Согжин "Хөөх. Тэр мундаг гээд байгаа бизнес woman нь чи байсан юм уу?" гэхэд нь би түүнтэй мэндэллээ.
"Сайн байна уу?"
"Манай компанитай хамтарч ажиллах болсонд чинь таатай байна. Би захирлын хүү өв залгамжлагч нь. "
"Аан за."
Тэр "Ярилцах зүйл байна." гээд лифтэнд суусаар өөрийнхөө өрөө лүү намайг дагуулж орлоо.
"Тэр өдөр яагаад өглөө эрт гараад явчихсан юм?"
"Манай нөхөр бүгдийг мэдчихсэн тийм болохоор одоо энэ талаар ярьж бас надтай ойр байх гээд дэмий байх."
"Гэхдээ чи нөхөртөө яг л хайргүй юм шиг аашилж байсан."
"Согтуу байсан шдээ."
"Согтуу байх тусам хэлсэн үг чинь үнэн байх гэж бодож байна ."
"Одоо битгий ярь. Би нөхөртөө хайртай. Гэрээгээ хийчхээд явлаа."
"Гэрээгээ хийчхээд компанитай танилцаад өрөөгөө гаргуулчхаад яв! Бас би хэзээ ч бууж өгөхгүй гэдгээ сануулчихъя!"
"Гэрээгээ хийчхээд шууд явах болохоор өнөөдөртөө өрөө гаргах гэсний хэрэггүй."
"Өнөөдөр гаргахгүй бол амжихгүй."
"Заза. Тэгвэл хурдан гэрээгээ гаргаад ир."
Согжин "Энд байна." гэсээр цаас гаргаж ирэн надад өглөө.
Би гэрээг уншиж танилцан өдөрт 5 цаг компани дээр ажиллах болж гарын үсгээ зурж дуусгаад өрөөгөө гаргуулахаар явав.
"За энэ чиний өрөө. Бэлэн компьютер байгаа."
"Ойлголоо. Өөрөө юмаа янзалчих болохоор гарна уу."
"Өглөө 11:00-с эхлээд 18:00 хүртэл ажиллана. 13:00 цагаас өдрийн хоолны цаг байгаа. Харихаар бол хэлээрэй. Хүргэж өгье!"
"Хэрэггүй гэж бодож байна. Гарна уу."
Согжин нааш харан инээмсэглэчхээд өрөөнөөс гаран явлаа.
Ажил тарах цаг дөхөхөд би ажлаа дуусган өрөөнөөс гарахтай зэрэгцэн Согжин өрөөний минь хаалганы урд зогсож байх нь тэр.
"Хүргээд өгөх үү?"
"Хэрэггүй."
Согжин намайг хаалга хүртэл дагаж явах нь уурыг минь хүргэлээ.
"Ким Согжин! Тэр шөнө зүгээр л алдаа байсан юм. Алдаа !!! Ойлгохгүй байна уу? Би гэр бүлтэй хүн."
Би тэсгэл алдан дуугаа өндөрсгөн ийн хэллээ.
"Надад хамаагүй. Чи надад хангалттай гүн сэтгэгдэл үлдээсэн."
"Надад хамаагүй. Би ингээд явлаа."
Намайг үүдээр гарахад Жонгүг хүүгээ тэврэн зогсож байхыг хараад шууд л хайр хүрж, уурлахаа болив.
Гэтэл Согжин гарч ирэн гараас минь барьчих нь тэр.
"Тавиач!!!!"
"Хүргээд өгье."
Би "Нөхөр маань ирчихсэн байна." гэхэд минь тэр Жонгүг болон Жунён руу харлаа.
"Чи хүүхэдтэй байсан юм уу?"
"Тийм ээ. Одоо зайлж үз!"
"Уучлаарай."
Жонгүг "Хүүгээ байгаа учраас зүгээр өнгөрөөлөө шүү." гэж хэлээд Согжин руу ширүүнээр харах нь тэр.
Жонгүг "Би очоогүй байсан бол чи...." гэсээр хошуугаа унжуулан сууна.
"Тийм зүйл байхгүй."
"Гэхдээ..."
"Надад итгэ!"
"Хайртай болохоор итгэнэ! Гэвч чи цаашдаа байнга тэнд ажиллана гэж бодохоор уур хүрч байна."
"Би 3 сар ажиллаад больно оо. Тэгээд хамтдаа Солонгос руу буцацгаая."
"Нээрээ юу? Тэгье!!!"
"За тэгвэл хайр нь явж Жунёныг хөхүүллээ."
"За..."
Би өрөө рүүгээ ороод орон дээрээ ном уншиж буй Жонгүгийн хажууд суулаа.
"Жонгүг?"
"Мм??"
Би гараа явуулсаар түүний цамцан дотуур хийн булчинг нь тэмэрлээ.
"Яагаад байгаа юм?"
"Болохгүй юм уу?"
"Би ном уншиж байна шдээ."
Би "Хмм заза." гээд орноос босох гэтэл Жонгүг шууд бүсэлхийнээс минь барин хойш татлаа.
"Бодож байгааг чинь хийцгээе!"
Жонгүг хувцсыг минь тайлалгүй гараа дотуур нь явуулсаар биеийг минь илж эхлэх нь тэр...
Үнэхээр удаан хүлээсэн... зөвхөн түүнээс авч чадах энэ мэдрэмжийг!
Хэтэрхий богино хугацаа ч гэсэн чи аль хэдийн миний нэг хэсэг болсон бололтой.
