Επίλογος

1.2K 40 17
                                    

"Έλα μικρή ασε με θα με πνιξεις!" Είπε γελώντας ο Άρης

"Όχι!" Ειπα σαν μωρό και τον έσφιξα περισσότερο στην αγκαλιά μου

"Έλα βρε Νεφελη μου ασε να τον αποχαιρετισουμε κι εμεις" είπε η μαμά και βγήκα από την αγκαλιά του ξεφυσωντας

Έκανα στην άκρη και αγκάλιασε τους γονείς μας καθώς εγώ τους κοιτούσα βουρκωμενη

Φεύγει...

Ήρθε η ώρα δυστυχώς

Πέρασε στη Θεσσαλονίκη αρχιτέκτονας

Είναι αυτό που ήθελε αλλά μακρυά μας

Μακρυά μου...

Ναι ξέρω ξέρω ακούγεται εγωιστικό αλλά μπείτε λίγο στη θέση μου

Ο προστάτης μου, ο ήρωας μου, ο μόνος που πάντα ήταν δίπλα μου και στα καλά και άσχημα τώρα... φεύγει

Χαίρομαι για αυτόν αλλά ταυτόχρονα χάνω από κοντά μου το πιο πολύτιμο μου άτομο

Και ναι ο αδερφός μου είναι ο πιο σημαντικός για μένα γιατί παρά τις διαφορές μας και τους τσακωμούς μας είναι αίμα μου και πάντα θα τα βρίσκουμε no matter what

'Μου θες και Αγγλικά τρομάρα σου'

Εε αφού τα ξέρω γιατί να μην τα λέω;

Και ναι κυρίες και κύριοι εγώ και η Αγλαΐα συμφιλιωθηκαμε

'Λέμε τώρα...'

Καλά εντάξει Όχι τελείως έχουμε δρόμο ακόμα αλλά το παλεύουμε

'Εσύ παλεύεις εγώ απλώς κάθομαι και σε βλέπω να τρως μπουνιές. Συνηθισμένα πράγματα'

Όχι βλέπετε κάνω υπομονή

Πολυ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ υπομονή!

"Έλα μια τελευταία" είπε με ένα χαμόγελο και χώθηκα μέσα στην μεγάλη του αγκαλιά

"Θα μου λείψεις..." είπα και ένα δάκρυ έτρεξε από τα μάτια μου

"Ει..." είπα και με έβγαλε ελάχιστα από τη ζεστασιά της αγκαλιάς του για να τον κοιτώ

Μου σκούπισε το δάκρυ χαϊδεύοντας απαλά το μάγουλο μου και μου είπε

"Μην κλαις για βλακείες. Κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα θα είμαι εδώ και το καλοκαίρι θα έρχεσαι για διακοπές με τα παιδιά το ξέχασες; Θα περάσουμε γαματα" είπε τρυφερά και εγνεψα θετικά με δάκρυα έτοιμα να τρέξουν στα καυτά μου μάγουλα

Ξεφυσηξε και με αγκάλιασε σφιχτά ψιθυριζοντας

"Εμένα θα μου λείψεις πιο πολύ πριγκίπισσα μου..." είπε και με φίλησε στα μαλλιά μου όπως εκανε όταν είμασταν παιδιά

Σε Αγαπώ Ακόμα Where stories live. Discover now