Make It Through The Lies(On-Going)

CHAPTER TEN

CHAPTER 10: HIS TWEET

CASSIDY KEYLEIGH'S POV

When I got home, I walked straight to the kitchen and turned on the light. The room was instantly cast in a warm buttery glow. I sat into one of the four chairs surrounding our kitchen table. I buried my face in my hands and took a few deep breaths and did one of the few things that calmed me down----self talk.

"It's going to be okay. Everything will be fine." I told the palm of my hands. Huminga ako ng malalim. Damn! I''m going crazy! Ano ba kasi itong napasok ko? Sino ang nag udyok saaking pumayag?

I stood up and walked towards my room. I laid down on my bed and stared up the ceiling and watched the colors swirl in a never vortex of blue and greens, and then, I felt my eyes drift close and fell into a dreamless sleep.

☆

I opened my eyes to the gray light outside. It was 6 in the morning. Nag inat ako ng kamay saka huminga ng malalim. Hanggang ngayon, hindi parin maalis sa aking isipan ang aming kasunduan.

Umidlip muna ako ng mga ilang minuto bago napagpasiyahang magtungo sa kusina. As usual, naroon na agad ang kapatid ko. Iginala ko ang mata sa kusina, wala pa ang grandparents ko, hindi pa sila umuuwi.  I noticed that this past few days, they were always busy. I wonder what makes them busy.

Umupo ako sa tabi ng aking kapatid.

"What?" baling kong tanong rito, panay ang tingin niya saakin.

"Para kang Zombie ate." he said, chuckling.

What the hell?

Hindi ko siya pinansin, itinuon ko na lamang ang atensyon sa pagkain. Sumasakit lalo ang ulo ko kapag inaalala ko ang kasunduan namin ng lalaking yon. Dapat kasi hindi na lang ako pumayag.

I stood up and get my bag. "Una na'ko. Pahatid ka nalang kay Mang ben" Sabi ko sa kapatid nang matapos kumain. Tumango ito bilang pagtugon dahil puno ng pagkain ang bibig niya.

☆

Ipinark ko ang sasakyan sa parking lot nang makarating ako. Huminga ako ng malalim saka nagsimulang maglakad.

Tama ang kapatid ko, para nga akong zombie. Hindi ako masiyadong nakatulog kagabi dahil sa kakaisip kung anong mangyayari saakin ngayon.

Nagtatakang tumingin ang mga tao habang naglalakad ako, pero hindi ko sila pinansin at ipinagpatuloy ang paglalakad.

Pumasok ako sa classroom at umupo sa aking upuan, sa tabi ni Audrey. Napansin kong kumunot ang noo nito nang makita ako.

She stood up infront of me "Saan ka nagpunta kahapon?" nakapameywang nitong tanong sa aking harapan. Wala pa ang prof. dahil hindi pa naman nagsta-start ang klase.

"Somewhere." bagot na saad ko. Damn! Inaantok talaga ako.

"What!?"

"Stop asking, Claire. I'm damn sleepy."

Bakit ba naging kaibigan ko siya? Napakaingay.

"Ano---"

hindi niya na naituloy ang sasabihin dahil pumasok na ang aming professor.