TÂRUMAR

Bölüm 2 🥀

İçim acıyordu ağlamak istiyordum ama olmuyordu. Hani hepimizin içinde çocuk vardır ya. Ben daha çocukken o çocuk ölüyordu, içimde biyerde çığlığını duyuyordum sanki.

Anneme ne diyeceğimi bilmiyorken kafamı kaldırıp gözlerinin içine baktım en içine.

İçim daha çok acıdı annemi ilk defa böyle görüyordum ben. "Şimdi ne yapıcaz anne?"  Diyebildim.

"Bilmiyorum." Dedi. Bir süre öyle oturduk hiç birimiz konuşmuyorken sessizliği annem bozdu. "Erva sen sofrayı topla ben dedenleri bi arayım."

"Tamam" dedim ve Yusuf'unda yardımıyla toplamaya başlamıştık mutfaktan çıkıcakken "Abla, şimdi babamız yokmu artık bizim?" Diye sorduğunda gözlerim doldu başımı onaylar şekilde salladıktan sonra salona geçip oturduğumuzda yatak odasından annemin sesini duymuştuk ağlıyordu.

Yanına girmek isteyip kapıyı açmaya çalıştığımda kilitliydi "Gelmeyin!" Dedi biraz sesini yükselterek.

Sonra biriyle konuşmaya başladı anladığım üzerede dedemdi. Annemin babası ben daha bebekken öldüğü için babamın babasıydı.

Ne konuştuklarını tam anlayamasamda annemin çıkmasını bekledik hiç bişey yapmadan öylece kardeşimle oturuyorduk. 2 saat gibi bi süre geçtikden sonra annem odadan çıkmıştı.

"Hadi siz yatın sabah dayın bizi almaya gelicek köye gidicez bende valizleri hazırlicam." Demişti.

Evi terk ediyorduk

Yusufu yatırdıktan sonra "Ben sana yardım edicem anne." Demiştim. Annemde itiraz etmemişti benimle laf dalaşına girmeye tahammülü bile yoktu zaten.

Dolabın başına geçip kıyafetlerimizi valizlere koyarken hiç konuşmuyorduk. Evde valiz kalmayınca artık geriye kalan kıyafetlerimizide torbalara koymaya başlamıştık. Odamıza gidip oyuncaklarımıda almak istemiştim ama annem daha sonra hepsinin geliceğini söylemişti. Aslında bitek daha yeni yürümeye başladığımda aldıkları kocamam tombul oyuncak bebeğimi almak istemiştim.

Hemen hemen her gece ona sarılarak uyurdum ama sonra babamın aldığını hatırlayınca neyse demiştim sen burda kal artık sana sarılmadanda uyyabilirdim.

Toparlandıktan sonra artık yatıcakken saat gece 3 e geliyordu. Annem benide yatırıp odasına çekildiğinde, bu evimizdeki son gecemizdi.

Sabah erkenden kalkıp Çankırıya köye gidicektik dayım çoktan şimdi yolda geliyordu.

Okulların kapanmasınada 1 hafta kalmıştı, yaz tatiline giricektik. 5. Sınıfımı teşekkürle bitirmiştim karnemi alamadan arkadaşlarımda vedalaşamadan gidicektik işte.

***

Sabah 9 gibi dayımın gelmesine uyanmıştık annem bize hemencik birşeyler hazırlamıştı biz onları yerken dayımla annemde, okulumuza gidip Yusufla benim kaydımı alıp gelmişlerdi.

Dün gece hazırladıklarımızıda arabaya yerleştirmiş ve artık gidiyorduk.

Mahalleden çıkarken son kez arabanın arka camından bakmıştım.

Güle güle çocukluğum..

Sıradan musmutlu hayatım bi günde değişmiş ti, bir günde büyümüş gibi hissediyordum bir günde saf kalbim babama karşı nefretle dolmuştu. Herşey alt üst olmuştu, hiç birşey düşünmek istemiyorken başımı annemin omzuna koyup uyya kalmıştım..