{Stay With Me}JenMin TAMAMLANDI

7℅Prenses.

Jimin'den;

*2 gün sonra*

Birazdan hastaneden çıkış yapıcaktık. Jennie uyandığımdan beri hep yanımda kaldı. Ağladığı için ona kızmak istiyordum. Ama yapamıyorum. O çok hassas bir kız. Yani öyle görünüyor.

Bana çaktırmasa bile ben uyuduğumda ağladığını adım gibi biliyordum. Sert bir şekilde kapı açılınca bi an korktum.

-Hadi gidiyoruz. ( Jungkook)

-İnsan bi kapıyı çalar.

-Hadi hyung çantayı bana ver noona. ( Jungkook)

Jennie kafasını olumlu anlamda sallayıp büyük çantayı uzattı.

-Ben çıkıyorum. Sizde arkadan gelin çok beklemeyin ama. ( Jungkook)

-Hadi hadi git.

Kook dışarı çıkıp kapıyı kapattı. Ben de Jennie'ye dönüp konuştum.

-Çıkalım mı prenses?

Ben ne demiştim az önce. Bi an ağzımdan çıkmıştı. Jennie'nin bu konuda çok hassas olduğunu biliyordum. Oturduğum yataktan kalkıp konuştum.

-Şey ben çok-

-Hayır! Bana böyle demeye devam et. Zaten bunu ilk kez demiyorsun. Bana hep prenses derdin. ( Jen)

Kolumun altına girdiğinde ağırlığımı ona vermemeye çalışıp yürüdüm. Çıkış kapısının hemen önüne gelmiştik. Kapının önünde duran arabaya binip kapıyı kapattı.

-Sizin evinize mi gidicez? ( Jen)

-Evet. Zaten kızlarda orda. Önden gittiler. ( Hoseok)

Kafasını olumlu anlamda sallayıp geriye yaslandı.

-Jen iyi misin?

Sorduğum soruyla gülerek bana baktı.

-İyiyim. De neden sordun? ( Jen)

-Jen hadi ama her an bayılıcak gibi görünüyorsun.

-Jimin ben i-iyiyim. Sadece biraz yorgunum. ( Jen)

-İki gündür uyumadığın için olabilir mi?

Söylediğim şeyle afallamış gibi görünüyordu. Kendimi tutamayıp ona sarıldığımda bir süre anlamamış olucak ki hareket etmedi. Sıkıca sarıldığında o anki huzurun tarifini veremem.

Bir süre ona sıkıca sarıldığımda geri çekildim ve öbür cam kenarına oturdum. Dizime hafifçe vurarak konuştum.

-Hadi biraz dinlen. Az da olsa uyumuş olursun.

Muzip bir şekilde gülümseyerek uzanıp kafasına dizlerime koydu. Çok geçmeden nefes alp verişi düzene girdiğinde uyuduğunu anladım.

-Hyung ne kadar kaldı?

Dedim fısıldayarak. O da fısıldayarak konuştu.

-Daha var. ( Hoseok)

Sırıtarak Jennie'ye döndüm. İnsanı kendine çeken gözleri, kiraz rengi dudakları, bebek gibi teni ile kusırsuz görünüyordu. Bir insan nasıl bu kadar kusursuz olabilir ki.

*11 dakika sonra*

Geldiğimizde Jennie hala uyuyordu. Uyandırmadan arabadan inip Jennie'yi kucağıma aldım. Hastaneden yeni çıkmıştım ama hiç ağrım yoktu. Hoseok hyung biraz kızsada sonradan sustu.

Eve girdiğimizde herkez koltuklara yayılmış telefon ile oynuyorlardı. Bizi fark etmediler bile. Merdivenkerden çıkıp kendi odama girdim. Dikkatlice Jen'i yatağa koydum. Tam gidecekken soğuk elleri bileğimi kavradı. Ona baktığımda uykulu uykulu bana bakıyordu.

-Yanıma yatar mısın? ( Jennie)

Kafasını tekrar yastığa gömüp eliyle hafifçe yatağa vurdu -gel anlamında-. Kıkırdayarak yavaşça yanına uzandığımda hızla kollarını belime doladı. Bende beklemeden kollarımı boynuna doladım.