Guardians of the 7 crystals

chapter 4:magic

"Ahhhh!"

I was waiting for the knife na bumaon sa katawan ko. But I felt nothing.

I opened my eyes and found out that I was kinda saved by someone. It's dark and nakahood at may mask din siya so I don't know who he is.

"Get up and run away!" Sigaw niya. Kahit nakatalikod siya, alam kong ako ang sinasabihan niya. Kaya naman, tumayo na ako at saka tumakbo ng mabilis.

H-how did he manage to go there immediately? Also, I kinda felt something like a fast wind some electric thing? Basta. Yun yung naramdaman ko nung nakapikit ako.

Tumatakbo ako and umiiyak ako. Why? Eh di pa rin makamove on dun sa takot kanina.

Kung hindi dumating yung mystery guy, edi sana patay na ako ngayon. I wonder who are they? At paano nila iyon nagagawa? Are they even humans?!

*whooooo*

"Aray!" Napaaray ako nang madulas ako. Wait, bakit ba ako nadulas? Kung rough naman dapat ang daanan? At bakit parang malamig?

Napatingin ako sa sahig and saw that it was blue. Cold and blue. Its... its...

"Covered in ice?!" Nabigla ako dahil sa nakita ko kaya naibagsak ko ang kamay ko sa sahig then the next thing that happened, shocked me.

"Ahhh! A-ano to?! Bakit naging yelo?!"tumayo ako at tumakbo muli dahil sa takot. What on earth is happening?!

*whoooooo*

I bumped into a wall and oh my! It was now covered in ice?! Blue ice?! Dali dali na akong pumunta sa bahay.

Mabilis din akong tumakbo papunta sa room ko.

"Akhira? Everything okay?" Uncle asked from outside the room. Sinarado ko kasi ang pinto. The door was also covered with ice after I touched it.

W-what's happening?!

Napaupo ako sa kama and I can't believe it! Ako? Ako ba ang gumagawa nito?! B-but how?!

*whoooooooo*

*****
Uncle Dy's pov

I'm Dy. Akhira's uncle. I am not an ordinary human, and so is Akhira. But I am the only one who knows it. Hindi ko pa kayang isabi kay Akhira ang tungkol dito.

Naghuhugas ako ng pinggan nang dumating si Akhira.

She was running as fast as she could. "Akh-" hindi ko na naituloy ang pagtawag sa kanya nang marinig ko ang ihip ng malamig na hangin.

*whooooooo*

Sigh. I think its time for her to know.

Pumunta ako sa tapat ng kwarto niya. "Akhira? Everything okay?" I asked. "N-no uncle. W-wag kang papasok! N-natatakot ako!" Sigaw niya.

Sigh. Alam ko na ang nangyari. I also know that her room is now covered with ice.

I opened the door and came in. "U-uncle! I-I dont know what's happening! I-I'm scared" she said while crying so hard.

"Go! Uncle! Stay away from me! I-I think I-I'm a monster!"*sob*sob* she was terrified at nagpapanic dahil sa nangyayari.

*whooooooo*

Ghad! This is dangerous.

"Akhira! Listen to me! Just stay calm okay? Kumalma ka at titigil ang pagyeyelo"

"B-but-" I cut her off "Akhira, please. Listen to me. I'm your uncle"

Then she closed her eyes, and breathe deeply. She's now trying to calm herself. Sigh. This is happening because of me. I should've just told her.

She's now calm so the freezing stopped. But her room was still covered in ice. "Uncle? W-what was that?"

"I think its time. You need to know this"

"H-huh?" She's so confused. "Akhira, we, are not an ordinary human. We have magics" I explained. She look so confused and like she doesn't want to believe.

"M-magic? Nagpapatawa ka ba uncle? This isn't funny!" Sigaw niya.

"I'm not joking. And if I am, then how would you explain what happened?" Natahimik at napayuko siya dahil dun.

"Akhira, yung nagkasakit ka? You've been hearing the sounds of a cold breeze, right? And the atmosphere was becoming cold. It's because your magic is now awakening. And I was also the one who healed you, everytime you are hurt or sick."

"R-really? P-paano?" I wiped her tears.

"Akhira, I am a healer. My magic is to heal every wound. And like what I said, hindi tayo ordinaryong tao. Actually, we live in a different place. Pero lumipat tayo dito, dahil hindi na ligtas duon sa  lugar natin. Akala ko, ligtas na tayo yun pala, susunod din sila dito"

Pasensiya na Akhira, pero hindi ko pa pwedeng isabi ang lahat lahat.

"S-saan tayo nakatira? At s-sino sila?"

*****
Akhira's pov

"Alalahanin mo ang mga kwentong sinasabi ko sayo dati paman. Nuong 4 years old ka pa lang"

So totoo nga ang mga kwentong yun? P-pero ang hirap naman paniwalaan yun eh. Kahit ang nangyayari ngayon.

Hindi kaya panaginip lang to?

"You are not dreaming Serene! It's okay if you don't understand now,soon maadopt mo din ito. Sigh. Dun na muna ako sa baba"paalam ni uncle.

Hmmmm... If I have magic? Paano ko matatanggal ang yelong ito?!

Chamba na lang nga! Pumikit ako at binuksan ko ang mga palad ko at saka nagconcentrate. Iniisip ko din na mawawala na ang pagkakayelo ng mga ito.

Feeling ko, nawawala na nga ang pagkakayelo kaya binuksan ko na ang mga mata ko.

I saw my room back to normal. Whew! So it is true. I have magic! Pero paano ko nga ba makokontrol to? At yung kaninang pagpapawala ko sa yelo? Chamba lang yun.

I should be happy that I have this kind of ability, pero. I just want to live as an ordinary person. Hindi ko kayang tanggapin na may kapangyarihan ako. I'll never accept it! Kaya hinding hindi ko ito papahalagahan at itatago ko na lang ito habang buhay! I'll never use it dahil itong kapangyarihan na to, ang sisira sa maganda at mapayapa kong buhay bilang tao!

Bumaba na muna ako dahil gutom na rin ako. I was still wearing my uniform. Mamaya na lang ako magpapalit.

"Uncle? I'm hungry na po. May makakain na ba?" I asked habang papunta sa kusina. "Alam kong gutom ka na, kaya heto, kain na tayo" sabi niya at ngumiti. "Alam kong chamba lang yung ginawa mo kanina. So I will teach you soon"

I smiled bitterly. "Uncle? Kung may magic tayo, normal lang din ba ang pagtanda natin? O talagang matanda ka na?" I asked. Kasi kadalasan sa mga napapanood ko ay hindi tumatanda o matagal tumanda ang mga taong may kapangyarihan.

"Ano ba naman yan Serene? 23 palang ako! Kung paano tumanda ang mga ordinaryong tao, ganun din tayo" sabi ni uncle. Ahhh... okay.

"Uncle, okay lang kahit di mo na ako turuan ng tamang pagkontrol sa magic. Hinding hindi ko ito gagamitin dahil gusto kong mabuhay ng normal lang. Ayoko ng ganito uncle" sabi ko.

He let out a sigh at saka tumango.

Tapos na akong kumain at tumaas na ako sa kwarto ko. Pagkabukas ko ng pinto nakita ko ang bintana na bukas na bukas.

Teka....

Hindi ko naman ito binuksan ah? Baba pa sana ako dahil may kukunin ako.

Pagtalikod ko,isang lalaki na nakamaskara ang bumungad saakin.

Mabilis din niyang tinakpan ang ilong ko ng panyo dahilan para mawalan ako ng malay.