Teacher Husband ~KSJ

29. Bölüm

Şarkının Adı: James Arthur - Impossible

(Kim Dong Suk)

Arkamı döndüm. Taehyung sınıfa girdi. Ben de sınıftan çıktım. Bence bu plan işe yaramayacak ama sırf Danbi'nin gönlü olsun diye yapıyorum. Off Danbi.

(Kim Danbi)

Abim sınıftan çıkar çıkmaz kızlar etrafımı sardı. Herkes 'O kimdi?', 'Çok yakışıklıydı.', 'Adı ne?' Gibi sorular sormaya başladı. O kim sorusu dışında hepsini yanıtladım. Herkes onun kim olduğunu çok merak ediyor. Teneffüste Sang Hun yanıma geldi. Sang Hun;

"O çocuk senin sevgilin miydi?" Onu duymamış gibi yapıp Yu Jin'le birlikte bizimkilerin sınıfına gittim. Abim beni aradı. Ben;

"Efendim." Abim;

"Plan iyi gidiyor gibi. Sang Hun numarasını verdi ve kimse bizim kardeş olduğumuzu bilmiyor. Senin yüzünden çoluk çocukla uğraşıyorum. Mutlu musun?" Ben;

"Oldukça. İyi gidiyor. Sang Hun bana 'Sevgilin miydi?' diye sordu." Abim;

"Şimdi onu arayacağım. Numaram bu kaydet falan diye. Çıkışta görüşürüz." Ben;

"Tamam. Görüşürüz." Telefonu kapattım.

(Kim Dong Suk)

Sang Hun'u aradım. Aramayı yanıtladı. Sang Hun;

"Kimsiniz?" Ben;

"Ben Dong Suk. Sabah konuşmuştuk. Numaramı kaydetmen için aramıştım." Sang Hun;

"Ah tamam." Ben;

"O zaman kapatıyorum." Sang Hun;

"Çıkışta işin var mı?" Ben;

"Evet. Danbi'yle işimiz var." Sang Hun;

"Siz... Sevgili misiniz?" Ben;

"Kapatmam lazım. Acilen." Dedim ve koşarak ilerideki kavgaya gittim. En yakın arkadaşımı dövürlardı.

...

Ağzımın kenarı ve yanağım kan içindeydi. Ellerimin üstü kıpkırmızı ve karnımda morarıktı. Ama değerdi kardeşime. O baya kötü haldeydi. Birlikte gidip bir banka oturduk. Dertleştik vs. Saate baktım. Okulun dağılmasına bir saat var. Arkadaşımın eve gitmesi gerekiyormuş. İlk önce birlikte hamburgerciye gittik. Oradan sonra ayrıldık. Elimde hamburger poşetiyle zar zor okulun önüne gittim. Karnım inanılmaz derecede ağrıyordu. Üzerimi de değiştiremedim. Danbi beni öldürecek. Çıkışta Danbi koşarak yanıma geldi. Elimdeki hamburgerleri ona verdim. Ben;

"Üzerimi değiştirmedim ama hamburgerlerin hazır." Danbi;

"Hamburgerleri boş ver. Ne oldu sana?" Ben;

"Önemli bir şey değil." Danbi karnıma vurdu. Ağrıyla bağırdım. Ben;

"Yapma!" Danbi;