NOLUR HATIRLA

Süprizini söyleyemeden gitti

Uzaklardan gelen NEFEEEES diyen bağırışlarla birlikte elim karnımdayken gözlerim kapandı
Okandan
Telefonumun çalmasıyla uyandım Nefes arıyordu heralde uyanınca beni evde göremediği için arıyordu.
O:Efendim aşkım?
N:O-okan
O:Nefes noldu?
N:Okan kapıda silahlı adam-
Bir gürültü geldi ardından da Nefesin çığlık sesi. Hemen yerimden kalkıp mekandan çıktım. Arabaya binip eve gitmeye başladım 190 da gidiyordum.
O:NEFES NOLDU ORDA NEFEEES.
Kapı sesi geldi telefondan
N:OKAN ADAMLAR OKAN ÇABUK GEL LÜTFEN.
Anladığım kadarıyla Nefes koşuyordu. Birden bir gürültü geldi sonra da telefon kapandı. Daha çok gaza bastım 1 saatlik yolu 20 dakikada gelmiştim. Hemen evin önünde durup arabadan indim koşarak içeri girdim. Yerde Nefesin resminin olduğu çerçeve kırılmış duruyordu. Hemen yukarı çıktım korumalar kapıdaydı Gerizekalılar.
O:NAPIYORSUNUZ LAN SİZ BURDA!!!
K1:Abi Nefes yenge çığlık attı bizde içeri girdik sonra yukarı kaçtı odaya kitledi kendini bizde eve biri girdi sandık.
O:Gerizekalılar hamile kadını mı korktunuz. ÇEKİLİN ŞURDAN!
Onlar çekilince kapıya yaslanıp seslendim.
O:Nefes ben geldim aç hadi kapıyı güzelim.
O:Nefes ordamısın?
O:Kapıyı kırıcam Nefeees.
Ses gelmeyince kolumla kapıyı kırdım içerisi bomboştu. Balkon kapısı açıktı.
Korumalara dönüp
O:Hepiniz gerizekalısınız Nefesimi sağ salim buluyum eğer başına birşey geldiyse işte o zaman bittiniz siz.
K2:Özür dileriz beyim.
O:KAPAYIN ÇENENİZİ!!!
O:İkiniz benimle gelin sizde evde kalın Nefes geri gelirse ona benim adamlarım olduğunuzu söylersiniz.
Korumalar:Tamam beyim
Hızla evden çıktık fazla uzaklaşmamış olmasını dileyerek ormanda aramaya başladım.
O:NEFEEEEES, NEFEEEEES NERDESİN, BEN GELDİM NEFES.
N:ahhhh
Uzaktan acılı bir ses duydum.
O:Nefes. NEFEEEES.
Koşarak sesin geldiği yere gittim biraz ilerledikten sonra eli karnında yerde baygın yatan Nefesi gördüm.
Tahirden
Hastanedeyken yangazlarda gelmişti beni zorda olsa arabaya bildirdiler. Fatih arabayı kullanırken Murat'ta yanıma oturmuştu. Onlarda haberi alınca çok kötü olmuşlardı. Her ne kadar bana belli etmemeye çalışsalarda onlarda ağlıyorlardı murat saçını düzeltir gibi yapıp göz yaşlarını siliyordu. Fatih'te önden ağlamasını gizliyordu. Ben mi? Bense hala Nefesimin ö-ölümünü kabullenemiyordum. Zor nefes alıyordum gerçi yeşilim yokken Nefeste almak istemiyordum. Birden kalbimde çok büyük bir sızı hissettim.
Sanki Nefesim ölmemişti yaşıyordu ama başına birşey gelmişti. Yine söylenmeye başladım.
T:Süprizini söyleyemeden gitti söyleyemeden gitti.
Ym:Abi tamam artık nolur sakin ol.
T:Murat ben napıcam. Nefesim olmadan napıcam.
Ym:B-bilmiyorum abi bilmiyorum
T:S-süprizi neydi a-acaba
Yf:Abi bunları düşünerek daha fazla üzme kendini lütfen.
Kafamı cama yaslayıp yıldızları izledim aklıma evlenme teklifi ettiğim günki konuşmamız geldi.
*FLAŞBACK*
N:Aşkım baksana yıldızlar ne kadar güzel parlıyor.
T:Onlar aslında o kadar güzel parlamıyorlar onları parlatan sensin.
N:Nasıl yani?
T:Senin yeşillerin o kadar güzel parlıyor ki yıldızlarda bu yüzden parlıyorlar.
N:Yaaa seni çok seviyoruuuummm.
T:Bende seni Nefesimmm.
*FLAŞBACK SON*
Bugün yıldızlar o kadar güzel parlamıyordu çünkü artık Nefes yoktu. Hayata tutunmam için bir sebebim yoktu. Ben onun yeşilleri olmadan kokusunu içime çekemeden nasıl yaşıyacaktım. İşe gittiğimde bile özlüyordum..... Şimdi ne yapıcaktım.
Ym:Abi geldik hadi gel.
Muratın bana seslenmesiyle etrafıma baktım. Eve gelmiştik. Yavaşça ve bitkin bir şekilde arabadan indim. Tam bir adım atıcakken kendimi yerde buldum.
T:Ben bu eve nasıl giricem her yer Nefesin izleriyle doluyken ben nasıl giricem.
Murat ve Fatih üzgün ve heran ağlamaya müsait yüzleriyle kollarıma girip beni ayağa kaldırdılar onların yardımlarıyla içeri girdim. Kokusu hala gitmemişti.
T:Tamam ben çıkarım.
Diyip merdivenlerden yukarı çıkamaya başladım. Evimizi Nefes tasarlamıştı bu evde birlikte keyifli zamanlar geçirip bir ömür boyu beraber olmayı hayal etmiştik ama hayallerimiz sadece 1 yıl sürebilmişti. Odaya girip dolaptan Nefesin en sevdiğim ve Nefesinde ben seviyorum diye sık sık giydiği kıyafeti aldım ve yatağa girdim Nefesin yastığına sarılıp kıyafeti burnuma yaklaştırdım gözlerimi kapatım şuan ona sarıldığımı hayal ettim ama yeşillerine bakmak için gözlerimi her açtığımda acı gerçekle karşılaşıyordum. Hiç bitmeyen ağlamam daha çok şiddetlendi.
Yangazlar/Salon
Ym:Fatih bunlar şaka değil mi gerçek mi ben anlam veremiyorum Nefes yengem.....Yani.....Nasıl.....Ben anlamıyorum.
Yf:Bende anlayamıyorum Murat. Ve anlamakta kabullenmekte istemiyorum.
Ym:Ben hala Nefes yengemin öldüğüne inanamıyorum.
Yf:Bende öyle sanki yaşıyormuş gibi.
Ym:Yada.... Belkide biz kabullenemiyoruz. Varlığına alıştığımız çok sevdiğimiz birinin yokluğuna dayanamıyoruz.
Yf:Bizi geçte ikizim. Hadi biz yaramızı içimize saklarız. Peki ya abim. Abim napıcak?
Ym:Haklısın biz yine belli etmemeye çalışırız. Ama abim mahvoldu. Abim hayatında sadece bir kadını bu kadar çok sevdi ona bağlandı oda Nefes yengem oldu.
Yf:Nefes yengemin babası hala aramadı dimi?
Ym:Hayır.
Yf:Haberimi yok acaba
Ym:Yoktur. Kim kızının ölüm haberini alınca ortalığı birbirine katmazki.
Yf:Neyse yatalım bizde yarın cenaze var.
Ym:Haklısın uyuyabilirsek tabi.
Yf:Aynen.
Yangazlarda yatağa yatarlar zorda olsa uyurlar.
Nefesten
Karnımdaki ağrıyla gözlerimi açtım.
Gözlerimi iyice açıp etrafa baktığımda hastanede olduğumu anladım. Birden Okanın sesini duydum.
O:Aşkım iyimisin
N:O-okan
O:Efendim bitanem noldu biyerin mi ağrıyor.
N:Be-bebeğimiz iyimi?
O:İ-iyi çok iyi
N:Okan yalan söyleme iyi mi dedim!
O:Düşük tehlikesi varmış üzülmemen lazımmış.
N:A-ama şimdi iyi dimi?
O:İyi iyi merak etme. Ben bişey düşündüm Nefesim tabi sende kabul edersen?
N:Ne düşündün?
O:...................

~NOLUR HATIRLA 5. BÖLÜM SONU~