Oy ve yorumlarınızı benden esirgemeyin olur mu???
Keyifli okumalar:)
Sağlıcakla kalın...
Öznur tıkır tıkır işleyen planının sıradaki hamlesi için kollarını sıvadı. Önce Hayat'la konuşacak ardından ise Kural'a ameliyat olması için tek şartını açıklayacaktı.
Akşam üzeri odasına kahve istediğinde bunu bizzat Hayat'ın getirmesini rica etti.
Sevinç kahveyi hazırlayıp Hayat'a teslim ettiğinde Hayat istemsizce gerilmişti. Tepsiyi dökmeden şükür ki Öznur hanımın odasının önüne kadar getirebilirmişti.
Sırada içeriye sakince girmek vardı. Vede sonrası. Ama şuan o kısmı düşünemezdi, elleri salgır salgır titrerken.
Derin bir nefes alıp kapıya vurdu.
"Girin." sözünü işttiğinde kapıyı açıp içeriye geçti. Öznur o sırada ciddi ama bir o kadar da sıcak bir şekilde ona bakıyordu. Ona doğru yaklaştı, nedense yüzüne bakmaktan kaçındı.
Masaya yaklaştığında tepsideki fincanı ona gösterilen kısma bırakıp geri çekildi ve arkasını dönüp Öznur'un da sessizliğini fırsat bilerek kapıya doğru yürümeye başladı.
"Hayat."
Genç kız yüzünü Öznur'a döndü. Öznur eliyle masanın önündeki sandalyeye oturmasını rica ettiğinde Hayat ona söyleneni ikiletmeden yaptı. Öznur'da ayağa kalkıp Hayat'ın karşısındaki yerini aldı.
Hayat iyiden iyiye gerilmeye başladı. Öyle ki tırnak kenarındaki etleri yoluyordu.
Konuşmaya uygun bir cümleyle başlamak için kendi içinde müsebe yapan Öznur'un sessizliği daha da huzursuzluğunu katlamıştı.
"Ben çok hastayım. Ve çok az bir ömrüm kaldı."
Hayat şok gözlerle Öznur'a baktığında, göz göze geldiler. Hayat karşısındaki kadını severdi. Böylesine birşeyi beklemediği için o anda ne diyeceğini de bilemedi. Hoş böyle birşey karşısında insan ne diyebilirdi ki?
" Çok üzüldüm. "diye bir söz söylediğinde hissettiği daha fazlası olsa da kendini tam anlamıyla ifade edecek sözleri bulamamıştı.
" Üzülme ameliyat olacağım, kurtulma şansım düşük olsa da, oğluma söz verdim pes etmeyeceğim."
Kural'ı düşündü. Kendini onun yerine koydu bir an için. Kendisine sevgi göstermeyen bir gün bile yanında olmayan, saçını okşamayan onu hiç şeyde desteklemeyen annesi için bile canını verirdi. Sonuçta onu doğuran kadındı, ne olursa olsundu...
" Dilerim ameliyatınız başarılı geçer. Biran önce sağlığınıza kavuşursunuz."
"Umarım." dedi ve sözlerine devam etti.
Sıra Öznur'un asıl yapacağı konuşmaya gelmişti.
"Bana bu süreçte bakacak, yanımda kalacak biri gerekiyor. Bende seni uygun gördüm."
Hayat daha bir şaşkın bakıyordu. Ne yani kendisini yanında mı istiyordu?
"Hastane de size bakmamı mı istiyorsunuz?"
Öznur tebessüm etti.
"Beni yanlış anladın. Sadece hastane de değil evimde de bana bakacak birine ihtiyacım olacak. Malum ben bir bayanım ve özel durumlarda oğlum bile olsa yardım isteyemem. Hem sen güvenilir birisin, tanımadığım birini de evime alamam. Beni anlıyorsun değil mi? "
Hayat bir süre sessizce Öznur'un söylediklerini düşündü. İstemsizce Kural geldi aklıma ve onu sürekli görme ihtimali.
" Maaşın aynı şekilde hesabına yatacak, tabi iki katı şeklinde.
Bu konuda hiçbir endişen olmasın."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TUTSAK ÖZGÜRLÜK
Teen FictionAşk aklımda yokken, kalbimde yer etmiş, anlamadığım bir anda beni yakalayarak içine haps etmişti. Bir çift siyah gözün esiri olup çıkmış, beni ben yapan şeylerden onun için vazgeçmiştim. Aşk, sevdiğini olduğu gibi kabul etmektir , ne var ki onun öl...
