Guardians of the 7 crystals

chapter 5: unexpected meet

"Bakit mo hinuli ang babaeng yun? Hindi naman siya mayaman at wala naman akong nararamdaman na kakaiba o kapareha natin na mga serenians"

"Talaga ba? Eh nakaramdam ako ng kapangyarihan sa bahay na yun, lalo na nung malapit na siya"

"Tsk. Oh pano na to ngayon?"

"Then, let's offer her to our queen"

Q-Queen? S-Sino ang queen? at N-nasaan ako? Bakit ang dilim?

Bakit hindi rin ako makagalaw? Oo nakatali ako, pero hindi ko maramdaman ang katawan ko. A-anong nangyayari saakin?!

At si... si uncle, okay lang ba siya? Nag-aalala din ba siya?

"Oh, mukhang gising na ang ating iaalay sa reyna" rinig kong sabi ng isang lalaki. R-reyna? I-aalay? Sino? Ako?!

Naramdaman kong binuhat ako. Hindi ko pa rin nai-gagalaw ang katawan ko. Wala namang takip ang bibig ko at iyon lamang ang kaya kong galawin.

"S-sino kayo? Nasaan ako? Saan niyo ako dadalhin? Please lang.... pakawalan niyo na ako" pagmamakaawa ko.

"Hahah... nagmamakaawa ka? Well, it's too late. Anyway, i-aalay ka lang din naman mamaya, I'll answer your question then" alam kong yung isang lalaki ang nagsalita, dahil kung ang nagsalita ay ang lalaking nagbubuhat saakin, edi sana nararamdaman kong bumubuka ang kanyang bibig.

"But I'll tell you pag-nakarating na tayo"

Nakarating? Saan? Nasaan ba talaga ako?!

Ibinaba na ako nung lalaki at ipanaupo. Higaan ata ito, malambot kasi at mukang higaan nga. Nararamdaman ko lang naman ha. Nakatakip pa kasi ang mata ko at wow! Oh my.... naigagalaw ko na ulit ang katawan ko!

"Now, you can move. You are here in serenia. The world where ordinary humans like you, shouldn't be at"

"O-Ordinary human?" Huh? Ano daw? At saka... seren----what? Parang pamilyar saakin yun ah.

"Yup! Dahil dito---" he was cut off by the other man. "Kailangan mo ba talagang sabihin pa sakanya to?" Then I heard him sighed. "so... as I was saying, we are not regular humans here. We have magics. And you're here in serenia, the place where magic lives. To be exact, you are here in esperia. Which is now called hidden esperia"

"W-why are you telling me this?" I asked. "Why? Simple. Kasi mamatay ka lang din naman so sayang naman kung di mo pa malalaman. I-aalay ka namin sa  aming reyna"

"Ang you were asking earlier" sabi naman nuong isang lalaki.

Alay? Reyna? Bakit naman?

"Are you asking why? Haha! Kasi kailangan ng aming reyna ng alay na katulad MO! Para muli siyang lumakas. Para masakop na naming esperian ang buong kaharian ng serenia!" Then, he laughed evily.

"Kayo ba ang kumi-kidnap duon sa mundo ng mga tao? Kayo ba iyong dumukot sa anim na tao?" I asked.

They both laughed evily. "Yes. At lahat sila inalay namin. And now, you're next"

I heard the door closed and locked. I also heard their footsteps slowly dissapearing. Mukhang umalis na sila. After a second, nawala na lang bigla ang tali sa katawan ko. Inalis ko na din ang nakatakip sa mata ko and saw where I am.

It was like a small storage room with no lights and fan. It only has a very thick wood door na may parang harang pa sa itaas, yung parang sa kulungan. Ang bintana lang din ang magsisilbing ilaw. May iisang higaan. Yung bintana pala ay tama lang sa  laki at may bar na nakaharang. It looks like dito ako kukuha ng hangin.

Napaluhod ako at umiyak ng tahimik. I-I want to go home na eh.. I miss uncle already. I-I am also scared.

*whooooooo*

"Use it" what the?! Napalingon ako sa likod para tingnan kung sino ang nagsalita. Pero wala naman tao. And the cold breeze blew again.

No! Hindi ko na gagamitin ang kapangyarihan na yan! I want to be normal!

"Then die" waaaahhhhh! Mama!

Sino ba yung nagsasalita?! I mean yung bumubulong?! Waaaaahhhh! Uncle save me! Takot na me!

I touched the bar on the window and suddenly, it froze. Napaatras ako dahil sa gulat. Oh no! Don't tell me na hindi ko na naman nakokontrol? Waaaahhhh! Ayoko na! Kontrolin mo to Akhira! Gusto mong maging ordinaryong tao lang diba? Then control it!

"Use..... or die?" isa pa to! Sino ka bang boses ka?! Huhuhu... natatakot na talaga ako. Pero anong  use or die? Hmmmm...

Ha! That voice has a point! The only thing I can do to escape, is to use my powers... if I dont use it, then, I'll die.

So should I use it? Or just die here?

Okay, Ayoko pang mamatay kahit wala naman akong pangarap sa buhay. But I can't leave uncle!

Sigh.. then, kahit di ko pa to makontrol, I'll use it to escape and go home!

I lift my arm and point it at the window side. Mismong labas na kasi yung sa kabila nung window with bars.

Come on... lumabas kang powers ka.

Walang lumabas sa kamay ko pero may isang black hole ang lumabas. What the? How did that thing get in here? Hmm.. papasok ba ako jan?

Sige na nga! Para siyang portal. Pumasok ako dito kasi malay mo, portal nga at may gustong tumulong saakin.

Nang makapasok ako, after ilang seconds, nagteleport nga ako sa labas. Pero....

Nasaan ako? Puro puno at mga halaman ang nandito eh.

*swish swish* narinig ko na gumalaw ang mga halaman. May tao yata.. dahil sa pagpanic at takot, napatakbo tuloy ako. Hindi ko alam kung nasaan ako kaya, bahala na kung saan ako dalhin ng paa ko.

Habang tumatakbo, di ko namalayan na may puno palang nakaharang, kaya napatama ako at saka napaupo sa lupa.

"Aray!" Sabi ko. Nakita kong may mga sapatos sa unahan ko... so, hindi puno ang nabangga ko?

"você está bem?" I looked up and saw some people. They were actually a handsome men.but scary. Especially the one with the eyepatch.

Yup! That's what he looks like.

"H-huh?" I asked. "Oh, ordinary human ka lang? But how did you get in here?" Asked by the other man.

"I-I was k-kidnapped and I escaped then suddenly, I got here" I explained. Di ako makatingin sakanila dahil natatakot ako. At isa pa, nakakatakot yung tingin nung isang lalaki na may eyepatch. "Hmm. Pero hindi basta bastang nakakapasok ang ordinaryong tao dito mismo sa lugar na to dahil may barrier dito"

Barrier?

"Guys! Tuloy pa ba tayo sa paglalakabay? May pupuntahan pa kasi ako" Wait.. I know who owns that voice! Napatingala ako and I was shocked to see who it was.