Guardians of the 7 crystals

chapter 11: Back in Serenia

Akhira's pov

We're now here in serenia. Pero hindi ko alam kung saang particular place. Basta andito kami sa forest. Malawak dito malamang, at maganda din. Ang mga puno kasi eh iba-iba ang kulay ng dahon. In an ordinary human world, lahat green o kaya ay brown. Dito sa serenia forest? May pink, blue, light blue, white, at marami pang iba.

"Diba nahahati ang serenia sa tatlong kaharian?" I asked them. Habang naglalakad kami. Ewan ko kung saan papunta to basta sinusundan ko na lang sila kasi taga dito sila.

"That was before" walang emosyong sabi ni eyepatch. Seryosong-seryoso nga yung itsura nya eh. "Huh?"

"We'll explain it to you later on" sabi naman ni Lance. Tumango naman ako sakanya. Hmmm... if I remember it correctly, when I was 4, uncle told me that serenia was only divided by 3 kingdoms.

Well, uso din pala dito ang pagbabago noh? *sigh* now I'm here in serenia, I wonder how is my uncle doing?

*flash*

Tumatakbo si uncle kahit na hirap na hirap na siya. He's somewhere in the dark woods and he is covered with blood.

"I escaped just for you Serene"

"Ahh!" Napahawak ako sa ulo ko at saka matutumba na sana, kaso mabilis gumalaw si Lance, kaya nahawakan agad niya ako. He was fast like a thunder. Sila Mark ay napatingin saamin ni Lance so they stopped walking. I saw worries and confusions in their eyes, well.... except for one person.

Sino pa ba? Edi si eyepatch! Mark was really worried about my condition. Hindi ko nga pwedeng sabihin kung bakit ako nagkakaganito, kasi parang hindi naman kapanipaniwala na nakikita ko yun. Its impossible! Ang alam ko lang ay freezing lang ang powers ko.

Hindi kaya....

Maybe there's someone who is trying to make me believe in those vision for some reasons.

"Aish! Aray!" Sabi ko habang nakahawak pa rin sa ulo ko. Ano ba yun? Was that an another prediction?

"Are you okay? Kanina ka pa dun sa mundo ng mga mortal ah?" tanong ni Lance. His voice was serious but I can see through his eyes that he is worried. Tumango lang ako sakanya bilang sagot. Tumayo na ako ng maayos para magsimulang maglakad. Inaalalayan pa rin ako ngayon ni Lance, nakahawak siya sa balikat ko para magsilbing alalay kung sakaling matutumba pa ako.

"Ha! Finally! After 284 years nakarating din tayo sa gate!" Masayang sambit ni Lawrence. "Kung hindi lang kasi tatanga-tanga tong si Mark edi sana-ARAY!" hindi na ni Lawrence naituloy ang sasabihin niya nang binatukan kaagad siya ni Mark.

Natagalan nga naman kasi kami. Yes, gumamit kami ng portal na binuksan ni Mark, kaso nagkaroon ng problema. Actually, hindi pa daw kasi talaga nakukuha ni Mark ng maayos ang tamang pagbubukas ng portals. Kaya kami natagalan, ay dahil sa pagkakamali ni Mark sa pagbukas ng portal.

"Kung hindi dahil sakin, eh di wala pa tayo sa serenia! Saan pa ba ang ibang malapit na daanan papunta dito? Malayo na yun!" Sabi ni Mark.

"Hehe" yan na lang ang nasabi ni Lawrence habang nakahawak sa batok niya.

As usual, lumapit si Eyepatch dun sa malaking gate at automatic na nagbukas ito. Pumasok na kami at hanggang ngayon, hindi pa rin mawala ang pagkamangha ko dahil sa laki at ganda nito.

May mga estudyante na nasa labas. Pagkapasok namin, hiyawan at bulungan ang bumungad saamin. Ganto ba kasikat ang mga to dito?

"Sino siya?"