Make It Through The Lies(On-Going)

CHAPTER TWELVE

CHAPTER 12: AT THE PARTY

~

I opened my eyes, and the plain white ceiling stared back at me. Suddenly, my cellphone that was resting on my bedside table vibrated, and I grabbed it without looking who is the caller.

"Why took you so long to answer dummy!" he said, shouting, before I could say a word.

"Wag mo nga akong sigawan!" sigaw ko pabalik. Bwiset ang aga aga nagsisigaw.

"Magbihis kana, I'll be there in 5 minutes. You know, I.hate.waiting.dummy!" magsasalita pa sana ako pero binaba niya na ang tawag. Aba! Bastoss.

Watdahel? Susunduin niya ako dito sa bahay? Akala ko ba itetext niya lang yung address. Hunghang talaga yon. At isa pa, wala akong maisusuot.

My eyes darted on my table when I stood up. I saw a paper bag there. I curiously open it and saw a dress inside. It was a casual white long sleeve dress. Even the pair of shoe is white too. Who gave all of this?

I took a quick shower and decided to wear this dress. Wala akong choice kundi isuot ito, hindi naman sa ayaw ko pero hindi kasi ako sanay na magsuot ng ganitong dress.

Dali dali akong tumakbo pagkatapos magbihis, wala akong pakialam kung may makakita saakin. Gessh, nakakainis talaga yon. Paano kapag makita siya nila Lolo at lola, baka iba pa ang isipin nila.

"Noona! May bisita ka po." bubuksan ko na sana ang pinto palabas ngunit narinig ko ang boses ni Crystan. Lumingon ako at nagulat sa nakita, magkatabi lang naman si Yavin at lolo sa isang sofa while crystan and lola ay nasa harap.

"Boyfriend mo ba siya apo?" nagulat ako sa tanong ni grandma, mabilis akong napailing.

"H-hindi po granny." sabi ko saka lumapit sa kanila.

"He's a bit familiar." Lolo shook his head. "Have we met before iho?"

Umiling si Yavin kaya napatango tango naman si Grandpa.

"I see." tugon ni grandpa habang hinimas himas pa ang noo. "So, you are?"

"He's my schoolmate grandpa." sagot ko kahit hindi ako ang tinatanong. Baka kung ano pa kasi ang sabihin ng lalaking yan.

"I see. Take care of her, iho." sabi ni lolo, tapos tinapik pa sa balikat si Yavin.

"I will po." tugon niya sa malumanay na boses, and he even smiled. Ngayon ko lang siya nakitang maamo ang mukha, at bakit parang bumilis bigla yung tibok ng puso ko nang makita siyang ngumiti.

"Sige po, mauuna na po kami." hinila ko si Yavin hanggang sa makalabas kami saka ko binitawan ang braso niya.

"Bakit ka ba pumunta dito ha? Nababaliw ka na ba?" singhal ko sa kaniya.

"You're late dummy!" singhal niya pabalik.

"Pake mo! At paano mo nalaman na nakatira ako rito?"

"Tsk! You don't have to know." sabi niya, nandito parin kami sa labas ng Mansion.

"What! you donkey, It's my house so I have to know."