Moja historia / Meteor garden

Rozdział 2

Przez cały dzień byłam nieobecna. Martwiłam się jak zareagują znajomi na wieść o wyprowadzce. Niestety mój humor chyba odbił się na wyniku i uplasowałam się na trzecim miejscu. Po skończonych wyścigach postanowiliśmy iść na piwo, aby odpocząć i się odstresować. Zajęliśmy miejsca w najcichszej części lokalu i podjęliśmy się wyzwania kto wypije więcej. Po ok. 30 minutach większa część była już lekko wstawiona co widocznie nikomu nie przeszkadzało. Zaczynało robić się głośno oraz wesoło od śmiejących się ludzi. Niestety ale będę zmuszona przerwać imprezę. Nie chcąc przeciągać tej chwili w nieskończoność postanowiłam wyjawić ekipie swój sekret:
- Ej ludzie, posłuchajcie... mam wam coś ważnego do powiedzenia....
Wyprowadzam się do Chin za trzy dni i nie Tomek to nie są żarty. Chciałabym każdemu z was podziękować za tę lata spędzone w super miłej atmosferze. Mam nadzieję, że wspomnicie sobie o takiej osóbce jak ja, nie będę miała nikomu za złe jeśli się teraz obrazi, również bym tak zrobiła ale niestety to nie była moja decyzja nooo.... to koniec ogłoszenia parafialnego. ~ kończąc z moich oczu poleciały słone łzy, tego było za wiele,.... jedyne co zapamiętałam to silne dłonie otulające moje ramiona. Cichy szept przy uchu wprawiał moje ciało w drgawki. Marcin zapytał tylko:
- Czy... czy to prawda?
Nie mogąc wydusić z siebie ani jednego słowa kiwnęłam jedynie.
- Jakoś sobie poradzimy, będziemy do siebie dzwonić, rozmawiać przez kamerkę, odwiedzimy Cię z Patrycją, tylko błagam nie szukaj tam sobie chłopaka... przynajmniej nie teraz....
Mam pomysł, co ty na to aby spędzić te ostatnie chwile razem.. możemy wziąć też Pati. Odwiedzimy wszystkie twoje ulubione miejsca, jedynie nasza trójka. No nie daj się prosić....
Pod koniec rozmowy zauważyłam wchodzącą na stół moją najlepszą przyjaciółkę. Lekko podpitym głosem wykrzyknęła:
- Wznieśmy toast za naszą koleżankę Magdę. Nasz najlepszy kierowca właśnie wyjeżdża do miasta tych małych skocznych skośnookich kosmitów, oby nam tam nie zdziwaczała i wróciła za jakiś czas z walizką wspomnień. Hip hip - Hura hura hura. A jeśli chodzi o zawody.. to mam nadzieję, że dostaniesz tam kartę członkowską i pokażesz jak jeździ prawdziwa Polka na przeceny do Lidla i biedry... co ja tam jeszcze miałam.. aaa tak słuchaj lamusiaro. Codziennie mam dostawać przynajmniej trzy wiadomości jak tam jest, ponadto zdjęcia, dużooo zdjęć.... zjadłabym sushiiii, gdzie jest tem mój mężczyzna gdy go potrzebuje? Dobra znajdzie się kiedyś. To co przyślesz mi sushi?

Zabawnie oglądało się gadającą od rzeczy Patrycję. Pomimo tej końcówki bardzo mocno się wzruszyłam. Było jak w najlepszym śnie. Nigdy nie wyobraziłabym sobie czegoś lepszego. Cała w skowronkach rzuciłam się tej debilce na szyję zanosząc się płaczem. Tuliłam ją najmocniej jak mogłam. Mam nadzieję, że dotrzymam słowa i uda mi się tam wystartować. Zrobię wszystko.

Trzy dni później:
Nigdy bym nie oddała tych chwil które spędziłam w gronie najbliższych. Ostatnie momenty spędziliśmy na wypadach do parku, kina i nad jezioro, a gdy znudziło nam się chodzenie graliśmy na konsoli oraz śpiewaliśmy piosenki.
Niestety wszystko co dobre kiedyś się kończy. Tak więc stoję na lotnisku spoglądając ostatni raz na Polskę z tej perspektywy. Już pożegnałam się z przyjaciółką, został jeszcze mój chłopak. Zabrałam go na stronę postanawiając z nim porozmawiać ostatni raz:
-Marcin... posłuchaj wiem, że jesteśmy parą od dwóch lat, nie chce tego robić, ale sam musisz zrozumieć zaistniałą sytuację, gdybym mogła nie rozstawałabym się z tobą nigdy. Przynajmniej nie w ten okropny sposób. Chcę uniknąć cierpienia obu stron to tylko tyle.
- Skarbie wiem o tym, sam miałem to zaproponować. Wiedz jedno Zawsze będziesz w moim sercu. Nie pokocham nikogo innego tak mocno jak ciebie. ~ na potwierdzenie słów lekko cmokną moje usta.

Tak.. to był definitywny koniec... sama na innym kontynencie, ale dam radę. Wsiadając do samolotu odetchnęłam tylko. Jeszcze wytrzymać 19h. Szanghaju witaj...