Beni Aşka İnandır

MÜZİK ODASI

O giderken arkasindan öylece bakakaldım.Son kez bağırmak istedim ama dediklerinde haklı olduğunu düşünerek sustum.Bencilce davranıyordum.Korkularım yüzünden onla olan arkadaşlığımı mahvetmiştim.Şimdi onu merak etmeye hakkım yoktu ama o benim için çok değerliydi.Koridorda gözden kaybolana kadar onu izlemiştim.Acaba o da beni düşünüyor muydu? Gözlerimin dolduğunu hissettim.Kalbimin ve duygularımın sorunu neydi böyle ? Onunla konuşmamayı ben istemiştim tamam mı?Omzumda bir el hissettiğimde korkarak elin sahibine döndüm.

-Iyi misin ?

Akmak üzere olan göz yaşlarımla savaşarak cevap verdim.Daha bugün tanıştığım birinin yaninda ağlayamazdım.

-Elbette,Pamir.Sen ?

-Ben de.

Gülümsemeye çalıştım.Kafamı dağıtmaya ihtiyacim vardı ama nasıl?Aklima gelen mucizevi fikirle Pamir'e dondüm:

-Bana o kızı anlatmak ister misin ?

-Fazla mı meraklisin ne ?

-Lütfen,buna ihtiyacim var derken alt dudağımı büktüm.Ah pekala böyle tatli olmuyordum ama bu umrumda değildi.Hem işede yaramıştı.

-Haydi gel bahçede bir banka oturalım.

O önde ben arkada bahçeye çıktık.Banklardan birine oturduğumuzda gözlerimi ona dikmiştim.Bir süre öylece durduk.Cümleleri toparlamaya çalışıyor gibi gözüküyordu.

-Başlıyorum.

-Yaklaşık 5 dakikadır bunu bekliyorum.

Gülümsediğinde yanağındaki gamze çok hoş gözüküyordu.

-Yaklaşık 2 yıl çıktığımız Betül beni en yakin arkadaşımla kardeşim dediğim Kutayla aldatmıştı.Betül'ü görmeye gittiğim akşam onları basmıştım ve ondan sonra sadece aşka değil dostluğada tüm inancımı yitirdim.İnsanlarla konuşmamaya başladım.Tek iletişim kurduklarım annem,babam ve kardeşimdi.Anne ve babamı bir trafik kazasında kaybetmiştim.Hem de aldatıldıktan sadece 1 ay sonra.Daha aldatılmayı yedirememişken ikinci darbeyi de yemiş oldum.Öğrendiğimde yıkıldım.Hemen o anda ölmek istedim.İntihara kalkışmayı bile düşündüm.Ancak sahip çıkmam gereken bir kişi vardı.Bu kazanın tek mağduru ben değildim.O zamanlar daha 5 yaşında olan bir kardeşim vardı.Kağan.Bana bir şey olursa onu çocuk esirgemeye verirlerdi.Bunu bildiğimden hayata iki elle sarıldım.Bir giyim mağazasında kasiyer olarak çalışmaya başladım.Bu sayede insanlarla iletişim kurmaya da başlamıştım.Ancak herkese soğuk davranmaktan kendimi alamıyordum.Bunu yine kasiyer olarak çalışan Duru farketmişti.Defalarca neler yaşadığımı öğrenmeye çalıştı.Bir gün Betül'ün mağazaya gelmesiyle yıkıldım.Tam toplandım derken yine beni bulmuş ve inadına onunla ilgilenenin ben olmamı istemişti.Onu Duru'ya yönlendirdiğimde neler olduğunu anlatırsan bende onunla ilgilenirim dedi.Tek çıkış yolum buydu ve kabul ettim.Onu mağazadan bir şekilde göndermeyi başardı ve yanima geldi.Verdiğim sözü tutarak ona sana şimdiye kadar anlattığım herşeyi anlattım.Benden iki hafta istedi bu iki haftada farklı kızlar da olduğunu kanıtladı.Aldatılan kızlar,mutlu aşklar hepsine bir bir tanık olmuştum.En eğlenceli iki haftaydı.Her gün iş çıkışı birlikte takılmaya başlamıştık.Bu iki hafta sonunda gerçekten inanmıştım.Arkadaşlığın dostluğun ve hatta aşkın gercek olabileceğine inanmıştım.Nasıl başardı bilmiyorum ama bu iki hafta içinde ona aşık oldum.

Uzun zaman sonra derin bir nefes aldı.Onu büyülenmiş gibi izliyordum.Aşk gerçekten olabilir miydi ?Poyraz'a haksizlik ediyordum belki ama korkuyordum.Tekrar kırılmaltan korkuyordum.

-Korkmadın mı?

Gülümseyerek cevapladı:

-Korksanda aşktan kaçamıyorsun.Hem Duru diger kizlardan farklı.Her kız birbirinden farklı aslında.Hatta her insan birbirinden farklı.Onu onun ağzından dinlemediğin sürece tanıyamazsın.

Aklıma Poyraz'ın lafi geldi."Beni tanımıyorsun." Haklıydı.Onun geçmişini bilmiyordum.Neler yaşamıştı?Selin de hiç anlatmazdı.Anlatacak bir şeyleri yoktur normal hayatları vardir diye düşünüyordum ama belki herşeyden habersizdim ? Sadece hatırlamak istemiyorlardı belkide.

-Ne düşünüyorsun?

-Anlattıklarını.Ailen için üzüldüm ve bunlari sana hatırlattığım için de.

-Insanlar unutmadıkları şeyleri hatırlamazlar,derken gülümsedi.

-Biliyor musun? Çok benziyoruz.

-Hikayeni dinlemek istiyorum.

Gülümseyerek başka zaman anlatacağımı söyledim.Biraz şarkı dinlemek ve gitar çalmak istiyordum.Çalarken de düşünmek.Müzik odasina gitmek için yola koyuldum.Odaya girmemle o sesin kulaklarımda yayılması bir oldu.Hey burda müzik dersleri dışında kimse gitar çalıp şarkı söylemezdi.Gitarı dinleyebileceğim bir yere oturdum.Çalan kimse çok güzel çalıyordu ve beni görüp çalmayı bırakmasını istemiyordum.Bu en sevdiğim şarkıydı:"Cem Özkan-Olmayacak Bir Hayal" ve çok içten söylüyordu:

Olmayacak bir hayale kaptırdım kendimi

Sonra kuşkular sardı bedenimi

Kocaman bir aşkın içinde kayboldum

Bulamam yolumu sen olmayınca

Yanimda kalsan

Hep yanimda olsan

Gitmesen dursan

Öylece baksan.

Bana söz versen

Sözünden hiç dönmesen

Ömrüm boyunca hep beni sevsen

Dayanamayip kapiya doğru yürüdüm.Kapının ucundan gördüğüm beden gözlerimin dolmasına neden oldu.Kafamı kapiya yaslayıp Poyraz'ı izlemeye ve dinlemeye devam ettim:

Ama çok zor bırakmazlar

Aşkımızı yaşatmazlar

Birbirimize kalkan olamazsak eğer

Sonunda beni farketti.Ağlayan beni.Ancak gözlerini gözlerime dikti ve söylemeye devam etti gözleri dolarken:

Kocaman bir aşkın içinde kayboldum

Bulamam yolumu sen olmayinca

Olmayacak bir hayale kaptırdım kendimi

Sonra kuşkular sardı bedenimi

Kocaman bir aşkın içinde kayboldum

Bulamam yolumu sen olmayınca

Yanimda kalsan

Hep yanimda olsan

Gitmesen dursan

Öylece baksan

Bana söz versen

Sözünden hiç dönmesen

Ömrüm boyunca hep beni sevsen

Sonunda ikimizin dolan gozlerine dayanamayarak sustu.Ona yaklaştığımda bağırdı:

-Güneş gelme!

Oldugum yerde durdum:

-Bu kadar güzel sesin olduğunu bilmiyordum.

O lanet olası sesim hala titriyordu ve Poyraz sinirliydi.

-Diğer bilmediğin her şey gibi.

-Özür dilerim.

-Neden?

Ağlamaya başlamıştım:

-Herşey için.Bencilliklerim için.Korkuyorum Poyraz.Senden ve aşkından korkuyorum.Bir kez daha yıkılmaktan korkuyorum!

-Anlamıyorsun! Ben Serdar gibi değilim.Sana kiyamam.Üzülmene kıyamam.

-Bu lafların hepsini Serdar'dan da duymuştum.

-Ben farklıyım!

Elini yanimda duran masaya yumruk şeklinde geçirince korkmuştum.Hala ağlıyordum ve avutulmaya ihtiyacım vardi.Poyraz'a sarıldım.Titreyen sesimle konuştum:

-Seni tanımama izin verir misin ?

Gözyaşlarım omuzunu ıslatıyordu.Onun kollarını bedenimde hissettiğimde bunu evet olarak algıladım.Öyle tatli sarılmıştı ki.Bir süre sonra elini saçlarımda gezdirerek optu.Kesinlikle bu guven duygusunu hiç bir yerde tatmamıştım.