one second, please | yoonseok | chat

9

Przeziębiłem się.

Czuję się okropnie i ledwo jestem w stanie wstać. Wszystko mnie boli, a moja mama stwierdziła, że nie chce mnie dzisiaj widzieć poza łóżkiem, bo wyglądam jakby życie mnie opuściło, więc niestety szkołę też muszę opuścić. Ma to jednak swoje plusy, ponieważ mogę w spokoju przemyśleć całą sprawę z Yoongim i wszystko sobie poukładać.

On dalej udaje, że nie mnie nie rozpoznał, co jest na swój sposób bardzo zabawne i czarujące. Z drugiej strony, ja zachowuję się tak samo i jestem pewny, że on dobrze o wszystkim wie. Nie czuję jednak potrzeby, aby cokolwiek z nim, jak na razie wyjaśniać.

✨✨✨

Suga: Wiesz, że nie było jej dzisiaj w szkole?

Suga: Ciekawe co się stało

Suga: Może to przeze mnie

Suga: Boże, co ja wtedy zrobię

LittleHope: Cześć, hyung

LittleHope: Wątpię, że to Twoja wina

LittleHope: Ale uroczo się martwisz

Suga: Boże, spadaj

Suga: Nie wiem o co Ci chodzi

LittleHope: A było tak miło...

LittleHope: Wiesz, co. Pewnie jest chora przez tę pogodę

Suga: Myślisz?

LittleHope: Tak zgaduję

Suga: Szkoda

LittleHope: Byłeś z nią raz na spacerze i nagle tak tęsknisz, dlaczego niby?

Suga: Sam nie wiem

Suga: I szczerze to też mnie to dziwi

Suga: Ale czuję się dziwnie, gdy o niej myślę

LittleHope: Ech...

LittleHope: Nic nie rozumiem

LittleHope: Ale jak tam chcesz

Suga: Co Ty dzisiaj taki dziwny?

Suga: Stało się coś?

LittleHope: Topię się już w chusteczkach

Suga: Katarek?

LittleHope: Żeby tylko :c

Suga: To zdrówka życzę

LittleHope: Ta, dzięki

Suga: Masz siłę na tę grę?

LittleHope: Zawsze, hyung

LittleHope: Zostało nam tylko kilka dni, więc nie mogę marnować okazji

Suga: To czekam na Twój ruch

LittleHope: Słodko

Suga: Widzę, że Tobie nawet leki nie pomagają

LittleHope: Ale Ty jesteś czasami wredny

Suga: Czasami?

LittleHope: Trochę częściej niż czasami

LittleHope: Fakt 8:

LittleHope: Hamlet

Suga: Tylko tyle?

Suga: Spodziewałem się długiej wypowiedzi

LittleHope: Ale ja tak do końca sam tego nie rozumiem

LittleHope: Ty to czytasz po 10 razy w miesiącu, czy co?

Suga: Może bez przesady, po prostu to lubię i tyle

LittleHope: Takie to trochę pokręcone, żeby czytać w kółko to samo

Suga: Jakoś zawsze przeżywam tę historię zbyt emocjonalnie i tak wychodzi

LittleHope: Ty? Emocjonalnie?

LittleHope: Chciałbym to zobaczyć

Suga: Przestań pyskować

LittleHope: Widziałem, jak kilka razy siedziałeś samotnie w bibliotece

LittleHope: Taki ukryty przed światem, wśród książek

LittleHope: Magicznie

Suga: Nawet bardzo

Suga: Masz gorączkę?

LittleHope: Niestety tak

LittleHope: Czekaj...

LittleHope: To była znowu głupia riposta czy serio pytasz?

Suga: Tym razem byłem poważny -_-"

LittleHope: Oho

LittleHope: Czyżby ktoś tu się martwił?

Suga: Czy Ty sobie przypadkiem nie wyobrażasz za dużo?

LittleHope: Pewnie tak

Suga: Ech...

LittleHope: Ale dlaczego akurat Hamlet?

Suga: Jakby Ci to wytłumaczyć...

Suga: Podoba mi się ta jego przemiana. To jak najpierw nie jest w stanie nawet popełnić zbrodni, a nagle staje się kimś całkiem innym i ciągle walczy sam ze sobą

Suga: Fascynuje mnie to jak odkrywa i zaczyna rozumieć zło tego świata

Suga: I to, że nasze życie tak naprawdę nie należy do nas

LittleHope: Hm... dalej nie do końca rozumiem

LittleHope: Ale to wszystko doprowadziło przecież do tego, że ten cały Hamlet w końcu postradał zmysły

LittleHope: Co Ty w tym widzisz?

Suga: Po prostu podoba mi się przesłanie

Suga: Przestań się czepiać

LittleHope: No niech Ci będzie

LittleHope: Teraz Twoja kolej

Suga: Już zadałem Ci pytanie

LittleHope: Przecież pytałeś mnie tylko, jak się czuję

Suga: Właśnie

LittleHope: Czemu znowu pytasz o takie bezsensowne rzeczy?

Suga: To było ważne, Hope

Suga: Bardzo

LittleHope: Oh, hyung

LittleHope: Czasami nie ogarniam Twoich uczuć

Suga: Jakich uczuć

LittleHope: Faktycznie xD

Suga: Spieprzaj -_-

Ja już teraz naprawdę nic nie rozumiem