği yolda bana koşmaya koşmaya başladı. Korkuyordum. Arabalar çok hızlıydı. Jimin bana gelmeye çalışıyordu.
-JİMİN KOŞMA. DUR. DUUUUUURRRRRR!!!!!
Bir an her şey durdu. Arabalar, insanlar. Ölümün sessizliği dedikleri bu olsa gerek.
-JİMİİİNNNN.
Gözyaşlarım bir daha durmuyucağını hissettiğim bir şekilde gözlerimden firar ediyordu.
-JİMİN BEN GELDİM. PRENSESİN GELDİ. AÇ ŞU GÖZLERİNİ.
Şu an çocukluk aşkım benim için annemle babamdan bile daha değerli olan insan kanlar içindeydi. Bu olmamalıydı.
Hızlı bir şekilde koşarak yanına çömeldim. Yanında iki çocuk vardı. Elini tutarak bağırmaya başladım.
-YARDIM EDİN! AMBULANSI ARAYIN! ÇABUKK!
Bir yandan da sayıklıyordum.
-Jimin seni daha yeni buldum. Yaa bak şaka yapma. Aç gözlerini nolursunnn.
Ambulans geldiğinde Jimin'i sedyeye koyarak ambulasa bindirdiler. Yanına iki kişi atlayınca beni de öne aldılar. Görevlilerle hıçkıra hıçkıra konuşmaya başlayınca sakin olmam gerektiğini söylüyorlardı.
-Uyanıcak değil mi. Lütfen uyansın. YA BEN ONA YENİ KAVUŞTUM. UYANDIRIN ONU.
-Lütfen sakin olun!. ( görevli )
Koluma ine batırdıklarında konuşmaktan his etmemiştim bile. Yavaş yavaş gözlerim karardığında kendimde olmadan söylediğim sözler ile gözlerim kapandı.
-Seni buldum. Ve bırakmıyıcam. Asla
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
